گرند اسلم و سپس جهان؟ سرگرمی برای ایرلند ممکن است تازه شروع شده باشد | شش ملت 2023

آردر واقع قهرمانی شش ملت است که همه پس از دو دوره خرخر می کنند. اگر برگزارکنندگان می توانستند ساعت را به عقب برگردانند، ممکن بود ایرلند و فرانسه را به عنوان فینال بزرگ تورنمنت ترجیح دهند، اما، از برخی جهات، یک بازی کلاسیک دور دوم بسیار مفید بوده است. جدای از بلند کردن خنثی‌ها از صندلی‌هایشان، کیفیت را برای بقیه نیز بالا برده است.

با توجه به اینکه سال جام جهانی راگبی است، به نظر می رسد که سرگرمی تازه شروع شده است. به خصوص اگر ایرلندی هستید. اگر یک عملکرد باشکوه‌تر از شش (یا پنج) کشور توسط یک طرف ایرلندی وجود داشته باشد، به سختی می‌توان آن را به خاطر آورد زیرا آنها روز شنبه در دوبلین فرانسه را شکست دادند. Shamrock-and-roll موسیقی متن مدرن راگبی است و اجراهای بزرگتر استادیوم هنوز در راه است.

مطالب زیادی در مورد مجموعه ای از استعدادهای مدارس و مدیریت هنرمندانه بازیکنان نوشته شده است که به ایرلند کمک می کند در مناسبت های بزرگ ظاهر شود تا نیم یارد بهتر و تازه تر از مخالفان خود به نظر برسد. آنچه حتی بیشتر قابل توجه است این است که چگونه افراد به وضوح در حال بهبود هستند. هوگو کینان، جاش ون در فلیر و کیلان دوریس می‌توانند بهترین بازیکنان در موقعیت‌های خود در جهان باشند، در حالی که فینلی بیلهام، تام اوتول، راس برن و کریگ کیسی شروع به تأکید بر قدرت روزافزون تیم خود در عمق می‌کنند.

موفقیت، به عبارت دیگر، باعث موفقیت می شود. به همین دلیل است که به نظر می رسد یک گرند اسلم از آن آنهاست. فراتر از آن؟ خوب، رکورد آنها در جام جهانی بسیار مزخرف است – آنها هرگز نتوانسته اند از مرحله یک چهارم نهایی عبور کنند – و نیمی از قرعه کشی آنها شامل فرانسه، آفریقای جنوبی، نیوزلند و اسکاتلند است. تنها دو تیم از این شش تیم می توانند به نیمه نهایی راه یابند. با این حال، ناگهان، احتمالاً ایرلند و یکی دیگر هستند که باعث تپش میزبانان پاییز امسال حتی بیشتر از نتیجه شنبه گذشته خواهند شد.

راه شکست دادن فرانسه قطعا نشان داده شده است. با زمان توپ در بازی 46 دقیقه – رقمی معادل برای بازی انگلیس و ایتالیا 37 دقیقه بود – مهاجمان بزرگ آنها مجبور شدند بازی را انجام دهند که کاملاً مناسب آنها نبود. بله، آنتوان دوپون یک کلاس مطلق است – این تکل چقدر برای مک هانسن خوب بود؟ (در اینجا در 2 متر 50 ثانیه) – اما با سه راند بازی او و برخی از هم تیمی هایش به یک نفس نیاز دارند. اسکاتلند که پس از دو بازی برای اولین بار در دوره شش ملت شکست نخورده است، ممکن است هفته آینده در فرصتی مناسب راهی پاریس شود.

اسکاتلند، اگر هنوز در سطح ایرلند نیست، همچنین مانند یک تیم در بالا به نظر می رسد. دوهان ون در مروه و فین راسل به شایستگی تیتر اخبار را به خود اختصاص داده اند، اما سیونه تویپولوتو، بلر کینگهورن، بن وایت، مت فاگرسون و جورج ترنر نیز نقش مهمی در این زمینه دارند. کار به جایی رسیده است که اگر کینگ‌هورن در پاریس شروع نکند و کاپیتان فصل گذشته، استوارت هاگ، را به نیمکت نشیند، بدشانس خواهد بود.

