ایالات متحده و چین در منطقه مه آلود که در آن بالن ها، بشقاب پرنده ها و موشک ها پرواز می کنند، رقابت می کنند

واشنگتن – در طول جنگ سرد، استراتژیست های آمریکایی می ترسیدند که اتحاد جماهیر شوروی در تولید تسلیحات از ایالات متحده پیشی بگیرد و به طور بالقوه منجر به به اصطلاح شکاف موشکی شود. اکنون مقامات ایالات متحده نگران شکاف واقعی به نام فضای نزدیک و حضور فزاینده چین در آنجا هستند.

ایالات متحده و چین در بالای زمین، اما در زیر ماهواره های در حال گردش، در حال آزمایش سیستم های دفاعی جدید هستند. بهره برداری چین از این منطقه با هواپیماها و مهمات پیشرفته نشان می دهد که این کشور از رقیب ابرقدرت خود به طرق مهمی جلوتر است.

این رقابت استراتژیک کمتر شناخته شده و کمتر دیده شده بر سر فضای نزدیک – عبارتی که به طور ناگهانی بر زبان هر سیاستمدار و سیاست گذار آمریکایی دیگری است – برای تقویت جنگ پیشرفته و انواع خاصی از جاسوسی به طور فزاینده ای حیاتی است.

فضای نزدیک فضای مرزی است، یک جهان خرد استراتوسفر که در آن هیچ قانون بین‌المللی اعمال نمی‌شود و هیچ نیروی نظامی تسلط ندارد، که در آن موشک‌های مافوق صوت و هواپیماهای فضایی پرواز می‌کنند و بالن‌های نظارتی بدون اینکه توسط رادارها شناسایی شوند، رانده می‌شوند.

ارتش چین که ایالات متحده را با استفاده از موشک‌ها و بالون‌های مافوق صوت غافلگیر کرده است، سال‌ها بر توسعه قابلیت‌هایی در فضای نزدیک تمرکز کرده است، که عموماً بین 60000 فوت تا 330000 فوت بالاتر از زمین یا 11 مایل تا 62 مایل تصور می‌شود. پرواز هواپیماهای غیرنظامی

فرماندهان نظامی، سیاستگذاران و قانونگذاران ارتش ایالات متحده هشدار می دهند که چین ممکن است در تفکر استراتژیک در مورد آن منطقه و استقرار دارایی ها از آنها پیشی گرفته باشد و ایالات متحده باید به مسائل پیش رو در آنجا رسیدگی کند.

پرزیدنت بایدن در یک سخنرانی روز پنجشنبه در مورد اپیزودهای هشداردهنده مربوط به بالون جاسوسی و سه شی پرنده ناشناس (اما احتمالاً بی خطر) گفت که از آنتونی جی. بلینکن وزیر امور خارجه می خواهد تا برای ایجاد «هنجارهای جهانی مشترک در این فضای عمدتاً غیرقانونی» تلاش کند. “

با رقابت ابرقدرت ها برای ایجاد جای پایی در مناطق خاکستری مرتفع، این امر ضروری تر خواهد شد.

متیو پاتینگر، معاون مشاور امنیت ملی در دولت ترامپ، با استفاده از نام مستعار برنامه بالون جاسوسی چین، گفت: «ما باید برنامه «رد زپلین» پکن را جدی بگیریم.

وی افزود: «ارتش چین در مورد طیف وسیعی از کاربردهای بالقوه برای بالون ها و هواپیماهای بدون سرنشین در فضای نزدیک نوشته است. شما می توانید ارتباطاتی را که نمی توانید از فضا ضبط کنید، رهگیری کنید. شما می توانید برای مدت طولانی تری بر روی اهداف پرسه بزنید، مطالعه کنید یا با رادار دشمن تداخل کنید، ماهواره های دشمن را هدف قرار دهید و به هدایت سلاح های استراتژیک کمک کنید.

