چه کسی عناوین متوالی را با تیم های مختلف در یک کشور کسب کرده است؟ | فوتبال

به گابریل ژسوس و الکساندر زینچنکو فکر می‌کنم که فوتبالیست‌ها – به غیر از اریک کانتونا – آیا عناوین پی درپی لیگ برتر را با دو باشگاه مختلف از یک کشور کسب کرده اید؟” توییت @AFC_Gooner10.

آرسنال در امارات به مصاف منچسترسیتی می‌رود، و این شانس را دارد که با یک بازی کمتر در صدر با شش امتیاز برتری باز شود. اگر آنها قهرمان لیگ برتر شوند، تا حدودی به تصمیم فروش الکساندر زینچنکو و گابریل ژسوس به آرسنال در تابستان بستگی دارد. و نکته جالب در مورد این سوال این است که چند بار این اتفاق افتاده است، بلکه این است که چند بار بازیکنان بزرگ یا خیلی خوب توانسته اند به یک رقیب بپیوندند. بدون اینکه کسی سر خوک را پرتاب کند.

نه اینکه چنین نقل و انتقالاتی کاملاً بدون کینه توزی باشد. یکی از معروف‌ترین نمونه‌ها، همانطور که در سوال ذکر شد، انتقال اریک کانتونا از لیدز به منچستریونایتد در نوامبر 1992 بود. در حالی که نقش کانتونا در کمپین قهرمانی لیدز بیش از حد بازی می‌شود – او در بیشتر مواقع زیر مجموعه بود. کاتالیزور برای تسلط زودهنگام یونایتد بر لیگ برتر.

یک فرانسوی دیگر به نام انگولو کانته با لستر در فصل 16-2015 و چلسی در فصل 17-2016 این عنوان را به دست آورد. مارک شوارتزر که در آن زمان یک دروازه بان پشتیبان بود، کانته را با مشت شکست داد. به هر حال در تمرین. از نظر فنی او با چلسی در فصل 15-2014 و لستر در فصل 16-2015 قهرمان لیگ شد، اگرچه در هیچ کدام از این دو فصل بازی نکرد. تمام بازی‌های او برای لستر در نیمه دوم فصل 15-2014، پس از جدایی او از چلسی، انجام شد.

در حالی که این نقل و انتقالات نسبتا دوستانه بود، نمی توان همین را در مورد انتقال یوهان کرایف از آژاکس به فاینورد گفت. او در سال 1982-1983 با آژاکس در سن 36 سالگی دوبل را به دست آورد، اما پس از اختلاف بر سر دستمزد و خیلی چیزهای دیگر، آنجا را ترک کرد. او نه تنها آن را ترک کرد، بلکه در مقابل رقبای بزرگ آنها قرار گرفت. در ابتدا خوب پیش نرفت: فاینورد در سپتامبر 8-2 توسط آژاکس مغلوب شد، اما برای کسب عنوان قهرمانی و ارتقای افسانه کرایف بهبود یافت.

زمانی که مایکل لادروپ از حضور در ترکیبی که روماریو، هریستو استویچکوف و رونالد کومان نیز در آن حضور داشتند، خسته شده بود، کرایف در آن سوی حصار بود و در تابستان 1994 بارسلونا را ترک کرد و به رئال مادرید پیوست. مادرید در اولین فصل خود این عنوان را به دست آورد و به چهار تیم متوالی بارسلونا پایان داد. نه تنها این، آنها انتقام شکست 5-0 ژانویه 1994 را با شکست دادن 5-0 بارسلونا یک سال بعد گرفتند. لادروپ، در سمت برنده در هر دو بازی، به سادگی گفت: “من 10-0 پیروز شدم.”

ایویکا اولیچ این کار را با تیم NK زاگرب (02-2001) انجام داد و پس از انتقال جنجالی به رقبای شهری خود که ظاهراً شامل رانندگی در صندوق عقب برای نرم کردن مذاکرات بود، دیناموزاگرب (03-2002). هم تیمی او دالیبور پولدروگاچ نیز.

— ShakenMartinelli (@ShakenMartinel1) 1 فوریه 2023

آندره آ پیرلو که در آن زمان 32 ساله بود، پس از کسب عنوان قهرمانی در فصل 11-2010 توسط میلان آزاد شد. او به یوونتوس پیوست و در هر دوره بعدی قهرمان سری آ شد چهار فصل ها. پاتریک ویرا و زلاتان ابراهیموویچ در فصل 06-2005 با یوونتوس و در فصل 07-2006 با اینتر قهرمان شدند، اگرچه قهرمانی یووه به دلیل رسوایی کالچوپولی لغو شد. یک دهه یا بیشتر قبل از آن، روبرتو باجو با یوونتوس در فصل 95-1994 و میلان در فصل 96-1995 قهرمان لیگ بود.

