‘مدارس را باز کنید’: تظاهرات دختران افغان در کابل برای حق تحصیل | افغانستان

حدود 22 دختر و زن با شعار “باز کردن مدارس” در پایتخت افغانستان روز شنبه در اعتراض به تصمیم طالبان برای تعطیلی مدارس متوسطه خود ساعاتی پس از بازگشایی مدارس در این هفته تظاهرات کردند.

هزاران دختر شاد در سراسر افغانستان روز چهارشنبه – تاریخی که وزارت معارف برای از سرگیری کلاس ها تعیین کرده بود – به مؤسسات آموزشی هجوم آوردند.

اما تنها چند ساعت پس از اولین روز، این وزارتخانه تغییر سیاست شوکه‌ای را اعلام کرد که باعث شد جوانان بگویند احساس می‌کنند به آنها خیانت شده است و دولت‌های خارجی خشم خود را ابراز کردند.

«مدارس را باز کنید! عدالت، عدالت!» معترضان در حالی که در یک میدان شهری در کابل تجمع می‌کردند، کتب مکتب به همراه داشتند.

آنها بنرهایی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: “آموزش حق اساسی ماست، نه یک برنامه سیاسی” در حالی که برای فاصله کوتاهی راهپیمایی کردند و بعداً با رسیدن جنگجویان طالبان به محل حادثه متفرق شدند.

این تظاهرات اولین اعتراض زنان در هفته‌ها پس از دستگیری رهبران تظاهرات اولیه توسط طالبان بود که پس از بازگشت آنها به قدرت در ماه اوت برگزار شد.

اسلام گرایان دلیل روشنی برای تصمیم خود که پس از نشست اواخر روز سه شنبه با مقامات ارشد در شهر جنوبی قندهار، مرکز قدرت واقعی طالبان و مرکز معنوی طالبان صورت گرفت، ارائه نکرده اند.

این امر به دنبال ماه ها کار توسط برخی کشورهای خارجی بر روی طرحی برای حمایت از پرداخت دستمزد معلمان صورت گرفت.

دختران مکتب متوسطه افغانستان اکنون بیش از هفت ماه است که از تحصیل باز مانده اند.

یک دختر به نام نووسا در تظاهراتی که توسط دو گروه مدافع حقوق زنان سازماندهی شده بود، گفت: «حتی پیامبر (محمد) گفت: همه حق تحصیل دارند، اما طالبان این حق را از ما ربوده اند.

لیلا باسیم یکی دیگر از معترضان گفت: «طالبان نمی توانند زنان افغانستان را تحت فشار قرار دهند.

از زمان بازگشت به قدرت در آگوست 2021، طالبان دو دهه دستاوردهای زنان کشور را که از بسیاری از مشاغل دولتی کنار گذاشته شده‌اند، از سفر به تنهایی منع شده‌اند و به پوشیدن لباس‌های مطابق با تفسیر دقیق قرآن دستور داده شده‌اند، عقب نشینی کرده‌اند. .

طالبان قول داده بودند که نسخه‌ای نرم‌تر از حکومت خشن اسلام‌گرایان را ارائه کنند که مشخصه اولین دوره قدرت آنها از سال 1996 تا 2001 بود.

اما بسیاری از محدودیت‌ها هنوز اعمال شده‌اند – اگر نه در سطح ملی، پس به‌هیچ‌وجه به میل مقامات منطقه‌ای به صورت محلی اجرا می‌شوند.

برخی از زنان افغان در ابتدا با برگزاری تظاهرات کوچکی که در آن خواستار حق تحصیل و کار بودند، از محدودیت های طالبان عقب نشینی کردند.

اما طالبان به زودی سرکردگان باند را جمع آوری کردند و آنها را بدون ارتباط نگه داشتند و در عین حال منکر بازداشت آنها شدند.

از زمان آزادی آنها، اکثر آنها سکوت کردند.