انتخاب، استرالیا را به گوشه ای از آزمون دوم در هند بازگرداند | تیم کریکت استرالیا

Yشما با ارتشی که دارید به جنگ بروید – بنابراین بخشی از حکمت ناخواسته از دونالد رامسفلد که از طریق ناتاشا لیون در عروسک روسی پخش می شود، می آید. مانند هر شعار خوبی که به حقیقت گرایی متمایل می شود، این چیزی است که شما می توانید فراتر از کلمه واقعی آن را در نظر بگیرید و در موارد پیش پا افتاده به کار ببرید. این جمله‌ای است که می‌توانید هنگام ورود به صف گذرنامه در فرودگاهی که در حال جوشیدن است، زمزمه کنید یا به بزرگسال دیگری که سعی در کنترل جشن تولد هشت سالگی دارد نگاه کنید.

برای اهداف ما، می تواند برای هر موقعیت ورزشی که با کمبود منابع سروکار دارد، اعمال شود. بیلی بین می توانست آن را در مانیبال جای دهد، درست همانطور که برای یک تیم کریکت تست در دهلی این هفته مناسب است. آنها ممکن است در اولین آزمون در ناگپور شکست خورده باشند، اما استرالیا در آن زمان نمی توانست و اکنون نمی تواند تعداد زیادی اسپینر با کیفیت یا بازیکنان با کیفیت اسپین را در برابر هند انتخاب کند، زیرا این بازیکنان در حال حاضر وجود ندارند.

چیزی که استرالیا داشت این بود که نیروهایی را انتخاب کرد که حداقل برای انجام این کار مناسب و سالم باشند. آنها انتخاب کردند که نکنند. مهمانی تور اولیه 18 نفره از نظر اندازه بلندپروازانه به نظر می رسید، هر احتمالی را پوشش می داد و ظاهراً منعکس کننده برنامه ریزی انجام شده در این تور بود. اما میچل استارک آسیب تاندون انگشت خود را درست بعد از کریسمس به همراه آورد. کامرون گرین استخوان شاخص شکسته شده را از همان مسابقه به ارمغان آورد. جاش هزلوود از زمان آزمایش سیدنی که بعد از آن انجام شد، آشیل بدی داشته است. مگر اینکه میچل سوپسون و جسیکا تورپ یک بارداری مخفیانه باورنکردنی داشته باشند، او می دانست که باید تور را ترک کند.

راه را پرتاب کنید که اشتون آگار از زمان اردوی پیش‌سریال در بنگالورو به جای کسب اعتماد در بولینگ خود از دست داده است، و عملاً او را از انتخاب منع کرده است و گروه 18 نفره استرالیا برای دومین آزمون به 13 نفر کاهش یافته است. باتر تراویس هد و لنس موریس، بول‌باز سریع بدون کلاه، تنها جایگزین‌های تیم اصلی هستند. اسپینر اضافی متیو کوهنمان تنها وسیله ای است که به آن اضافه شده است.

بنابراین مدیران استرالیا تیم را به گوشه ای تبدیل کرده اند. آنها ستاره های مصدوم را انتخاب کردند به این امید که در کوتاه ترین زمان ممکن بهبود یابند، کاری که هیچ کدام به طور قطعی انجام نداده اند. در بهترین حالت ممکن است Hazlewood برای تست سوم مناسب باشد. استارک به تازگی تمرینات خود را بدون آتل از سر گرفته است و از قدرت و کنترل دست بولینگ خود ناراضی است. گرین به خوبی بولینگ بازی می کند اما بعد از عمل جراحی پنج پین در انگشت خود دارد و اگر در حین ضربه زدن یا گرفتن ضربه دیگری بخورد، می تواند صدمات بیشماری به او وارد کند. تاثیر توپ روی خفاش همچنان او را به هم می ریزد.

استارک و گرین ممکن است هنوز در دهلی بازی کنند، اما این نشان دهنده ناامیدی از داشتن آنها است تا بهترین انتخاب بر اساس بهبودی آنها. استارک می‌تواند ضربات درجه پایین‌تر را تقویت کند و تهدیدی برای چرخش معکوس با سرعت بیشتری ارائه دهد – اما فقط در صورتی که دست او اجازه دهد. گرین همه کاره می‌تواند فرصتی برای پشت سر گذاشتن استارک برای سه اسپینر ارائه دهد، کوهنمان را با ناتان لیون و تاد مورفی به تیم بیاورد، و گرین به عنوان گزینه‌های سرعت با پاتریک کامینز شریک شود – اما می‌تواند با هدف قرار دادن محمد شامی به تیمش برود. دستکش

پیکربندی اخیر احتمالاً همان چیزی است که انتخاب کنندگان بیشتر می خواهند و فقط یک بازیکن می تواند آن را ارائه دهد. گرین دو ماه پیش از 177 توپ در MCG یک بیمار را با انگشت تازه شکسته 51 ساله ساخت، بنابراین ضربه زدن از طریق درد او را آزار نمی دهد. خطر آسیب رساندن به حرفه بالقوه طولانی و پرسود یک پدیده 23 ساله باید مسئولان را آزار دهد. اگر گرین مناسب نباشد، دو بولر سریع و دو اسپینر پیکربندی احتمالی باقی می‌ماند. اگر گرین و استارک مناسب نباشند، استرالیا ممکن است مجبور شود با همان تیمی که در ناگپور از هم پاشید، وارد شود.

شاید این یک موهبت در مبدل باشد. تیم هایی که هراس می کنند و پس از یک باخت تغییرات عمده ای ایجاد می کنند، اغلب از هم جدا می شوند. اما پس از آن، تیم‌هایی که دقیقاً همان‌طور که بودند می‌مانند، اغلب همان رنج را متحمل می‌شوند. در شرایطی که گزینه دیگری وجود ندارد، ماندن، نشان دادن ایمان نیست. شاید وقتی تیم میزبان بر شرایط تسلط دارد، انتخاب های تیم میهمان اصلا مهم نباشد. شاید هیچ حرکتی وجود نداشته باشد. با این حال، عبور از انگشتان شکسته و امید به بهبودی در نهایت یک استراتژی نیست.