محققان نظامی چینی در سال‌های اخیر نسبت به لزوم بازداری ایالات متحده از ایجاد برتری در فضای نزدیک هشدار داده‌اند. در سال 2018، روزنامه رسمی ارتش چین، روزنامه رسمی ارتش چین، مقاله‌ای منتشر کرد که در آن نوشت: «فضای نزدیک به میدان نبرد جدیدی در جنگ‌های مدرن تبدیل شده است». همین روزنامه در سال 2020 نوشت که “برخی از کشورها در سراسر جهان سرعت تحقیقات تسلیحات نزدیک به فضا را تسریع کرده اند” و افزود که کشتی های هوایی نزدیک به فضا “محدودیت مکانیک مداری ندارند و به امکانات پرتاب سطحی گران قیمت نیاز ندارند.”

محققان نظامی چینی گفته‌اند که کشتی‌های هوایی می‌توانند جایگزینی بالقوه برای ماهواره‌ها باشند، از جمله اگر ماهواره‌ها در جنگ از بین بروند. سال گذشته، چین با استفاده از راکت‌ها برای ارسال بالون‌ها تا ارتفاع 25 مایلی از زمین آزمایش کرد.

جان کی کالور، تحلیلگر سابق اطلاعاتی آمریکا در مورد چین، گفت که بخشی از ارتش چین به نام نیروی پشتیبانی استراتژیک به احتمال زیاد بر برنامه های نزدیک به فضایی نظارت دارد. این سازمان مستقیماً به کمیسیون نظامی مرکزی گزارش می دهد که رئیس آن شی جین پینگ، رهبر چین است و با سایر شاخه های ارتش برابر است. این سازمان بر برنامه های فضایی، مجموعه اطلاعاتی ارتباطات الکترونیکی و عملیات سایبری نظارت دارد.

اما در حالی که مقامات نظامی چین با نگرانی از گسترش آمریکا به فضای نزدیک صحبت می کنند، به گفته مقامات فعلی و سابق ایالات متحده، دولت ایالات متحده در واقعیت توجه زیادی به آن منطقه نکرده است. این تا حدی به این دلیل است که سازمان‌های نظامی و اطلاعاتی از بودجه‌های مربوط به فضا برای استقرار دارایی‌ها در فضای دوردست استفاده کرده‌اند – به عنوان مثال، بسیاری از ماهواره‌های نظارتی دولت ایالات متحده که دور کره زمین هستند.

مقامات فعلی و سابق می گویند که نتیجه این است که ایالات متحده فاقد توانایی جمع آوری اطلاعات و دفاع در فضای نزدیک است.

ما می دانیم چگونه آنها را شناسایی کنیم، می دانیم چگونه آنها را ردیابی کنیم و می دانیم که چگونه آنها را بکشیم. ما فقط به دنبال آنها نبودیم. “این به دنبال یافتن درزهای ما و محل اقامت دشمن در آن درزها است.”

مقامات آمریکایی گفتند که یک گزارش محرمانه اطلاعاتی ایالات متحده که ماه گذشته به کنگره ارسال شد، نشان داد که ارتش اشیاء پرنده ناشناس را در ارتفاعات بسیاری از جمله احتمالاً در فضای نزدیک مشاهده کرده است.

برخی از قانونگذاران پیشنهاد کرده اند که قصد دارند فضای نزدیک را مورد توجه قرار دهند – و شاید بودجه دفاعی بیشتری برای این تلاش ها دریافت کنند. سناتور کریستن گیلیبراند، نماینده دموکرات نیویورک در کمیته نیروهای مسلح، گفت: «ضروری است که ما منابع لازم را برای شناسایی و نظارت بر اشیاء در فضای نزدیک به جامعه نظامی و اطلاعاتی ارائه کنیم».

ارتفاعات فضای نزدیک برای سیستم‌های نظامی خاصی ایده‌آل است، سیستم‌هایی که به نظر می‌رسد چین در نوآوری آنها دست بالا را دارد.

