آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
نآتان جونز می‌گوید شغلی که او به‌عنوان سرمربی لوتون تاون انجام داد «پوند به پوند بهترین در اروپا» بود، اما دوران کوتاه او در ساوتهمپتون می‌تواند تأثیر محدودکننده‌ای روی بیش از آرزوهای خودش داشته باشد. او اولین مربی شاغل در لیگ فوتبال بود که بیش از سه سال توسط یک باشگاه درجه یک منصوب شد و مشکلات او در این شغل ممکن است باشگاه‌های دیگر را به فکر فرو رفتن دوباره در سطح دوم بیاندازد.
کاری که جونز در لوتون در دو دوره انجام داد، قابل توجه بود، بنابراین به راحتی می توان فهمید که چرا او در رادار باشگاه های بزرگتر قرار داشت، صرف نظر از طلسم تصادفی او در استوک در بین این دو دوره. اما ناکامی او در لیگ برتر – او در 9 بازی از 14 بازی خود شکست خورد و تنها پس از 94 روز سرمربیگری اخراج شد – نشان می دهد که برخلاف آنچه راسموس آنکرسن، مدیر فوتبال ساوتهمپتون در مورد اینکه تفاوت چندانی بین لیگ برتر و چمپیونشیپ وجود ندارد، نشان می دهد. ، باشگاه های برتر نسبت به مدیران EFL محتاط هستند.
مصاحبه‌های عجیب و غریب، سخنان نابخردانه او در مورد زنان ولزی و غرور، شخصیت او را به جای لیگ فوتبال منعکس میکند، اما این واقعیت که روش‌هایی که او در چمپیونشیپ استفاده کرد، آن را در بالاترین سطح قرار نداد، می‌تواند میراثی ماندگار از خود به جای بگذارد.
باشگاه های لیگ برتری نیازی به بهانه دیگری برای نادیده گرفتن مدیران EFL ندارند. در دهه گذشته، باشگاه‌های درجه یک بیش از 100 انتصاب مدیریتی انجام داده‌اند، اما تنها 9 نفر از آنها در سال قبل از این که به آنها واگذار شود، در چمپیونشیپ کار کرده‌اند. جونز اولین مربی ای بود که از تابستان 2019 از دسته دوم جدا شد، زمانی که فرانک لمپارد پس از هدایت دربی کانتی به فینال پلی آف هدایت چلسی را بر عهده گرفت و گراهام پاتر پس از یک دوره خوب در سوانسی توسط برایتون منصوب شد.
با این حال، هر دو مربی از قبل در مسیر صعود به لیگ برتر بودند. انتصاب لمپارد در چلسی به همان اندازه مربوط به دوران او به عنوان یک بازیکن در آنجا بود و انتقال پاتر به برایتون به شدت تحت تاثیر موفقیت او در اروپا با تیم اوسترسوند سوئدی بود. آنها از چمپیونشیپ حذف شدند اما نه لزوماً به این دلیل که در آن برتری داشتند.
مدیرانی که می خواهند در لیگ برتر صعود کنند، معمولاً باید به لیگ برتر صعود کنند. ادی هاو و شان دایچ تنها پس از کسب ترفیع – در مورد دایچ، دو بار – و حفظ باشگاه‌های خود برای مدت طولانی در آنجا، به مدیران معتبری تبدیل شدند.
شاید با توجه به پولی که به لیگ برتر سرازیر می شود، تعجبی نداشته باشد. در حال حاضر مدیران لوکس اروپایی در دسترس باشگاه های با بودجه متوسط در این بخش هستند. جولن لوپتگی در حالی که در انتهای جدول قرار داشت، پورتو، اسپانیا، رئال مادرید و سویا را پیش از پذیرفتن کار در وولوز در این فصل هدایت کرد. اونای امری قبل از انتقالش به استون ویلا در ماه اکتبر، هدایت سویا، پاری سن ژرمن، آرسنال و ویارئال را برعهده داشت و در این مسیر موفق به کسب جام های مختلف شد.
