مارک آندره تراشتگن: بارسلونا در راه بازگشت است. خودمان را پیدا کردیم’ | بارسلونا

“Wمارک آندره تر اشتگن می گوید: اکنون جذاب تر هستم. آخرین باری که بارسلونا در لیگ اروپا بازی کرد، 79468 نفر در نیوکمپ حضور داشتند. مشکل این بود که نیمی از آنها از تیم دیگر حمایت می کردند. در آن شب آوریل سال گذشته، آینتراخت فرانکفورت بیش از 35000 غرفه با لباس سفید به ارمغان آورد. دروازه بان اعتراف می کند: “سخت بود، این احساس را نداشتیم که در خانه هستیم.”

آن تجربه مقابل آینتراخت بارسلونا را بر آن داشت تا اقدامات سختگیرانه ای را برای جلوگیری از دسترسی بازدیدکنندگان، جلوگیری از خرید بلیط توسط هواداران خارج از خانه و جلوگیری از فروش صندلی اعضا اعمال کند، اما در واقع موضوع این نیست. بیشتر در مورد تیم هاست، لحظه: فصل گذشته طوفانی ناقص بود، تکرار نشدنی. تراشتگن می‌گوید: «فرانکفورت می‌خواست واقعاً به آن فشار بیاورد، آنها واقعاً برای سفر هیجان‌زده بودند. با این حال آنچه بیشتر تغییر کرده است این است آنها – در جایگاه ها دیده می شود و در اینجا توضیح داده می شود که او روی صندلی زمین تمرین خوان گمپر باشگاه مستقر می شود.

با 82,825، میانگین تماشاگران بارسلونا در لیگ بالاترین در اروپا است، 28,843 بیشتر از فصل گذشته. آنها دوباره از چمپیونزلیگ خارج شده اند، به همین دلیل است که پنجشنبه شب به اینجا بازگشته اند، اما این متفاوت است: شروع چیزی، یک احیا. برای او نیز. یونایتد نشان می دهد که چقدر واقعی است. “مردم اکنون واقعا از تماشای ما لذت می برند. اشتیاق هواداران و تیم در حال برقراری ارتباط است. “ما دوباره در روند رشد هستیم.”

فصل گذشته این بار، بارسلونا با 17 امتیاز کمتر از صدر، ششم بود. آنها که زودتر توسط آینتراخت در اروپا و اتلتیک بیلبائو در جام حذفی شدند، برای دومین بار در سه سال گذشته پس از 11 فصل قهرمانی، دست خالی را به پایان رساندند. حالا آنها فاتح سوپرکاپ هستند و مادرید را در فینال شکست دادند، نیمه نهایی کوپا دل ری را شکست دادند و 11 امتیاز در لالیگا اختلاف داشتند. آنها در 12 بازی قبلی خود 11 برد و یک تساوی کسب کرده اند و موفق شده اند 24 امتیاز بیشتر از این زمان در فصل گذشته.

تراشتگن در قلب آن قرار دارد. در 30 سالگی، یک و سه مرد از آخرین قهرمانی اروپا در سال 2015 در کنار سرخیو بوسکتس و جوردی آلبا باقی مانده اند، که هیچ کدام از ادامه دادن مطمئن نیستند، او تنها بازیکنی است که در گذشته و حال حاضر است. و آینده بارسلونا او که به عنوان کاپیتان باشگاه نامیده می شود، بخشی از یک تغییر، یک بازسازی، یک دوره جدید است. این یک تیم متفاوت و یک رختکن بسیار متفاوت است. نه نیمار، نه سوارز، نه مسی. جرارد پیکه هم نه.

صداها تغییر می کند، وضعیت نیز. مسئولیت‌ها بالاتر از همه، اگرچه تراشتگن می‌گوید که او همان است. او حضوری آرام و تحلیلی دارد، حتی فقط اینجا نشسته است. عمق و ثبات وجود دارد، یک حساسیت نیز وجود دارد. و یک شور و شوق، یک شادی در ظهور نسل جدید. نام پدری، 20 ساله، و گاوی، تنها 18 ساله، و لبخند ظاهر می شود.

