پسر ویوین وست وود خواستار آزادی “دوست عزیز” جولیان آسانژ شد | ویوین وست وود

پسر Dame Vivienne Westwood خواستار آزادی “دوست عزیز” مادرش جولیان آسانژ در هنگام سخنرانی در مراسم یادبود طراح فقید شده است.

جوزف کوره فعال در ادای احترامی که از منبر کلیسای جامع ساوت‌وارک ایراد شد، لباس‌های مادرش، رابطه آنها و میراث او را تمجید کرد. او قبل از انتقاد از «اتهامات واهی یک نهاد فاسد» که به این معنی بود که علیرغم بهترین تلاش خانواده، آسانژ در مراسم حضور نداشت، گفت: «از نظر ویوین، پانک یک ایده سیاسی بود نه اجتماعی.

در مراسم یادبودی که بخش‌های مساوی بیانیه سیاسی و احترام به مد بود، چند صد مهمان از هر دو اردوگاه برای جشن گرفتن زندگی و میراث سیاسی طراح، نماد سبک و فعال محیط‌زیست که در 29 دسامبر در سن 81 سالگی درگذشت، شرکت کردند.

در میان سخنرانان، جان ساون، مدیر اجرایی سابق صلح سبز، که از تلاش های وست وود برای جلب توجه به بحران آب و هوا و محیط زیست ستایش کرد.

شوهر دوم وست‌وود، آندریاس کرونتالر، که او در سال 1993 پس از آشنایی با او در زمان تدریس طراحی مد در دانشگاه هنرهای کاربردی وین، که کرونتالر در آنجا دانشجو بود، با او ازدواج کرد. طراح و مدیر خلاق شرکت او با پوشیدن کت و شلوار کت وست‌وود، با یادآوری تلاش‌های مخفیانه آن‌ها در اواخر دهه 80، به‌طور مشهودی متاثر شد.

هلنا بونهام کارتر همچنین مداحی ای ارائه کرد که در آن خود را “پرست کننده وست وود” توصیف کرد و سعی کرد کیت ماس ​​را تشویق کند تا روز ملی پوشیدن لباس وست وود را اعلام کند. این بازیگر گفت که او “مقدار زیادی لباس زشت دارد که ویوین با مانیفست “کمتر بخر” دوست نداشت.

او همچنین خرید یک پیراهن دزدان دریایی وست‌وود را در سن 15 سالگی به خاطر می‌آورد تا بتواند شبیه آدام آنت شود، و گفت که همیشه در مراسم فرش قرمز لباس‌های عشوه‌گری این طراح را می‌پوشید (او صاحب هفت لباس است). بونهام کارتر گفت: «آنها مهندسی بدن فوری هستند، یک اعتراض زیباشناختی». آنها همچنین به این معنی بودند که او می‌تواند قبل از پوشیدن یک «صبحانه انگلیسی پرچرب» بخورد. “اگر ویوین نبود، برهنه می شدم.”

کشیش اندرو نون شرکت کنندگان را ستود و فاش کرد که شاه چارلز و همسر ملکه به طور “غیرمنتظره” قرار بوده شرکت کنند (فکر می شود به دلایل بهداشتی شرکت را لغو کردند). وست‌وود در اعتراض به جشن نقره‌ای، تی‌شرت‌های بحث‌انگیز خدا را نجات دهد، طراحی کرد، اما بعداً OBE را پذیرفت.

شاید برای اولین بار در کار جمعی خود، سردبیر ووگ، ادوارد انینفول، سردبیر ووگ ایالات متحده، آنا وینتور، طراحان ویکتوریا بکهام و مارک جیکوبز، و کیت ماس، خواننده وست وود، در ردیف دوم نشستند. کریستینا هندریکس با کت تارتان، جولی ریچاردسون و ونسا ردگریو با کت‌های شتری رنگ، استورمزی با کت و شلوار مشکی نیز در این مراسم حضور داشتند. و ریچارد ای گرانت با لباسی مجذوب کننده.

