شکار شی مرموز که در یوکان از راه دور ساقط شده است با شانس های دلهره آور مواجه است | اخبار آمریکا

مناظر ناهموار و “بدون مردم” قلمرو یوکان کانادا، گورستانی برای هواپیماها است و بیش از 500 هواپیما در طول سال ها در جنگل ها، کوه ها و دریاچه های آن سقوط می کنند.

اکنون، ارتش و پلیس کانادا، همراه با همتایان آمریکایی خود، در حال جستجوی مناظر نابخشودنی در اواسط زمستان برای یافتن یک شی مرموز هستند که اخیراً در روز شنبه توسط یک هواپیمای جنگنده شلیک شده است.

اطلاعات کمی در مورد این شی وجود دارد، به جز اینکه آنیتا آناند، وزیر دفاع کانادا، آن را به شکل “استوانه ای” توصیف کرده است. این سومین شی بود که پس از برداشتن و بازیابی بالون مشکوک به جاسوسی چینی توسط ایالات متحده در سواحل کارولینای جنوبی توسط ایالات متحده انجام شد.

روز سه‌شنبه، کاخ سفید اعلام کرد که شی یوکان – و دو مورد سقوط‌شده در آلاسکا و میشیگان – ممکن است به تلاش‌های تجاری یا تحقیقاتی “خوش خیم” مرتبط باشند.

خدمه جستجو به سرعت به یوکان اعزام شدند، منطقه ای که دمای آن در حدود -25 درجه سانتیگراد است، اما آناند انتظارات را برای یافتن و بازیابی آوارها کاهش داد.

«زمین بسیار ناهموار است. او به خبرنگاران گفت: این بسیار دور است.

در میان صدها هواپیما که طی سال‌ها در منطقه سقوط کرده‌اند، تعداد انگشت شماری از جمله یک هواپیمای ترابری نظامی با 44 سرنشین هرگز پیدا نشده است.

ناپدید شدن یک هواپیمای آمریکایی داگلاس سی-54 اسکای مستر در سال 1950 یکی از بزرگترین ماموریت های بازیابی را در قاره آمریکای شمالی انجام داد. اما 70 سال بعد، هیچ ردی از هواپیما پیدا نشد.

به طور تصادفی، تمرینات نظامی در این منطقه برنامه ریزی شده بود، بنابراین نزدیک به 7000 سرباز در جستجو شرکت کردند. بیش از 80 هواپیمای بزرگ ماموریت هایی را برای جست و جوی مناظر انجام دادند – بی فایده.

اما دیوید داونینگ، رئیس انجمن جستجو و نجات هوایی یوکان، گفت که تغییرات مهمی در سال‌های پس از ناپدید شدن Skymaster رخ داده است.

«یک تفاوت بزرگ و اساسی وجود دارد: نیروی هوایی اکنون در جستجو متخصص هستند. آنها واقعاً می دانند که دارند چه کار می کنند. آنها می دانند چه چیزی کار می کند، آنها می دانند که چه چیزی کار نمی کند. «رویکرد قبلاً پرتاب هواپیماهای بیشتر و افراد بیشتری به سمت آن بود. اما اکنون آنها هفت دهه تجربه و تجهیزات بهتری دارند.”

نیروی هوایی کانادا تعدادی هواپیما از جمله یک هواپیمای جستجو و نجات هرکول و همچنین دو هواپیما و هلیکوپتر کوچکتر توئین اوتر فرستاده است – هواپیماهایی که می توانند کم و آهسته پرواز کنند.

با این حال، چیزی که تغییر نکرده است، زمین بسیار دشوار و شرایط جستجو است.

از آنجایی که منطقه جستجو بسیار شمالی است، خدمه زمان نور روز محدودی دارند، که میزان جستجوی قابل انجام را محدود می کند. آفتاب کم ارتفاع نیز ظاهر زمین را صاف می کند و موج های موجود در چشم انداز را می پوشاند. این منطقه نیز دارای جنگل های فراوان است. هیچ جاده ای وجود ندارد. پوشش ابر سنگین و کم ارتفاع و بارش برف در حال حاضر تلاش های اولیه جستجو را با مشکل مواجه کرده است.

داونینگ گفت: «اگر آنها به دنبال چیزی هستند که سفید، غیر بازتابنده و منفجر شده، همراه با باد و برف باشد، ممکن است ظرف چند ساعت پوشانده شود. از برف بلند شوی من چالش هایی را که آنها با آن روبرو هستند دست کم نخواهم گرفت. حتی اگر درست روی چیزی پرواز کنند، حتی اگر درست جلوی آنها باشد، احتمال از دست دادن آن بسیار زیاد است.»

داونینگ به یک سقوط هواپیمای اخیر در بریتیش کلمبیا اشاره کرد، جایی که تیم های جستجو به طور کامل منطقه ای را در طول مسیر شناخته شده هواپیما برای هفته ها بررسی کردند، اما چیزی پیدا نکردند. هشت ماه بعد، خلبان هلیکوپتری بود که در همان مسیر حرکت می کرد و سرانجام لاشه هواپیما را دید.

ارتش کانادا می‌گوید از مدل‌های باد برای کمک به محدود کردن منطقه جستجو استفاده می‌کند، اما مقامات می‌گویند که در حال جست‌وجوی زمین پوشیده از برف به وسعت نزدیک به 3000 کیلومتر مربع هستند.

شان مکگیلیس، معاون موقت برنامه پلیس فدرال پلیس سواره سلطنتی کانادا به خبرنگاران گفت: «ما در حال کاوش در یک منطقه بسیار بزرگ هستیم. «متاسفانه این منطقه بسیار ناهموار و کوهستانی است. شرایط آب و هوایی عالی نیست. سطح بسیار بالایی از برف در منطقه وجود دارد. بنابراین تلاش ما دشوار خواهد بود. چالش برانگیز خواهد بود. کمی زمان می برد.»

داونینگ گفت که احتمالاً شکارچیان آماتور را از رفتن به منطقه برای انجام جستجوهای خود باز نخواهد داشت.

او گفت: «بسته به اتفاقی که می افتد، مطمئن هستم که گروهی وحشی از «شکارچیان گنج» از نظر فنی کارآمد و چند نفر با کلاه های فویل روی سرشان به اطراف می دوند. “احتمالاً چند نفر از قبل با ماشین های برفی در آنجا هستند که شروع به جستجو کرده اند.”

ارتش همچنین در حال اعزام کارشناسان با تجربه در کار با مواد خطرناک، از جمله مواد شیمیایی، بیولوژیکی است [and] پس زمینه رادیولوژی[s]مک‌گیلیس گفت، عمدتاً به این دلیل که تیم‌های جستجو اطلاعات کمی در مورد شی سقوط کرده دارند.

با وجود پیشرفت های قابل توجه در فناوری که به گروه های جستجو کمک می کند، طبیعت همچنان بزرگترین دشمن است.

داونینگ گفت: “اگر چیزی پیدا کنند، تعجب می کنم.” “وظیفه آنها بسیار بسیار دلهره آور است. و من فکر می‌کنم بیشتر از آن چیزی که هر کسی تصور می‌کند.»