ضربه انفرادی فوق العاده کریم آدیمی امیدهای چلسی را متعادل کرد | لیگ قهرمانان

حالا وقت آن است که عصبانی شوید. چلسی نرم، سنجیده و نسبتاً چشمگیر بود – تا اینکه به یک سوم نهایی رسید. شانس ها آمد، شانس ها رفتند، و کنترل تساوی نیز به همین ترتیب بود.

به نوعی، علیرغم گذراندن بیشتر زمان مسابقه در پشت پا، این بروسیا دورتموند بود که این لحظه را پیدا کرد. گل انفرادی باشکوه کریم آدیمی کافی بود و برای گراهام پاتر، باید عصبانیت از نتیجه ای باشد که امیدهای چلسی را برای رسیدن به یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان قبل از بازی برگشت ماه آینده در استمفوردبریج در هاله ای از ابهام قرار دهد.

بسیاری از تمرکز قبل از این تساوی بر روی کمبود انرژی پاتر برای مرد فوتبالی مناسب زمانی که تصمیمات بر خلاف تیمش است، باقی مانده بود. اما این به سادگی سبک او نیست که سروصدا کند. پاتر همیشه در گودال صحبت خواهد کرد و با وجود تمام شک و تردیدهایی که در مورد ذهنیت او وجود دارد، اخیراً درخشش های مثبتی از چلسی وجود داشته است. اشاره می کند که اگر به مربی زمان داده شود تا به نقش خود برسد، پروژه می تواند کارساز باشد.

پاتر بسیاری از نیازهای تیمش را برای ژل کردن ایجاد کرده است. با این حال، گاهی اوقات فوتبال یک زبان آسان است. برخی از استعدادها هرگز مشکل ارتباطی ندارند و لحظات زیادی در طول دوره افتتاحیه وجود داشت که به نظر می رسید وضعیت مالی برتر چلسی به سادگی برای دورتموند بسیار گسترده خواهد بود که نتواند در برابر آن مقاومت کند.

چلسی فرمانده بود. پاتر تیم سرگرم کننده را انتخاب کرد – ژوائو فلیکس از کای هاورتز، خلاقیت و سرعت بالا، کالیدو کولیبالی در یک چهارم عقب در اولین شروع خود از 11 ژانویه – و شروع به همان اندازه امیدوارکننده بود که از تیمی با پوند انتظار داشتید. قهرمان 106.8 متر جهان در خط میانی.

دورتموند حتی با وجود آدیمی پر جنب و جوش در سمت چپ و جود بلینگهام یک حضور زیبا در خط میانی، به هیچ وجه به این اندازه قدرت ستاره ای نداشت. مطبوعات خشمگین بودند، اما خط بالا کمتر قانع کننده بود. این یک تاکتیک خطرناک با میخایلو مودریک در سمت چپ بود. این وینگر تقریباً بلافاصله وارد دروازه شد، فقط نیکو شلوتربک توانست جلوی او را بگیرد، و دورتموند خیلی زود آسیب پذیر به نظر می رسید، به خصوص که خط هافبک آنها به اندازه کافی برای انزو فرناندز فشرده نبود و هیچ کس فلیکس را انتخاب نمی کرد.

یک سیالیت در فوتبال چلسی وجود داشت. آیا این یک چشم انداز از آینده بود؟ میسون مونت دوباره روی نیمکت بود و هر زمان که فلیکس که به خوبی با هاورتز ارتباط برقرار می کرد، توپ را در اختیار نداشت، کمبودی نداشت.

تنها ناامیدی پایان بد فلیکس در نیمه اول بود. دو بار فوروارد دورتموند را رها کرد. اول وقتی که از کات بک حکیم ضیچ به بیرون پرید، سپس وقتی مار زد و یک شلیک به میله کوبید.

چلسی که تیاگو سیلوا یک گل را نیز برای هندبال مردود اعلام کرد، هنوز به اندازه کافی بی رحم نیست. این باعث تشویق دورتموند شد و با ضربه ای که سباستین هالر به بیرون زد، نزدیک شد. جولیان برانت نیز با نزدیک شدن به فاصله با فاصله کمی خم شد، در حالی که کولیبالی مانع از رسیدن آدیمی به دروازه شد.

حضور کولیبالی در کنار تیاگو یادآور هزینه های جنون آمیز بود. پاتر که می‌توانست تنها سه مورد از خریدهای ژانویه خود را در ترکیب خود در لیگ قهرمانان اروپا نام ببرد، جایی برای بنوا بدیاشیل پیدا نکرده بود، حتی اگر این مدافع میانی از زمان پیوستن به موناکو بسیار عالی بود. این فداکاری به معنای آوردن کولیبالی – 34 میلیون پوند در تابستان گذشته، کوله باری از تجربه در این سطح – بود و پاتر همچنین این لوکس را داشت که مدافعان چپ گران قیمت خود را بچرخاند و بن چیلول پس از جایگزینی مارک کوکورلا، توجه ها را به خود جلب کرد.

دورتموند در خط هافبک در خطر هجوم قرار داشت، جایی که بلینگهام خوش شانس بود که به دلیل خطا از زمین اخراج نشد، زمانی که او در حال رزرو بود، و آنها برای مدت کوتاهی با تعویض به یک مدافع سه در شروع نیمه دوم پاسخ دادند.

چلسی همچنان فشار می آورد. ریس جیمز، در ابتدا با نظم و انضباط، تصمیم گرفت به جلو غارت کند. یک دویدن دفاع راست چلسی باعث وحشت در دفاع دورتموند شد و امره جان را مجبور به خطای ناامیدکننده در لبه محوطه کرد. دفع ضربه ایستگاهی جیمز توسط گرگور کوبل انجام شد.

کوبل به زودی دوباره جیمز را دفع کرد. یک پیشرفت روی کارت ها بود. چلسی در صدر قرار داشت و ضربات ایستگاهی خطرناکی را انجام داد و فشار افزایش یافت. بعد از هیچ، دورتموند زد. بیشتر تهدیدات آنها از جانب آدیمی بود که در سمت چپ حرکت کرده بود و فرصتی نادر برای برانت ایجاد کرده بود و چلسی با مشکل مواجه شد که وینگر پس از دفع کرنر دیگر ناگهان فضایی برای حمله پیدا کرد.

سازه کجا بود؟ آیا چلسی بیش از حد مغرور شده بود؟ به هر دلیلی، ادیمی آنها را وادار به پرداخت می کرد. فرناندز، آخرین مردی که برگشت، نتوانست با این جوان 21 ساله زندگی کند. آدیمی خیلی سریع بود، خیلی لغزنده بود، و زمانی که می دوید خونسردی داشت، کپا آریزابالاگا را گرد کرد و به تور خالی ضربه زد.

چلسی با آوردن Mount و Cucurella پاسخ داد. آنها دوباره سرعت را بالا بردند و کولیبالی تقریباً به تساوی رسید، فقط کوبل دوباره به کمک آمد. در مقابل شانس، دورتموند محکم ایستاد.