مارک جی لوئیس، دانشمند ارشد سابق نیروی هوایی ایالات متحده، گفت: بالون جاسوسی چینی با ارتفاع 200 فوت در محل شیرین بالن های نظارتی کار می کرد. ارتفاعات بالاتر به یک بالون بسیار بزرگتر و سنگین تر نیاز داشت. هر چه کمتر باشد، و بادهای جوی آن را بسیار بیشتر تحت تأثیر قرار می دهند.

مقامات آمریکایی می گویند، اما حتی در ارتفاع 60000 فوتی در حال حرکت بالن جاسوسی، بادها مشکل ساز بوده و به نظر می رسد که آن را از مسیر اهداف مورد نظر خود در پایگاه های نظامی ایالات متحده در گوام و هاوایی خارج کرده است.

در طول جنگ سرد، ارتش و سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده بالن‌ها را برای نظارت و گسترش تبلیغات آزمایش کردند. یک بالون، بخشی از پروژه مغول، برای پرواز در ارتفاعات و جست‌وجوی طنین‌های ضعیف پس از آزمایش هسته‌ای در فواصل طولانی طراحی شده بود. هنگامی که یکی از بالون ها در نزدیکی رازول، NM سقوط کرد، دولت اجازه انتشار تئوری های توطئه در مورد سقوط یک بیگانه را برای کمک به پنهان کردن داستان داد.

ارتش ایالات متحده از دو دهه پیش با دقت بیشتری در مورد استفاده از بالون ها بررسی کرد و به این فکر می کرد که آیا علم مدرن می تواند ابزار گاه به گاه جنگ سرد را به ابزار جمع آوری موثرتر تبدیل کند.

دکتر لوئیس گفت: بالون ها جذاب هستند زیرا قیمت پایینی دارند و می توانند بیش از یک ماهواره در یک منطقه پرسه بزنند. اما کنترل بادکنک ها سخت است. افزودن سیستم‌های محرکه‌ای که می‌توانند با اثرات جوی مقابله کنند، آنها را سنگین می‌کند و فضای کمتری را برای دستگاه‌های جمع‌آوری می‌گذارد.

او گفت: «ما انواع راه‌ها را برای کنترل آنها با نیروی محرکه بررسی کرده بودیم. بنابراین این یک مشکل می شود زیرا پیشرانه به موتور نیاز دارد. موتورها به قدرت نیاز دارند. قدرت یعنی وزن و بادکنک ها وزن را دوست ندارند.»

مهمات مافوق صوت – نوع جدید و پیشرفته ای از سلاح که ارتش های چین، روسیه و ایالات متحده همگی در حال توسعه آن هستند – در محیط نسبتاً کم فشار و چگالی کم در فضای نزدیک، جایی که دمای سرد نیز به جلوگیری از گرم شدن بیش از حد موشک ها کمک می کند، به خوبی کار می کنند.

این سلاح ها می توانند با سرعت های بالاتر از 5 ماخ مانور دهند و شناسایی و شلیک آنها بسیار سخت تر است. پنتاگون در حال توسعه موشک‌های کروز مافوق صوت و کلاهک‌های سرجنگی است که بالاتر از 80000 پا پرواز می‌کنند، برد بالایی که اکثر موشک‌های پدافند هوایی می‌توانند به آن برسند.

چین جلوتر ظاهر می شود. یک مقام سابق آمریکایی گفت که این کشور بیش از 200 آزمایش موشکی مافوق صوت انجام داده است. در سال 2021، مقامات پنتاگون از دو آزمایش چینی یک سامانه موشکی مافوق صوت با قابلیت حمل اتمی مبهوت شدند که ابتدا این سلاح را در مدار فضا قرار داد، سپس آن را قادر ساخت تا جدا شود و از فضای نزدیک به زمین فرود آید.

ژنرال مارک ای. میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش، در آن زمان گفت که این آزمایش ها “بسیار نزدیک” به “لحظه اسپوتنیک” برای ایالات متحده است.