مدیران EFL در حال رقابت با برخی از مشهورترین نام های این ورزش هستند. حتی زمانی که مدیران از لیگ فوتبال بیرون می‌آیند و در سطح بالای جدول تحت تأثیر قرار می‌گیرند – مانند کریس وایلدر زمانی که شفیلد یونایتد را از لیگ یک به مقام نهم لیگ برتر رساند – اگر همه چیز بد پیش برود، به سرعت کنار گذاشته می‌شوند و برای یافتن تلاش می‌کنند. شغل دیگری در پروازهای برتر پس از ترک شفیلد یونایتد در سال 2021، وایلدر مجبور شد برای شغل بعدی خود در میدلزبورو به قهرمانی بازگردد و در حال حاضر بیکار است.
باشگاه‌های لیگ برتر ممکن است استدلال کنند که مدیران EFL زمانی که فرصتی در سطح بالا به آنها پیشنهاد می‌شود، سوابق خوبی ندارند – و آنها یک امتیاز دارند. جونز نهمین مربی در دهه گذشته بود که توسط یک باشگاه لیگ برتری طی یک سال پس از هدایت یک تیم در چمپیونشیپ منصوب شد. بسیاری از هشت مورد دیگر را نمی توان به عنوان موفقیت طبقه بندی کرد.
همه آنها به اندازه جونز فاجعه بار نبودند، اما روند خوب نیست. پل کلمنت و پائولو دی کانیو ظرف یک سال اخراج شدند. پل لمبرت و کارلوس کاروالال سقوط کردند. استیو مک‌کلارن مسئول بسیاری از مبارزات انتخاباتی نیوکاسل در فصل 2015-2016 بود. و حتی با وجود اینکه فرانک لمپارد در فصل اول خود به چلسی کمک کرد تا در جمع چهار تیم برتر قرار گیرد، در حالی که باشگاه تحت محرومیت نقل و انتقالات قرار داشت، او در نیمه راه دوم خود اخراج شد و مجبور شد ببیند که توماس توخل تیم را احیا می کند و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا می شود. با تیمی که زیر نظر لمپارد ضعیف عمل کرده بود.
تنها دو مدیر در دهه گذشته باقی مانده اند که پس از انتقال از چمپیونشیپ به لیگ برتر موفق شده اند: گاس پویت و گراهام پاتر. پویت در اکتبر 2013 توسط ساندرلند منصوب شد و آنها را در لیگ برتر حفظ کرد، حتی اگر در آوریل 7 امتیاز اختلاف داشتند. او همچنین در اولین فصل خود باشگاه را به فینال جام اتحادیه رساند و به 77 بازی شکست ناپذیری ژوزه مورینیو در بازی های لیگ در استمفورد بریج پایان داد. این بازیکن اروگوئه ای نزدیک به دو سال در ساندرلند ماند تا اینکه در مارس 2015 اخراج شد. حتی در آن زمان نیز تیم در منطقه سقوط نبود که او اخراج شد و آنها در آن فصل ماندگار شدند.
پاتر حتی در برایتون موفق‌تر بود و در چهار فصل حضورش در این باشگاه، آنها را در جدول لیگ برتر رهبری کرد. اما صف طولانی شکست‌ها نشان می‌دهد که چرا باشگاه‌ها برای استخدام بعدی خود به جای نزولی به خارج از کشور نگاه می‌کنند. همانطور که مدیران با تجربه در آلمان در سال‌های اخیر مد شده‌اند، سوابق بسیاری از مدیران چمپیونشیپ نشان می‌دهد که این زمینه برای کشف چیزهای بزرگ بعدی نیست.
به این مدیران اغلب سخت‌ترین نقش‌ها داده می‌شود تا شهرت ممکن است ناعادلانه باشد، اما پس از اینکه جونز پرچم EFL را با تمام هیبت یک لیوان کاغذی به اهتزاز درآورد، روندی است که احتمالاً ادامه خواهد یافت.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
