آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
قبل از جنگ، ایگور مزنسف دوست داشت با بهترین سرآشپزهای اوکراینی به جنگل برود، که فقط به چهار ماده غذایی مجهز بودند – نمک، شکر، سرکه و روغن – و سعی می کرد غذاهای عالی را در طبیعت بپزد.
اکنون مزنسف که شهر خود، خارکف، زیر بمباران شدید است، در آپارتمان بلند خود محبوس شده است. اما با استفاده از مواد اولیه ای که می تواند پیدا کند، به پختن و اختراع ادامه داده است – پختن نان از بلغور گندم سیاه برشته نشده، پختن غذا در بالکن خود و بازبینی دستور العمل های دوران کودکی. او می گوید که این به او کمک کرده تا با وحشت گلوله باران و حملات هوایی کنار بیاید.
این مرد 33 ساله در دفتر خاطرات خود که با آن به اشتراک گذاشته است، می گوید: «آشپزی به تنظیم سیستم عصبی من کمک می کند. نظاره گر. اما این درد مداوم در پشت سر من وجود دارد. آنها می گویند این در هنگام استرس شدید اتفاق می افتد.
مزنسف اکنون با بولداگ فرانسوی بیمار خود، یوسیک، تنها زندگی می کند، زیرا او و دوست دخترش، آنیا، تصمیم گرفتند که او باید به شهر امن تر لویو تخلیه شود.
بلافاصله پس از شروع جنگ، با انفجار گلوله ها در اطراف آنها، او فهرستی از ذخایر غلات، ماهی و گوشت خود را انجام داد و احساس می کرد که به خوبی آماده شده است. فریزر پر شده بود و او در اینستاگرام اعلام کرد که آماده است شروع به پخت نان و آشپزی برای مردم کند. او می نویسد: «اما بعد، فاجعه رخ داد. یکی از موشک ها به نیروگاه اصابت کرد و منطقه ما برق گرفت.
بنابراین او از اجاق کمپینگی که در طبیعت برای توپوت، پروژه اکسپدیشن سرآشپزش استفاده کرده بود، بیرون آورد و شروع به پختن سوپ و قهوه در بالکن در «شیوه ای جدید برای زندگی و بقا» کرد. هنگامی که در روز ششم جنگ، ذخایر آنها رو به اتمام بود، گوشت را از فریزر بیرون آوردند و شروع به پختن مقداری از آن با نمک کردند و بقیه را برای درست کردن استفاده کردند. توشونکا – مشابه فرانسوی confit.
به طور سنتی در خارکف، مردم در ماه مارس زیر پنجره های خود باربیکیو می گذارند، “یک غذای جشن و خوشامدگویی بهار”. اما مزنسف گفت امسال به جای سنتی کردن شیشلیک، مردم از کباب برای گرم کردن غذاهای کنسرو شده و آب برای شستن استفاده می کردند. او می نویسد: تماشای این فیلم بسیار دلخراش بود. بالاخره متوجه شدم: ما در یک منطقه جنگی زندگی می کنیم.
در روزهای بعد، به محض پایان منع رفت و آمد در ساعت 6 صبح، صف هایی بالغ بر 1000 نفر در بیرون مغازه ها تشکیل شد و زمانی که سوپرمارکت در ساعت 9 صبح باز شد، هر بار 10 نفر را به داخل خانه راه داد. پس از آن مجبور شدند دو ساعت دیگر برای پرداخت کارتی صف بکشند، زیرا دستگاه های نقدی خالی هستند.
آنیا و او پس از پیاده روی 3 کیلومتری خانه با حدود 50 کیلوگرم غذا، صف های بیشتری را – برای کمک های بشردوستانه – دیدند و منابع را بین آنها و والدینشان تقسیم کردند.
وقتی هواپیماها مرکز شهر را گلوله باران کردند و پنجره های ایسکرا بار را که مزنسف در آن کار می کرد منفجر کردند، متوجه شد که دیگر نمی تواند سر کار برود و باید بتواند از خانه کمک کند. در عوض، او یک «فعال مبل» شد. او کمک به خیریه World Central Kitchen را با ارتباط آنها با شرکت های تدارکات و سوپرمارکت ها آغاز کرد.
وقتی آرد و مخمر او تمام شد و ورود به سوپرمارکت تقریبا غیرممکن بود، در عوض تصمیم گرفت آرد خود را با استفاده از بلغور گندم سیاه برشته نشده درست کند. یکی از سوپرمارکت های محلی ما یک باگت گندم سیاه می فروشد. اما فکر می‌کنم مال من خیلی بهتر از آنها بود – عهد کردم که دستور غذا را پس از تمام شدن با سوپرمارکت به اشتراک بگذارم!»
او می گوید حالا دیگر گندم سیاه وجود ندارد اما توانسته است مخمر زنده بگیرد و با آرد گندم نان درست کند.
در روز 25، آنها تصمیم گرفتند که آنیا باید به Lviv برود و او در کنار Yosik بماند، که از یک سفر 24 ساعته قطار جان سالم به در نمی برد. آنها از طریق شهر متلاشی شده به سمت ایستگاه حرکت کردند، جایی که “هزار ماشین رها شده” را دیدند. سپس خداحافظی کردند. او می نویسد: «در آغوش گرفتیم و شروع کردیم به گریه کردن. “باز هم غیر قابل تحمل. این چیزها نباید امکان پذیر باشد. جنگ چنین شیطانی است.»
پدر و مادر مزنسف با برادرش در خارکف می مانند، در محله ای که او نمی تواند به آنجا برود و والدین آنیا در همین نزدیکی هستند.
پس از رفتن آنیا، او به آپارتمان آنها بازگشت، جایی که یوسیک را محکم در آغوش گرفت، زیرا موشک ها به پس زمینه می کوبیدند، و غذاهایی را که مادرش از کودکی درست کرده بود، پخت: گل گاوزبان، گندم سیاه آب پز، و مرغ خورش با سیر.
او گفت: “ما برای یک ماه غذا و ذخایر محصولات کافی خواهیم داشت.” نظاره گر. پس از آن، او امیدوار است که بتواند سر کار برود.
من هنوز آشپز هستم و هنوز هم یک رویاپرداز هستم. من مطمئن هستم که به زودی پیروز خواهیم شد و حتی بهتر خواهیم شد، مطمئناً قوی تر خواهیم شد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