چین و ایالات متحده همچنین در حال توسعه هواپیماهای فضایی هستند که می توانند در ارتفاعات مداری و همچنین در منطقه نزدیک به فضا پرواز کنند و می توانند برای ماموریت های لجستیکی و جمع آوری اطلاعات و همچنین پروازهای مسلحانه احتمالی در زمان جنگ مورد استفاده قرار گیرند. پارامترهای هواپیمای فضایی آزمایشی ایالات متحده، X-37B، همچنان طبقه بندی شده است.

یک سوال بزرگ در مورد دفاع مبتنی بر فضای قرن بیست و یکم وجود دارد: چگونه می توان تعریف کرد که فضای جنگی پنتاگون در کجا به پایان می رسد و فضا از کجا شروع می شود.

این با این واقعیت پیچیده است که هیچ تعریف قانونی و پذیرفته شده ای از اینکه مرز کجاست وجود ندارد. جولیان کو، محقق حقوق بین‌الملل در دانشگاه هافسترا، گفت: تا به حال، قانون‌گذاران بین‌المللی برای تعیین این موضوع فوریت نمی‌دیدند، زیرا فناوری‌های کمی می‌توانستند در منطقه نزدیک به فضا عمل کنند و بحث در مورد قوانین و هنجارهای فضای بیرونی مهم‌تر به نظر می‌رسید.

بدون مرزهای حاکمیتی یا قوانین بین‌المللی حاکم بر این منطقه، نظامیان مطمئن نیستند که کجا می‌توانند عمل کنند – یا شاید ادعا کنند که هر چیزی مجاز است.

فرماندهی فضایی ایالات متحده منطقه مسئولیت خود را از 62 مایل بالاتر از سطح دریا یا در حدود 327000 پا تعریف می کند – که به نام خط کارمان شناخته می شود که نام آن از تئودور فون کارمان، فیزیکدان آمریکایی مجارستانی گرفته شده است.

«هر تعریفی از جایی که فضا از کجا شروع می شود دلخواه است،دکتر لوئیس گفت. “و هر کس غیر از این به شما بگوید، چیزی را ساخته است.”

ویکتور ای. رنوارت جونیور، ژنرال بازنشسته نیروی هوایی و فرمانده سابق NORAD، گفت که تعریف “تاکتیکی” او از فضای نزدیک 50000 تا 100000 فوت خواهد بود. او در ایمیلی گفت: «اتمسفر کافی برای مانورپذیری و عملکرد خوب موتورهای خاص، مطمئناً برای بالن‌های در ارتفاع بالا و وسایل نقلیه بدون سرنشین و سبک وزن.

اما مقامات نظامی فعلی و سابق می گویند که ایالات متحده پوشش حسگر مناسبی در این منطقه ندارد، همانطور که در قسمت اخیر مربوط به بالون جاسوسی چین نشان داده شده است. و مقامات ایالات متحده تنها سال ها پس از شروع فعالیت برنامه بالون جاسوسی گسترده چین را کشف کردند.

ژنرال رنوارت گفت: «ما باید منتظر این تهاجمات بیشتر باشیم.

پس از عبور بالون جاسوسی از کشور در این ماه، NORAD سیستم های راداری را تنظیم کرد تا آنها را حساس تر کند. در نتیجه، تعداد اشیاء شناسایی شده به شدت افزایش یافته است.

اما چگونه می توان تصمیم گرفت که کدام شیء در ارتفاع بالا نظارت می کند یا توسط یک قدرت با قصد خصمانه فرستاده شده است؟

ژنرال رنوارت گفت، حتی زمانی که ایالات متحده سیستم‌های تشخیص خود را اصلاح می‌کند، “دشمنان تلاش خواهند کرد به سرعت به گزینه‌های دیگر روی آورند تا ما را به سرمایه‌گذاری بیشتر برای دفاع سوق دهند.”

وی گفت: «این باید تلاش هماهنگ همه آژانس‌های دولت آمریکا و متحدان ما برای خنثی کردن باشد». “و ما دیر آمدیم.”

جان اسمای و کریس باکلی گزارش کمک کرد