هر چند یک سوال گسترده تر وجود دارد. همانطور که استاندارد تیم های برتر اروپا بالا می رود، آنهایی که در تلاش برای رسیدن به عقب هستند کجا می رود؟ در حالی که ولز هنوز بازیکنان انفرادی خوبی دارد، آنها راگبی سریع‌تر، هوشمندانه‌تر و ماهرانه‌تر بازی می‌کنند. لزوماً شرمنده نیست، اما واضح است که حتی یک متخصص چرخش کامل مانند وارن گاتلند نیز کارش را قطع کرده است.

و انگلیس؟ آنها یک تیم مربیگری جدید دارند، اما، از بسیاری جهات، مشکلات آشنا همچنان ادامه دارد. هر کار بازسازی همیشه زمان بر است، اما چیزی که مردم کمتر تمایل دارند در مورد آن بحث کنند، مهلت تکمیل این پروژه است. استیو بورثویک در اولویت بندی گام های کوچک و پیشرفت های تدریجی کاملاً موجه است، اما صدای تیک تیک بلند در پس زمینه از بین نمی رود. مگر اینکه اتحادیه فوتبال راگبی از قهرمانی در جام جهانی راگبی منصرف شده باشد که در این صورت باید استعفای دسته جمعی اداری صورت گیرد.

بنابراین، بله، ماول انگلیس در برابر ایتالیای پایین تر از هم بهتر عمل کرد. بله، آنها بالاخره یک مرکز داخلی را انتخاب کردند که بتواند توپ را به خط ببرد و روی پای جلو بگذارد. اما تفاوت‌ها در انسجام، ثبات، چشم‌انداز و نوآوری تاکتیکی در مقایسه با مثلاً ایرلند، واضح است. انتظار اینکه بورثویک و ستوان هایش این شکاف را در مدت کمی بیش از شش ماه پر کنند، غیرواقعی به نظر می رسد.

نتیجه این است که هواداران انگلیس باید صبور باشند. بورثویک آشکارا اعتراف می کند که حل همه چیز به یکباره غیرممکن است. بهترین سناریو این است که اسکرام، ماول و لاین‌آوت انگلیس همگی سخت‌تر می‌شوند و یک گیم پلن محدود و خفه‌کننده شکست آن‌ها را سخت‌تر می‌کند. اما بازی به سرعت پیش می رود. ایرلند، فرانسه و اسکاتلند در مالکیت راحت به نظر می رسند، همگی با نیمه مگس های تأثیرگذار که باتوم خلاقانه را می چرخانند. به نظر می رسد انگلیس که اوون فارل را به جای مارکوس اسمیت انتخاب کرده است، تصمیم گرفته است که در حال حاضر، بهترین گزینه آنها صرفاً پایین کشیدن دریچه ها است.

کوتاه مدت، این یک رویکرد عقل سلیم است. درازمدت دردسر را ذخیره می کند. حتی با برتری مناسب مقابل ایتالیا، گویای این بود که بورثویک احساس می‌کرد نمی‌تواند کاپیتان خود، فارل را از زمین خارج کند و به اسمیت اجازه دهد تا با سایر مراکز در آرنج خود بازی کند. آیا مردم واقعاً می بینند که فارل، که 32 ساله خواهد بود، پس از جام جهانی از راگبی آزمایشی دور می شود و کلیدها را برای چهار سال آینده به اسمیت می دهد؟ احتمال بیشتری وجود دارد که ولادیمیر پوتین میزبان یک پیک نیک قبل از بازی در پارکینگ غرب باشد.

این معضلی نیست که از بین برود. اما این برای حرفه تست اسمیت چه معنایی دارد؟ یا چشم انداز انگلیس در جام جهانی 2027؟ همانطور که بورثویک می پذیرد انگلیس از بسیاری از رقبای اصلی خود عقب است. پیشی گرفتن دوباره از منحنی کار آسانی نیست.