کوزوو 15 سال استقلال خود را جشن می گیرد، اما روابط با صربستان همچنان پرتنش است

کوزوو 15 سال استقلال را با یک ماه جشن جشن می گیرد.

کشور بالکان هنوز با چالش های جدی از جانب صربستان مواجه است که از به رسمیت شناختن خودمختاری استان سابق خود امتناع می ورزد.

جهان بر سر وضعیت استانی که صربستان کنترل آن را در سال 1999 از دست داد، تقسیم شده است.

در حالی که ایالات متحده و اکثر قدرت های غربی کشور کوزوو را به رسمیت شناختند، تعدادی از کشورهای اروپایی از جمله بوسنی، قبرس، یونان، مولداوی، رومانی، اسپانیا، اسلواکی و اوکراین، جمهوری کوزوو را به رسمیت نمی شناسند.

روسیه و چین از موضع صربستان حمایت می کنند.

شهروندان کوزوو نیز دیدگاه های متفاوتی دارند.

زنی که در Gračanica زندگی می‌کند و خود را صربست می‌داند، به یورونیوز گفت: «بیشتر همه چیز بد است، فکر می‌کنم هیچ چیز از آنچه فکر می‌کردیم محقق نمی‌شود و ما حتی نمی‌دانیم دقیقاً چه چیزی محقق خواهد شد».

اما یک مستمری بگیر در پایتخت پریشتینا که آلبانیایی تبار است به ما گفت: “می توانم بگویم که ما بسیار خوب زندگی می کنیم، هر روز بهتر و بهتر می شود.”

از نظر نخست وزیر آلبین کورتی، کوزوو دموکراتیک و مستقل است و به گفته او، توسعه یافته ترین اقتصاد در منطقه را دارد: “کوزوو کشور مشترک ما است که در آن باید رفاه و امنیت داشته باشیم و این اولویت است. دولت ما به عنوان ضامن حمایت از حقوق برابر برای همه شهروندان کشور با تمرکز بر حاکمیت قانون.”

اما داده های رسمی آژانس آمار کوزوو تصویر متفاوتی را نشان می دهد. بیکاری تقریباً 40 درصد است، در حالی که استادان، پزشکان و کارمندان دولت به طور مرتب در خیابان ها تظاهرات می کنند.

نکس‌مدین اسپهیو، استاد علوم سیاسی، توضیح می‌دهد: «وقتی صربستان به‌عنوان یک کشور از بین می‌رود، اکنون می‌بینیم که ما مسئول زندگی خود هستیم، بنابراین جای تعجب نیست که مردم بسیار ناامید شده‌اند».

هم در جامعه صربستان و هم در جامعه آلبانیایی، احساس ترس و ناامیدی در درجه اول به دلایل امنیتی حاکم است.

جوانا رادوساولیویچ، تحلیلگر سیاسی، می گوید: «تنش قابل مشاهده است و از طریق یک روایت پوپولیستی بسیار قطبی توسط نهادهای کوزوو منعکس می شود.

گفت‌وگو میان صربستان و کوزوو در بحران است، اما هر دو طرف طرح موسوم به فرانسوی-آلمانی را که مورد حمایت اتحادیه اروپا برای حل روابط متقابل است، می‌پذیرند.

با این حال، تعداد کمی از 33 موافقتنامه امضا شده اجرا شده است.

هم اتحادیه اروپا و هم ایالات متحده از زمانی که روسیه تقریباً یک سال پیش به اوکراین حمله کرد، به دلیل ترس از درگیری دیگر در بالکان، برای آشتی سریع‌تر فشار آورده‌اند، اما حداقل در حال حاضر، تنش‌ها بین پریشتینا و بلگراد همچنان تنش‌آمیز است.