تهاجم روسیه به اوکراین شکاف بین متحدان ایالات متحده و بقیه را متبلور می کند | اخبار جهان

ولودیمیر زلنسکی به شورای اروپا گفت: «تصمیم بگیرید که با چه کسی هستید» و به انتخابی اشاره کرد که اجتناب از آن به طور فزاینده ای سخت می شود، زیرا خشونت محض حمله روسیه به اوکراین، تقسیم جهان را به دو اردوگاه متبلور می کند.

هر روز که از جنگ می گذرد، تعریف اردوگاهی که در کنار روس ها قرار دارد، آسان تر می شود. جدول امتیازات رنگی در مجمع عمومی سازمان ملل در هفته‌های اخیر، ثبت آرای قطعنامه‌هایی که حمله را محکوم می‌کنند و خواستار آتش‌بس هستند، نمی‌توانست واضح‌تر باشد.

در میان 193 کشور عضوی که در هیئت مدیره حضور دارند، تنها پنج نقطه قرمز با این طرح مخالفت کرده اند: روسیه، بلاروس، کره شمالی، سوریه و اریتره – باشگاهی فشرده از خودکامگی ها و رژیم های توتالیتر با سوابق وحشتناک حقوق بشر.

آنها توسط دریای سبز احاطه شده اند، حداقل 140 کشوری که از ابراز توبیخ در پارلمان جهان حمایت کرده اند.

اکثر آنها دموکراسی هستند و بر یکی از مضامین چشم انداز سیاست خارجی جو بایدن تاکید می کند که جهان در حال نزدیک شدن به یک مبارزه قاطع بین دموکراسی و خودکامگی است که نتیجه آن نامشخص است و بنابراین نیاز به مشارکت فعال کشورهای دموکراتیک دارد.

بایدن در نشست روز پنج‌شنبه اتحادیه اروپا که برای اولین بار یک رئیس‌جمهور آمریکا در نشست شورای اروپا شرکت می‌کند، گفت: «مهم‌ترین کاری که ما باید در غرب انجام می‌دادیم این است که متحد باشیم».

مقامات ایالات متحده از این که ببینند چگونه تهاجم به اوکراین متحدان ایالات متحده در اروپا و اقیانوس آرام را در یک هدف جهانی به هم پیوند داده است و ژاپن، استرالیا، کره جنوبی و نیوزلند همگی با تحریم‌ها به آن ملحق شده‌اند، خوشحال هستند.

وی افزود: «ویژگی جذابیت اوکراین در همه جا وجود دارد و موانع را از بین می برد و عمیق است. یک مقام ارشد آمریکایی گفت: این از اروپا و آسیا فراتر می رود. این جلوه ای از تفاهمی است که ما به اشتراک می گذاریم، یک تعامل مترقی مشترک.»

این مقام به دلیل سومی اشاره کرد و آن استدلال کرد که تعیین کننده ترین دلیل بود. شرکای آسیایی ما نمی‌خواهند اوکراین الگویی از چگونگی حل مشکلات در اقیانوس هند و اقیانوس آرام باشد، به‌ویژه که این کشور به جایی مانند تایوان مربوط می‌شود.

با این حال، در میان تمام رنگ‌های سبز در جدول امتیازات سازمان ملل، رنگ زرد منصفانه وجود داشت و در آخرین رای گیری روز پنجشنبه، 38 کشور همچنان روی حصار نشسته بودند. اینها شامل پرجمعیت ترین کشورهای جهان، چین و هند است که بیش از یک سوم از انسانیت را در بین آنها تشکیل می دهند. و در راس ممتنع ها، کشورهای زیادی وجود دارند که از مسکو انتقاد کرده اند، بدون اینکه گام بعدی یعنی اعمال تحریم ها را بردارند.

سوال زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین از شورای اروپا در مورد طرفداری، به طور خاص متوجه ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان بود، که دولت او به قطعنامه سازمان ملل در تاسف بار حمله به اوکراین رای داد، اما قاطعانه با تحریم های انرژی و ارائه تسلیحات به اوکراین مخالف بود. و یا حتی اجازه دادن به تسلیحات از قلمرو خود.

«زمانی برای تردید وجود ندارد. زمان تصمیم گیری فرا رسیده است.» زلنسکی با اشاره به افزایش تلفات غیرنظامیان به اوربان هشدار داد. رئیس‌جمهور اوکراین تکالیف خود را بر روی رهبران دیگر انجام می‌دهد و به خوبی می‌دانست که اوربان با چالش شدیدی از سوی رهبر مخالفان پیتر مارکی زی مواجه است که از عدم محبوبیت موضع دوسوگرایانه نخست‌وزیر در قبال اوکراین به نفع خود استفاده می‌کند. اوربان به خاطر آوردن “شرم مجارستان”.

برخی دیگر از ممتنع های قابل توجه مربوط به تاریخ بود، مانند آفریقای جنوبی، که ناشی از روابط قدیمی میان کنگره ملی آفریقا و مسکو بود. دیگران نشان دهنده تغییر وفاداری بودند.

