به گزارش دپارتمان اخبار پزشکی پایگاه خبری آبان نیوز ،
نیویورک — رمان محبوب “شازده کوچولو” به ما می گوید که ما فقط با قلب خود به وضوح می بینیم – آنچه ضروری است برای چشم نامرئی است. به اندازه کافی منصفانه اما تام براون، در یک نمایش مد که داستان مشهور سال 1943 را پخش می کرد، نتوانست چشم ها را خیره کند.
آنهایی که به اندازه کافی خوش شانس هستند که در یک نمایش باند براون جای بگیرند، می دانند که در حال حاضر به چه چیزی وارد شده اند – که اساساً هر چیزی جز یک نمایش معمولی باند است. در عوض، نمایشهای براون نمایشهای استادانه، طولانی و کاملاً تحققیافته، با داستانهای پسزمینه و روایت و موسیقی، همراه با مدهایی هستند که هنرهای خلاقانه بیپایانی را نشان میدهند.
سهشنبه شب در هفته مد نیویورک، براون که به تازگی نقش برجستهای به عنوان رئیس شورای طراحان مد آمریکا را برعهده گرفته است، از مهمانان به یک فضای تئاتر بزرگ در سمت غرب منهتن استقبال کرد که هر دو صحنه را به نمایش گذاشت. خارق العاده و آشنا
یک هواپیمای کوچک، گیر کرده در ماسه (شن واقعی). سیارات و ستاره ها، از بالا چشمک می زنند. این بار چه بود… اوه، البته! براون مهمانان خود را به صحرا آورده بود تا سقوط هواپیما را از داستان آنتوان دو سنت اگزوپری بازسازی کند.
روایت ضبط شده آغاز شد: «ما خود را در بیابان می یابیم. “یک هواپیما سقوط کرده است.” مدلی که نقش خلبان را بازی میکند، با لباس فضایی با آستینهای پفآلود، سرگردان، سرگردان، به زودی با مدل دیگری با موهای بلوند که یادآور شاهزاده است – و یکی از بلیزرهای خاکستری مشخص براون با چهار کتانی روبهرو میشود. -بند راه راه روی بازو
راوی با توصیف یکی از آنها، خلبانی که دور و بر زمین سفر کرده است، و دیگری، شاهزاده که دورتر از سیاره خود سفر کرده است، گفت: “دو مسافر گمشده ملاقات می کنند.” سپس مجموعهای از مدلها ارائه شد که نشاندهنده سیارات دوردست بود. این شخصیتها دارای نانهای سفید بلند با سرپیچهای استادانه، و ناخنهای فر شده بیپایان دست و پا بودند.
در مرحله بعدی یک دسته از بزرگسالان آمدند – که به قول شاهزاده باید به آنها گفته شود که چه کاری انجام دهند و فقط آنچه را که در مقابلشان است ببینند. این مدلها مجموعهای از کتهای تویدی مجلل را به نمایش میگذاشتند که همگی با شانههای بزرگ اغراقآمیز، با کت و شلوار و کراوات در زیر آنها قرار داشتند. آنها کیفهایی با صفحههای ساعت حمل میکردند – در واقع، پاشنههای کفشهای درشت آنها نیز مانند خود صحنه، صفحههای ساعت گرد را تشکیل میداد. آنها به سمت تیک تیک روشمند عقربه دوم ساعت قدم زدند (به نظر شما مدل ها در فشن شوها سریع راه می روند؟ نه در نمایش تام براون.)
گروه بعدی ترکیبهای فانتزی از طرحها و چهارخانه، با شلوغی در پشت و کمربندهای طرحدار تنگ میپوشیدند. و یک گروه دیگر – ظاهراً نماینده بچهها – با کت و شلوارهای از هم گسیخته، لباسهایی متشکل از ژاکتها و پیراهنهایی که از هم جدا شده و به هم چسبیده بودند، با شانههای آویزان از کمر یا آستینها از هر طرف بیرون زده بودند. معجون های طلایی استادانه ای که در خور یک پاپ است، سر آنها را زینت می داد.
گروهی متشکل از سلبریتیها، از چهرههای موسیقی اریکا بادو، کوئین لطیفه و لیل ناس ایکس گرفته تا مجری تلویزیونی ووپی گلدبرگ تا بازیگران کریستین بارانسکی، ربکا هال و جسی ویلیامز، تماشا کردند که در پایان نمایش، با آمدن مدلها، چرخشی احساسی پیدا کرد. به صورت دو نفره، دست در دست در پیامی از با هم بودن، همراه با آهنگ “You’ll Never Walk Alone” از موزیکال برادوی “Carousel”.
براون جذابیت خود را برای احساسات – در روز ولنتاین – با تبدیل تعظیم سنتی خود پس از نمایش به ژستی عاشقانه و آوردن شریک زندگی خود، متصدی آن اندرو بولتون، یک جعبه شکلات قرمز شکل قلب در صندلی خود بین آنا وینتور و گلدبرگ
در دستان همیشه شیک براون، با توجه به «استارمن» دیوید بووی، این ژست اصلاً بد به نظر نمی رسید.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت خبری آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.