میهمانان اکثراً نسخه‌های مشکی و چهارخانه ای از خلاقیت‌های وست‌وود را می‌پوشیدند، البته یک کد لباس – که برای همه ارسال شده بود و بر اساس شعار وست‌وود «اگر شک دارید، لباس بپوش!» – از نزدیک توسط مهمانان در “مینی کرینولین” و تارتان های قبیله ای دنبال شد که معروف ترین کار او را شکل داد.

جاناتان راس یک جامپر آبی No Future از وست وود پوشیده بود، باب گلدوف با تارتان بژ سر تا پا وست وود، زاندرا رودز یک کت و شلوار قرمز و ژاکت چرمی پوشیده بود، و بونهام کارتر با یک لباس دو تکه وست وود قرمز رنگ که قبلاً پوشیده بود، آمد. CBE او را جمع آوری کنید.

کلیسای جامع با دسته‌های گل‌های الهام‌گرفته از هایلند که با میموزا پر شده بود تزئین شده بود. این سرویس با آهنگ Abba’s Slipping Through My Fingers که توسط آرنفیلد براس، یک گروه موسیقی که درست بالای رودخانه از دهکده دربی شایر Tintwistle، جایی که وست وود در آنجا بزرگ شد، قرار داشت، آغاز شد.

در بین مداحی ها و ادای احترام، نیک کیو اجرای تکان دهنده ای از Into My Arms را با یک پیانوی بزرگ اجرا کرد و کریسی هایند Raining In My heart را خواند که آن را به “دوستش” تقدیم کرد. هایند در اوایل دهه 1970 زمانی که در فروشگاه Kings Road، Sex کار می کرد، وست وود را ملاقات کرد.

وست‌وود که ماه‌ها قبل از مرگش در یک فیلم ادای احترام صحبت می‌کرد، گفت که فعالیت‌گرایی اولویت او بود و مد درمانی او بود: «من فقط دوست داشتم این کار را انجام دهم. کوره همچنین فاش کرد که وست‌وود قبل از مرگش روی کتابی کار می‌کرده است، و او نیز پیرو تائوئیسم شده است، اگرچه او اضافه کرد که طراح «یک فرد مذهبی نبود».

وست وود که اغلب به عنوان کودک وحشتناک دنیای مد توصیف می شود، در دهه 1970 وارد صحنه مد شد و آدام آنت و تپانچه های جنسی را در کت های چرمی، پیراهن های دزدان دریایی و سنجاق های ایمنی پوشاند. او بعداً وارد کت واک و مد شد و شلوغی و کرست برای فرش‌های قرمز و افراد مشهور ایجاد کرد و بعداً از موقعیت خود برای تبلیغ اهداف مختلف استفاده کرد.

لباس‌های او گاهی شعارهای فعالانه داشت و با وجود شرکت در تقویم هفته مد، اغلب از مشتریانش می‌خواست که کمتر بخرند، نه بیشتر. در مجموعه‌ای در سال 2017 او خطی از شلوارها، کلاه‌ها و شنل‌های تک جنسیتی را به نمایش گذاشت به این امید که مردان و زنان لباس‌های مشابهی داشته باشند.

این یادبود در آغاز هفته مد لندن برگزار شد که به این طراح فقید و میراث او اختصاص داشت. داوینا ودربرن از شورای مد بریتانیا گفت: «کار او نه تنها صنعت مد را تغییر داد و پانک را به وجود آورد و تعریف کرد، بلکه باعث تغییرات مثبت در سطح جهانی شد. “فقط درست است که ما او را جشن بگیریم.”

یک تشییع جنازه کوچک در 9 ژانویه در Tintwistle برگزار شد. به گزارش هرالد، خانواده کلیسا را ​​با کوسن های تویید هریس تزئین کردند.

بونهام کارتر می‌گوید: «او یک پانک را شروع کرد و یک زن را به پایان رساند، بدون این‌که یک اینچ کم کند. او یک فمینیست واقعی بود.