در شورای امنیت سازمان ملل، ایالات متحده و متحدانش به ویژه از نقش غیرتعهدی امارات متحده عربی که معمولاً به عنوان متحد قابل اعتماد ایالات متحده در خاورمیانه دیده می شود، آزرده خاطر شده اند. اما به طور فزاینده ای، حاکم واقعی امارات، محمد بن زاید آل نهیان، دلیل مشترکی با مسکو در مخالفت با اسلام رادیکال و دموکراسی در منطقه پیدا کرده است. ولیعهد ابوظبی تماس های بایدن را رد کرد و کمی بیش از یک هفته پیش با دعوت از بشار اسد دیکتاتور سوریه مورد حمایت روسیه برای یک دیدار دولتی خشم واشنگتن را برانگیخت و دری از انزوا را باز کرد.

در این رقابت تمدنی پیشرو، مهم ترین رای نوسانی هند است، یکی از دموکراسی های اصلی که با حمله مخالفت نمی کند.

دولت نارندرا مودی نه تنها در سازمان ملل رای ممتنع داد، بلکه حتی از روسیه در توصیف بی‌رحمانه‌اش از فاجعه در حال وقوع در اوکراین نام برد، بلکه در تلاش است تا مکانیزم تجاری روپیه‌ای ایجاد کند که به مسکو کمک می‌کند از دلار محوری اجتناب کند. تحریم ها.

میرا رپ هوپر، مدیر هند و اقیانوسیه در شورای امنیت ملی ایالات متحده، روز جمعه گفت که دولت انتظار پاسخ مودی را داشت، اما پیشنهاد کرد که این پاسخ پایدار نیست.

من فکر می‌کنم که مطمئناً همه ما می‌پذیریم و می‌پذیریم که وقتی نوبت به رای‌گیری در سازمان ملل می‌رسد، موضع هند در مورد بحران کنونی حداقل برای گفتن رضایت‌بخش نبوده است. رپ-هوپر گفت، اما این نیز کاملاً غافلگیرکننده است.

جنگ اوکراین یک کابوس استراتژیک برای دهلی است، که مدت هاست روسیه و قبل از آن اتحاد جماهیر شوروی را به عنوان آخرین شریک امنیتی می بیند. اما ماجراجویی نظامی نادرست ولادیمیر پوتین وابستگی روسیه به چین را افزایش داده است و این تردید را ایجاد می کند که مسکو در شیوع بعدی در رویارویی بین هند و چین در مرز آنها چه خواهد کرد.

راپ هاپر گفت که دهلی اکنون به شدت در مورد وابستگی نظامی خود به روسیه فکر می کند و افزود که هند باید برای رهایی از این اتکا کمک بگیرد.

او گفت: “من فکر می کنم دیدگاه ما این است که راه رو به جلو شامل نزدیک نگه داشتن هند، فکر کردن در مورد نحوه ارائه گزینه هایی برای آن است تا بتواند به خودمختاری استراتژیک خود ادامه دهد.”

رای ممتنع چین از نوع دیگری است، نوعی که حمایت را پنهان می کند تا دوگانگی. برای پکن سخت بود که به قطعنامه ای که حاکمیت ملی و تمامیت ارضی را به عنوان کلیدواژه سیاست خارجی خود حمایت می کند، رأی دهد. اما بیانیه‌های رسمی سازمان ملل متحد که خواستار صلح می‌شود، برخلاف تمام تبلیغات روسیه در مورد جنگ است که در رسانه‌های چین و بیانیه‌های وزارت خارجه چین که ایالات متحده و ناتو را مسئول این درگیری می‌دانند، منعکس می‌شود. واشنگتن اکنون نگران است که پکن از حمایت اقتصادی خود از مسکو با تامین تسلیحات حمایت کند.

تحلیل دولت این است که سیاست شدیداً طرفدار روسیه ناشی از پیوند شخصی شی جین پینگ و پوتین است که تقریباً 40 بار ملاقات کرده‌اند و در فوریه اعلام کردند که “هیچ محدودیتی” برای روابط دوجانبه وجود ندارد و یک اولویت مشترک است. برای کاهش اندازه ایالات متحده

از نظر اقتصادی، موضع پکن برای چین که تجارتش با ایالات متحده و اروپا، روابط اقتصادی آن با روسیه را که به طور فزاینده ای فقیرتر می شود، کمرنگ می کند، اصلاً معنی ندارد. اما سخت‌تر شدن خطوط بین اردوگاه‌های جهانی متضاد نشان می‌دهد که امید به گسترش صلح از طریق وابستگی متقابل اقتصادی بی‌اساس بوده است. اکنون که تیراندازی آغاز شده است، تأثیر تفرقه‌انگیز ایدئولوژی سیاسی ثابت می‌کند که نیروی بسیار قوی‌تری است.