کیلیان امباپه (16-2015 موناکو، 17-2016 پاری سن ژرمن) ​​یکی دیگر از غول های این بازی است که عناوین متوالی را با تیم های مختلف کسب کرده است. ما شک داریم که حتی آگوست استارک خودش را یک غول، مدرن یا غیر آن توصیف کند، اما این یافته‌ای از جیم هرسون است:

در واقع، من فقط توانستم یک چنین بازیکنی را پیدا کنم – اما بله، باواریایی ها همچنان درگیر بودند.

آگوست استارک، هافبک اتریشی در فصل 1967-1968 با اف سی نورنبرگ قهرمان بوندسلیگا شد، قبل از اینکه بایرن برای حفظ آن در سال بعد به او کمک کند.
(2/2)

– جیم هرسون (@JimHearson) 1 فوریه 2023

Flávio Conceição (دپورتیوو 1999-2000، رئال مادرید 2000-01) دیگر بازیکن کمتر شناخته شده این لیست است. و در نهایت، جوران با مثال نادرتر از یک مربی که عناوین متوالی را با باشگاه های مختلف در یک کشور کسب کرده است، نوشته است: سرمربی فعلی موناکو. فیلیپ کلمنت، که لیگ حرفه ای بلژیک را با Genk در 2018-19 و کلوب بروژ در 2019-20 (و برای آن موضوع 2020-21) بالا برد.

هت تریک چکمه های طلایی

جورگوس جیاکوماکیس در فصل گذشته بهترین گلزن لیگ برتر اسکاتلند (مشترک) بود. فصل قبل از آن، او به همان موفقیت در Eredivisie دست یافت. کارل هاینس رومنیگه، بزرگ تاریخ، بهترین گلزن بوندسلیگا و سپس، درست در پایان دوران حرفه ای خود، در سوپر لیگ سوئیس بود. آیا کسی تا به حال این کار را در سه یا چند کشور انجام داده است؟» استیو گای می پرسد.

از دوره او دارد. کریستیانو رونالدو کفش طلای لیگ برتر را با منچستریونایتد در فصل 08-2007، جام پیچیچی را با رئال مادرید در فصل‌های 11-2010، 14-2013 و 15-2014 به دست آورد و در فصل 2020-21 با یوونتوس قهرمان کاپوکانونیر بود. او احتمالاً در عربستان سعودی به رتبه چهارم خواهد رسید، اگر نه در این فصل، در آینده.

روماریو نیز این هت تریک خاص را تکمیل کرده است. او گلزن برتر هلند (1988-89، 1989-90، 1990-91)، اسپانیا (94-1993) و برزیل (پیچیده است زیرا حدود یک میلیون مسابقه مختلف وجود دارد، اما او بهترین گلزن لیگ در 2001 و 2005، زمانی که او نزدیک به 40 سال داشت). او سپس در سال 2006 یک سال را با میامی FC گذراند، زمانی که به طور غیرقابل تعجبی مرگبارترین مهاجم لیگ خود بود، اما این در لیگ دسته دوم یونایتد ساکر بود، نه MLS.

آلفردو دی استفانو، نابغه گریزان، مرد برتر آرژانتین (ریور پلاته، 1947)، کلمبیا (میلیوناریوس 1951، 1952) و اسپانیا (رئال مادرید، 1954، 1956، 1957، 1958، 1959 در لویسترز) بود. 10-2009)، انگلیس (14-2013) و اسپانیا (16-2015).

رود ون نیستلروی مسیر پروازی مشابهی را تا سوارز دنبال کرد. او در هلند در سال های 1998-1999 و 1999-2000، انگلیس در 2002-03 و اسپانیا در 2006-2007 بهترین گلزن بود.

رابرت لواندوفسکی ممکن است در این فصل به این فهرست بپیوندد، زیرا این کار را در لهستان (10-2009) و آلمان (هفت بار در 9 فصل بین سال‌های 2013 تا 2022) انجام داده است. ما مطمئن هستیم که چند نفر دیگر هم هستند که در سه کشور مختلف برنده شده اند، اما نمی توانیم کسی را پیدا کنیم که در چهار کشور موفق شده باشد. اگر پاسخی دارید، می دانید چه باید بکنید.

وحشت پرثشایر

چند هفته پیش به هوادارانی نگاه کردیم که برای مسابقات به کشورهای اشتباه سفر کرده بودند. سوال اصلی در مورد بود تیم ها چه کسی این کار را انجام داده است – و اگرچه کشور متفاوتی به حساب نمی آید، این نخ آنقدر خوب است که نمی توان گفت.