“[When] شما جوان هستید و اوضاع واقعاً خوب پیش می رود [you can] در مورد کاری که انجام می‌دهید و به دست می‌آورید آرامش داشته باشید – که برای آنها دیوانه کننده است و من واقعا برای آنها خوشحالم – [but] آنها واقعا متمرکز هستند. آنها انرژی یا کیفیت را کاهش نمی دهند، در حالی که تغییر تمرکز طبیعی است. برای من احساس می کنم که آنها برای مدت طولانی در این تجارت هستند.

“آرام” برای گاوی، که هرگز حتی در 16 سالگی هم اولین بازی خود را انجام نداد، حرفی نمی زند. “آره، او است. من یه چیز دیگه میگم [to describe him] اما آره، او هست.»

یه خنده داره او به ما چیز بسیار متفاوتی می دهد. در بازی ها می بینید. دقیقه 90 است و او همچنان در حال پریدن است. برایش مهم نیست که مرد کنارش دو متر قد داشته باشد، او برای هر توپی می جنگد. او با بازیکنانی که قبلا داشتیم بسیار متفاوت است. این هم ذهنیت اوست. او وارد شد و نگران نشد و این همان چیزی است که او را واقعاً بسیار قوی می کند. او به عواقب آن فکر نمی کند، که خوب است. این همان چیزی است که ما نیاز داشتیم. به همین دلیل است که او برای تیم و گروه بسیار بسیار مهم است.”

با راهنمایی آنها می توانند حتی بهتر شوند، جایی که تر استگن وارد می شود. “من واقعاً آرام هستم، برای همه کسانی که به کمک نیاز دارند، و برای بچه های جوان که آنها را تیز نگه دارند، که مهم است زیرا گاهی اوقات ممکن است تمرکز خود را از دست بدهید. ” او می گوید. با توجه به سن و تجربه، من اکنون کسی هستم که باید کمی راهنمایی کنم. با خداحافظی جرارد پیکه، سایر کاپیتان ها [Busquets, Alba] و بازیکنان باید این شکاف را پر کنند. [Araujo] یکی است، اما لوی، لواندوفسکی نیز هست که به تازگی آمده اما [carries] انتظار. او با زبان عالی عمل کرد، که تفاوت زیادی ایجاد می کند. او با بازیکنان جوانتر صحبت می کند و البته اگر لواندوفسکی صحبت می کند، شما گوش کنید. شما باید گوش بده. جرارد فضای بزرگی در رختکن و زمین باقی گذاشت. من فکر می کنم که ما خوب کار می کنیم. ما جای خود را پیدا کردیم، همچنین در رختکن که مهم است.

“جوان تر یا با تجربه تر، همه صدایی دارند، همه واقعا مهم هستند، [which] باعث ایجاد اعتماد در تیم می شود و دیدن بازیکنان جوان واقعاً احساس راحتی می کند. یک رختکن باید در طول سال ها تغییر کند. و وقتی آمدم [in 2014] تیم آماده بود: فقط آنجا بود. سپس، چند موقعیت را پر می کنید و تیم خوبی دارید. حالا مجبور شدیم کمی پروژه بسازیم تا به این موضوع برگردیم [what we had in 2015]برای داشتن آن پایگاه پایدار – و از آنجا تغییراتی در اطراف آن ایجاد کنید.»

