خانه “بهشت روی زمین” ویلیام موریس در آکسفوردشایر به شکوه سابق بازیابی شد | ویلیام موریس

برای ویلیام موریس، روستای آکسفوردشایر کلمسکوت «بهشت روی زمین» بود. یک خانه مزرعه قدیمی تبدیل به یک خلوتگاه روستایی و الهام‌بخش محبوب برای طراح، نویسنده، محافظه‌کار معماری و مصلح اجتماعی شد که به طور گسترده به عنوان پدر جنبش هنر و صنایع دستی شناخته می‌شود.

اکنون Kelmscott Manor در نزدیکی Lechlade، پس از یک پروژه نوسازی 6 میلیون پوندی، در 1 آوریل به روی عموم بازگشایی می‌شود و آن را برای نسل‌های آینده حفظ و تقویت می‌کند.

موریس در سال 1871 آن را به طور مشترک اجاره کرد و تا زمان مرگش در سال 1896 در آنجا زندگی کرد. این عمارت در حدود سال 1600 برای یک کشاورز کارگر ساخته شد و موریس معماری آن را دست نخورده و بی تکلف می دید که زندگی کاری و صنایع دستی روستایی را در بر می گرفت. او احساس می‌کرد که سنگ‌های محلی استخراج شده دیوارهایی را نشان می‌دهد که «از خاک رشد کرده‌اند»، و توصیف می‌کند «تخت‌های عجیب و غریب آن در میان الوارهای بزرگ پشت بام که در زمان‌های قدیم کشاورزان و گله‌داران در آن می‌خوابیدند».

تعداد کمی از ساختمان ها در بریتانیا به اندازه کلمسکوت مانور بر زندگی هنری این کشور تأثیر گذاشته اند. این مکان الهام‌بخش عظیمی برای هنرمندی بود که با پارچه‌ها و مبلمان، شیشه‌های رنگی و کاغذ دیواری‌هایی که هنوز هم تولید می‌شوند، به طرز چشمگیری بر مدها و ایدئولوژی‌ها تأثیر گذاشت.

بسیاری از محبوب ترین و ماندگارترین طرح های او بر روی گیاهان و جانوران در مناظر اطراف کشیده شده است. تماشای برفک در حال دزدیدن توت فرنگی در خارج از عمارت الهام بخش پارچه مبلمان کلاسیک او، “دزد توت فرنگی” بود که تالار قدیمی را در داخل تزئین می کند.

بیدهایی که در اطراف خانه رشد می کردند، الگوی معروف “شاخه بید” او را شکل دادند. دخترش، می، بعداً پدرش را به یاد آورد که در یک پیاده‌روی به جزئیات شکل‌های برگ اشاره کرده بود: «بزودی پس از آن، این مقاله انجام شد، تصویری از بیدهای ما که با دقت مشاهده شده بود و بسیاری از اتاق‌های نشیمن لندن را به تصویر کشیده است.»

اثر برجسته ادبی او اخبار از ناکجاآباد، منتشر شده در سال 1890، شامل توصیفات ادراکی از خانه و محیط اطراف آن است. کلمسکوت هنوز بسیاری از طرح ها و مبلمان خود را حفظ کرده است. موریس بود که نوشت: “در خانه هایتان چیزی نداشته باشید که ندانید مفید است یا فکر کنید زیباست.”

این ملک که امروزه متعلق به انجمن عتیقه‌های لندن، قدیمی‌ترین انجمن علمی بریتانیا است، به کارهای اصلاحی گسترده از جمله اقداماتی برای جلوگیری از عبور آب از آجرکاری نیاز داشت.

بازسازی با کمک 4.3 میلیون پوندی از صندوق میراث ملی لاتاری و 1.3 میلیون پوند از کمپین Kelmscott Manor: Past Present & Future امکان پذیر شده است که همچنان به جمع آوری بودجه ادامه می دهد.

مارتین لوی، کارشناس برجسته موریس و رئیس کمپین کلمسکوت، به این خبر گفت نظاره گر: «کلمسکوت خیلی جادویی است. صدای جیغ کلاغ ها روی درخت ها، نرگس ها که بالا می آیند، رودخانه کنار خانه را می شنوید. عموم مردم می‌خواهند خانه را با اعتبار بیشتری ببینند.

کیتی هاسلم، متصدی کتاب، با استفاده از فهرست‌ها، عکس‌ها و آبرنگ‌ها، تحقیقات باستان‌شناسی در مورد ظاهر خانه در زمانی که موریس در آنجا بود، انجام داده است. آنها توانسته اند اثاثیه و اشیاء را در جایی که در ابتدا بوده اند قرار دهند. بنابراین احساس خانه‌ای دارید که در آن زندگی می‌کنید نه یک زیارتگاه سرد و موزه‌مانند. کیوریتور واقعا «بهشت روی زمین» موریس را زنده کرده است. غنای رنگ‌های اتاق‌ها مرا مجذوب خود کرده است.»

کاغذ دیواری به چندین اتاق بازگردانده شده است، با طرح هایی که به صورت جداگانه با دست و با استفاده از بلوک های اصلی آرشیو موریس و شرکت چاپ شده اند. تجزیه و تحلیل لایه‌های رنگ پنهان شده طولانی سرنخ‌های بیشتری از طرح‌های رنگی او ارائه کرد. چیزی که همیشه از آن به عنوان اتاق سبز یاد می شد، اکنون به رنگ سبز تیره اصلی خود، “سبز برانزویک” رنگ آمیزی شده است، که نامی بود که به ترکیبی از آبی پروس و زرد کروم داده شد – رنگی که موریس آن را “آرامش چشم ها” می دانست. .

عمارت همچنین نقش خود را در شکل دادن به تفکر او در مورد هنر، حفاظت و جامعه ایفا کرد. او یک فعال خستگی ناپذیر برای سوسیالیسم بود. او همچنین معتقد بود که هنر، مانند آموزش، باید برای همه باشد، و بازسازی کلمسکوت شامل یک مرکز یادگیری جدید برای مدارس و گروه‌های اجتماعی است. یک ساختمان چوبی کاهگلی یک طبقه، طراحی شده توسط Architecton، در محل یک گاو گمشده ساخته شده است.

در کلمسکوت بود که یکی از پیچیده ترین عشق های سه جانبه در تاریخ هنر آشکار شد. موریس در ابتدا خانه را با دوستش، هنرمند پیش از رافائلی، دانته گابریل روستی، اجاره کرده بود، که سپس با همسر موریس، جین، که یک گلدوزی بود، رابطه عاشقانه داشت. روستی در سال 1874 ترک کرد و دیگر برنگشت و به مکانی محبوب برای خانواده موریس تبدیل شد. اما در میان نقاشی‌های برجسته‌ای که در کلمسکوت بازسازی شده‌اند، لباس ابریشم آبی، 1868 است که شاید شناخته‌شده‌ترین پرتره روستی از جین موریس باشد.

جرمی موسون، مورخ معماری و هنر، در یک کتاب راهنما جدید، می‌نویسد که کلمسکوت مانور همیشه مکانی دلپذیر بود: «روح آن در پست نوشته موریس به چاپگرش قبل از بازدید در سال 1888 خلاصه می‌شود: «ب. بیا زیر تشک را نگاه کن کلید خانه را پیدا می کنی. وارد شوید و خوشحال باشید.»