استیو هالدان می نویسد: “در سال های 1971-1972، سنت جانستون در جام یوفا بازی می کرد.” تیم مجارستانی که مقابل آنها قرار گرفت، Vasas FC، هتل خود را در جانستون نزدیک گلاسکو رزرو کرد. تنها زمانی که از پذیرش هتل پرسیدند زمین فوتبال کجاست، متوجه شدند که سنت جانستون در پرث واقع شده است. با توجه به سایت رسمی سنت جانستون، داستان حتی عجیب تر است:

به اشتباه، واساس فکر کرد که سنتز در جانستون، رنفروشایر بازی می کند. آنها به نقشه اسکاتلند نگاه کردند و فکر کردند، یکنوع بازی شبیه لوتو، درست در کنار فرودگاه گلاسکو. مهمانی مجارستانی به درستی سوار اتوبوسی شد که توسط باشگاه سازماندهی شده بود، اما زمانی که به دانبلان رسید، آنها شروع به نگرانی کردند زیرا احساس می کردند باید تا الان می رسیدند.

یکی از مهمانان از راننده پرسید که چقدر طول می کشد تا به مقصد برسند و وقتی راننده پاسخ داد که پرت 45 دقیقه دیگر فاصله دارد، بازدیدکنندگان وحشت کردند و فکر کردند دارند ربوده می شوند! پس از همه آنها فکر می کردند که به جانستون می روند و اکنون به آنها گفته شد که مقصد پرت است. هیاهو زیاد شد.

راننده اتوبوس بیچاره مجبور شد توضیح دهد که سنتز در جانستون بازی نمی‌کند، بلکه در پرث بازی می‌کند و کارگردانان منتظر استقبال مجارها در شهر منصف هستند. هنوز کاملاً متقاعد نشده بودند، طرف Vasas موافقت کرد که به سفر خود ادامه دهند و تنها زمانی آرام شدند که سلسله مراتب مقدسین توضیح دادند که هیچ تلاشی برای آدم ربایی وجود ندارد و پرث و سنت جانستون کاملاً دوستانه بودند.

1971 | سنت جانستون با گل‌های جان کانولی و جیم پیرسون، بازی اول دور دوم جام یوفا مقابل واساس بوداپست را برد. 12000 تماشاگر بازی در پارک مویرتون. pic.twitter.com/16AfbnijjI

— مقدسین در این روز (@SaintsOTD) 20 اکتبر 2022

آرشیو دانش

“آیا بازیکنان برجسته‌ای وجود داشته‌اند که با قسمت‌های نامشخص بدنشان عمداً گلزنی کرده باشند (مانند باسن، شانه، کشاله ران)؟گرت الیس توماس در همان روز پرسید.

در سال 2002 اندی کول گل تساوی دقیقه آخر را در سنت مری برای بلکبرن با نوک پستان خود به ثمر رساند، قبل از اینکه آن را با جشن خود دوشید. ماریو بالوتلی از منچسترسیتی که همیشه یک شومن بود، در سال 2012 مقابل نوریچ قرار گرفت.

در سال 1994، برایان رابسون گل چهارم منچستریونایتد را در پیروزی 4-1 در نیمه نهایی جام حذفی مقابل اولدهام با قرار دادن توپ روی خط با … خوب، خودتان نگاه کنید.

آرشیو دانش

آیا می توانی کمک کنی؟

جرمین پنانت در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2007 برای لیورپول بازی کرد، اما هرگز با انگلیس بازی نکرد. آیا بازیکنان دیگری هستند که در فینال لیگ قهرمانان اروپا (پس از 1992) حضور داشته باشند اما برای تیم ملی (بزرگسالان) خود بازی نکرده باشند؟ گیلز لی می پرسد.

آیا تا به حال یک سرمربی موقت یک باشگاه PL را از سقوط نجات داده است؟

– جانی دنس (@hardtogethits) 14 فوریه 2023

خوائو کانسلو می تواند در این فصل با منچسترسیتی و بایرن مونیخ قهرمان لیگ شود. آیا او اولین بازیکنی خواهد بود که در یک فصل دو مدال عنوان قهرمانی را کسب کند؟» نیک اسکیلیکورن را می شناسد.

بازی یکشنبه گذشته NFL شاهد دومین فاصله سنی بزرگ بین سرمربیان در تاریخ سوپربول بود. بزرگترین فاصله سنی بین مدیرانی که در یک بازی حرفه ای فوتبال انجمنی به مصاف یکدیگر می روند چیست؟

— agatiefan (@AgaTieFan) 14 فوریه 2023

پدیده ای که دروازه بان ها در لحظات پایانی بازی به شدت به کرنر می روند، یکی از هیجان انگیزترین چیزهای فوتبال است. اما از چه زمانی شروع شد؟ آیا دروازه بان های دوران آماتور این کار را می کردند؟ یا پیتر اشمایکل آن را در یورو 96 اختراع کرد؟ دامیان کر متعجب است.

بزرگترین برد و بزرگترین باخت تاتنهام (تا کنون) در این فصل هر دو برابر لستر بود. آیا این یک اتفاق رایج است؛ دو نتیجه از این دست در بازی های لیگ مقابل حریف عاقل می آید؟ اگر چنین است، بزرگترین افراط ها کدامند؟

— ویل شارپ (@shillwarp) 14 فوریه 2023

سوالات خود را برای ما ایمیل کنید یا توییت کنید @TheKnowledge_GU.