تغییر با آمدن ژاوی به عنوان مربی آغاز شد: ایدئولوگ که ایده هایش تکامل یافته، عمل گرایی و سازگاری اعمال شده است. او آمد و برنامه‌ای داشت و می‌خواست واقعاً با بیشترین سرعت ممکن به آنجا برسد، اگرچه احتمالاً کمی بیشتر از آنچه انتظار داشت طول کشید. حالا گام به گام نتایج را می بینید. جالب است که چگونه می‌توانیم به موقعیت‌های خاص واکنش نشان دهیم، زیرا می‌دانیم منچستریونایتد ممکن است با آنچه از لیگ می‌دانیم بسیار متفاوت باشد و باید خود را وفق دهیم. شما برای آن برنامه دارید هر وضعیت. من یک تماشاگر دیوانه فوتبال نیستم، اما از زمانی که مربی جدید آمده، یونایتد نیز تغییر کرده است. همیشه چند ماه طول می کشد تا چیزی خلق شود، اما اکنون فکر می کنم او واقعاً آنجاست.»

اریک تن هاگ این کار را بدون مردی که بیشتر از همه می خواست انجام داده است و در عوض برای بارسلونا بسیار تعیین کننده بوده است. فرنکی دی یونگ که یکی از معدود بازیکنانی بود که بازاری داشت و نقش مشخصی نداشت، توسط بارسلونا تشویق شد تا او را ترک کند و یونایتد تمام تلاش خود را برای به دست آوردن او انجام داد. او مقاومت کرد. و اکنون، با تغییر ترکیب برای اضافه کردن یک هافبک اضافی، نمایش دیگری از عمل گرایی زیربنای تکامل آنها، او اساسی شده است. تراشتگن نمی تواند به عنوان یک دوست و یک فوتبالیست خوشحال تر باشد. در پاسخ به این سوال که مرد هلندی چه می آورد، او سریع پاسخ داد: “خیلی.”

پس سوال این است که چه چیزی تغییر کرده است. انتقال گاوی به سمت یک نقش مهاجم، یک هافبک و شبه وینگر – هیچ کس نمی داند [what to call it]، هیچکس نمیداند!” تراشتگن می خندد – او می گوید کمک کرده است. او کمی آزادی بیشتری دارد که بوسی آن را پوشش می دهد. خیلی جالب است که چگونه ارتباط برقرار می کنند، چگونه مدیریت می کنند. گاهی اوقات می بینید که او به جای دیگری نقل مکان می کند اما همیشه در ارتباط با سه هافبک دیگر است. یا دو به علاوه یک یا هر طور که می خواهید آن را صدا کنید. اما آن طور که ما آن را تفسیر می کنیم، کار می کند. شما همیشه می توانید برای حفظ موقعیت، ساختار به Busi تکیه کنید. هم برای Busi و هم برای Frenkie بسیار مفید است. فکر می کنم به نفع بازی ما هم باشد

من نظر بسیار بالایی در مورد فرنکی دارم. من هم انتظار زیادی دارم. بازیکنی مثل او است، اوه، داشتنش خیلی خوبه چون استعداد زیادی داره او فوتبال را به گونه ای متفاوت می بیند و احساس می کند… او کسی است که بازیکنانی مانند گاوی و پدری می توانند به او نگاه کنند و خوب، من فکر می کنم او فقط یک بازیکن بزرگ است.

من امیدوار بودم که او بماند زیرا این همان بازیکنی است که من در تیمم می خواهم. شایعات و بحث هایی وجود داشت و هر چه بود، اما خوشحالم که او اینجاست و نمی خواهم او را ترک کند. من می‌خواهم این را خیلی واضح بگویم.» دروازه بان خود را به سمت پای صندلی پایین می آورد و طوری اشاره می کند که انگار به دی یونگ دستبند زده است. او لبخند می زند. فکر می‌کنم یک روز چیزی را اینجا قرار خواهم داد تا او را برای همیشه اینجا نگه دارم.»

در بارسلونا هم همین احساس را نسبت به تراشتگن دارند. در پیشرفت آنها در این فصل، او غیرقابل جایگزین بوده و تنها 7 گل در لیگ دریافت کرده و 16 بار کلین شیت کرده است. با این حال، در اروپا متفاوت است، جایی که آنها در 6 بازی 12 بازی را وارد کردند. چرا؟

او می گوید: «من هم از خودم می پرسیدم. من در طول جام جهانی وقت داشتم تا به این موضوع فکر کنم و خوب، در یک لحظه بسیار مهم چند مصدوم داشتیم که مانند آرائوخو خیلی به ما آسیب زدند. Frenkie گاهی اوقات واقعاً در دسترس نبود و این نوع بازیکنان تفاوت زیادی ایجاد می کنند. ما همچنین در آن زمان واقعاً ثبات نداشتیم. بازیکنان جدید زیادی آمدند و ما باید کمی ساختار پیدا می کردیم. از آن زمان به بعد فکر می کنم ما به جلو رفتیم.»

آمار به همان اندازه نشان می دهد: آرائوخو یک بازی از شش بازی لیگ قهرمانان را آغاز کرد، دی یونگ دو بازی، آندریاس کریستنسن و ژول کونده سه بازی را آغاز کردند. ثبات دارد تغییر کرد، شانس ها کمتر شد، تراشتگن در مورد تغییر ذهنیت با ژاوی صحبت کرد، تیمی که می تواند “در لحظات پیچیده رنج بکشد”. با این حال رسیدن به این نقطه و حفظ آن نتایج بسیار مدیون اوست. گل های دریافتی مورد انتظار بارسلونا دو برابر تعداد واقعی است و او 88.9 درصد از شوت های خود را در لالیگا مهار کرده است که این درصد بهتر از هر بازیکن دیگری در اسپانیا، انگلیس، آلمان یا ایتالیا است.

درصدی بهتر از فصل گذشته او نیز. این تراشتگن متفاوتی است که مانند باشگاهش در بهترین شکل دوران حرفه ای خود احیا شده است. تابستان گذشته او از هانسی فلیک خواست که او را از وظیفه با آلمان آزاد کند تا به طور کامل بر مشکلات زانویش غلبه کند و سرش را پاک کند. چقدر مهم بود؟ “اوه، خیلی مهم است. من سه سال بدون استراحت گذراندم و این تأثیر دارد: از نظر روحی، جسمی، از جهات مختلف. از سرمربی تیم ملی و باشگاه خوشحالم[es] شرایط را درک کرد و از من حمایت کرد. با توجه به شرایط آن زمان، این تصمیم درستی بود.»

همه مربیان این کار را نمی کنند، اگرچه سلامت روان اکنون بهتر درک شده است. تراشتگن می گوید: «شما باید از وضعیت هر بازیکن آگاه باشید. من ساختار متفاوتی دارم. من هر سه، چهار روز یک بار بازی می کنم و در این بین استراحت متفاوتی با دیگرانی دارم که احتمالاً چند بار بازی نکرده اند. شما باید تمایز قائل شوید، اما به این معنا نیست که با مردم متفاوت رفتار کنید. این فقط در مورد حجم کار است، چگونه شما این را مدیریت می کنید.

برای من خوب بود که استراحت کنم، با خانواده و دوستان وقت داشته باشم، از آن زمان لذت ببرم. چون معمولاً بعد از 10 روز چنین فکر می کنید: “آه، من باید کاری انجام دهم.” نه. حالا وقت داشتم که به درستی ریکاوری کنم و آماده شوم. این کلید بود و من فکر می کنم ژاوی در این زمینه عالی عمل می کند زیرا اخیراً مصدومیت های کمی داشتیم، که مهم است زیرا سه یا چهار ماه بسیار شدید در پیش داریم. ما در اواسط فصل با شرایط خوبی به سر می بریم و حرکت خوبی داریم. ما با چالش های جالب زیادی روبرو هستیم و مشتاقانه منتظر آن هستیم.

نیازی نیست که به پدری یا گاوی، حتی کمتر بازیکنی مانند لواندوفسکی، توضیح دهید که در مورد چیست. من واقعا خوشحالم که کجا هستیم. ما دوباره در حال رشد هستیم و مردم باید از آن لذت ببرند. این راهی است که باید رفت.»