برادرزاده می گوید: تحقیقات پزشکی قانونی نشان می دهد پابلو نرودا شاعر شیلیایی مسموم شده است | پابلو نرودا

یکی از ماندگارترین اسرار در تاریخ مدرن شیلی ممکن است سرانجام پس از اینکه کارشناسان پزشکی قانونی تشخیص دادند که پابلو نرودا شاعر شیلیایی برنده جایزه نوبل پس از مسموم شدن با یک سم قوی درگذشت، حل شد و ظاهراً چندین دهه سوء ظن در مورد قتل او را تأیید کرد.

بر اساس روایت رسمی، نرودا – که با مجموعه بیست شعر عشق و آواز ناامیدی به عنوان یک شاعر جوان نام خود را بر سر زبان ها انداخت – در 23 سپتامبر 1973 بر اثر سرطان پروستات و سوء تغذیه درگذشت، درست 12 روز پس از کودتای نظامی که منجر به سرنگونی دولت شد. دولت سوسیالیستی دوستش، رئیس جمهور سالوادور آلنده، منتخب دموکراتیک شد.

اما برخی، از جمله برادرزاده نرودا، رودولفو ریس، مدتهاست بر این باور بودند که او به دلیل مخالفتش با دیکتاتوری اولیه آگوستو پینوشه به قتل رسیده است.

ده سال پیش، یک قاضی شیلیایی پس از اینکه راننده سابقش، مانوئل آرایا، فاش کرد که نرودای آشفته با او از بیمارستان سانتیاگو که در آن تحت معالجه بود با او تماس گرفته بود، دستور نبش قبر جسد شاعر را صادر کرد تا بگوید که در زمان معده به او تزریق شده است. او خواب بود این شاعر ساعاتی بعد درگذشت.

نمونه هایی از بقایای نرودا برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه های پزشکی قانونی در چهار کشور فرستاده شد و در سال 2015، دولت شیلی گفت که “به احتمال زیاد شخص ثالثی” مسئول مرگ او بوده است. دو سال بعد، تیمی از دانشمندان بین المللی گفتند که آنها “100% متقاعد شده اند” که شاعر بر اثر سرطان پروستات نمرده است.

روز دوشنبه، ریس گفت که آزمایش‌های علمی نشان داده است که سم کلستریدیوم بوتولینوم در بدن عمویش هنگام مرگ وجود داشته است که نشان می‌دهد او واقعاً پس از کودتا «مسموم» شده است. قرار است نتایج تحلیل کارشناسان در گزارشی در روز چهارشنبه منتشر شود.

ریس به خبرگزاری اسپانیایی Efe گفت: “ما اکنون می دانیم که دلیلی برای وجود کلستریدیوم بوتولینوم در استخوان های او وجود ندارد.” “معنی آن چیست؟ این بدان معناست که نرودا در سال 1973 با مداخله ماموران دولتی به قتل رسید.

این باکتری که نوروتوکسین ایجادکننده بوتولیسم را تولید می‌کند، در سال 2017 روی یکی از دندان‌های نرودا کشف شد. از تابوت یا اطراف.

ریس به افه گفت: “ما گلوله ای را که نرودا را کشت و در بدن او بود، پیدا کردیم.” «چه کسی آن را اخراج کرد؟ ما به زودی متوجه خواهیم شد، اما شکی نیست که نرودا با دخالت مستقیم شخص ثالث کشته شده است.

کودتای پینوشه با حمایت ایالات متحده، که طی آن آلنده خود را کشت و نیروهای نظامی به کاخ ریاست جمهوری یورش بردند، نرودا را ویران کرد و او را به برنامه ریزی برای تبعید در مکزیک سوق داد.

اما یک روز قبل از عزیمت برنامه ریزی شده اش، او با آمبولانس به بیمارستانی در پایتخت شیلی منتقل شد، جایی که به دلیل سرطان و سایر شرایط تحت درمان قرار گرفته بود. او در غروب 23 سپتامبر در آنجا درگذشت، ظاهراً به دلیل اثرات زیان آور سرطان پروستات که برای اولین بار چهار سال پیش از آن شناسایی شده بود.

با این حال، نسخه رسمی وقایع مربوط به مرگ او اغلب زیر سوال رفته است. گونزالو مارتینز کوربالا که در زمان کودتا سفیر مکزیک در شیلی بود، به آسوشیتدپرس گفت که نرودا را دو روز قبل از مرگش دیده است و وزن این شاعر تقریباً 100 کیلوگرم (15 پوند) بوده است – که با ادعاهای مبنی بر اینکه او به دلیل سرطانش دچار سوءتغذیه مرگبار شد.

ماه گذشته، آرایا به AP گفت که اگر نرودا “در کلینیک تنها نمی ماند، او را نمی کشتند”.

راننده گفت که او و همسر نرودا، ماتیلده اوروتیا، در عمارت این زوج برای برداشتن چمدان هایشان به مکزیک بودند که شاعر زنگ زد و از آنها خواست که سریع به بیمارستان برگردند. نرودا در همان روز درگذشت.

پس از مرگ نرودا، اوروتیا اظهار داشت که با اطلاع از جنایات اولیه دیکتاتوری، او به طور فزاینده ای برآشفته شده است و این درد و رنج کودتا بود که منجر به مرگ او شد.

این تحقیقات طولانی با تعدادی موانع روبرو شد، از عدم همکاری کلینیکی که در آن تزریق ادعایی انجام شد تا مشکل در تأمین بودجه آزمایش‌های آزمایشگاهی خارجی.

در سال‌های پس از مرگ نرودا، بیشتر تمرکز روی یافتن «دکتر پرایس» مرموز بود که ظاهراً در آن شب در کلینیک مشغول به کار بود. با این حال، در سوابق اتحادیه پزشکی شیلی نامی از دکتر وجود نداشت و در نهایت مشخص شد که او برای توقف تحقیقات اختراع شده است.

اگرچه توسط دوستش گابریل گارسیا مارکز به عنوان “بزرگترین شاعر قرن بیستم به هر زبانی” توصیف شده است، اما شهرت نرودا در سالهای اخیر به دلیل جزئیات زندگی شخصی وی آسیب دیده است. این نویسنده نه تنها متجاوزی بود که به خود اعتراف کرده بود، بلکه مردی بود که همسر اول و دخترشان، مالوا مارینا را که با یک اختلال عصبی متولد شد و در سن 9 سالگی درگذشت، رها کرد.

نرودا در خاطراتش که پس از مرگش منتشر شد، Confieso Que He Vivido (اعتراف می‌کنم که زندگی کرده‌ام)، اعتراف کرد که به یک زن تامیلی که زمانی که به عنوان یک دیپلمات جوان به سیلان اعزام شده بود، به عنوان خدمتکار او تجاوز کرده است. او پس از توصیف تجاوز، نوشت: “او حق داشت که من را تحقیر کند.”

اعتراف به تجاوز جنسی، که تقریباً پنج سال پیش دوباره ظاهر شد، باعث شد تا فعالان حقوق بشر با تلاش برای تغییر نام فرودگاه سانتیاگو به افتخار این شاعر مخالفت کنند.

در آن زمان، ایزابل آلنده، نویسنده و فعال حقوق زنان، به آبان نیوز گفت که رفتار جنایتکارانه و بی رحمانه نرودا ارزش کار او را کم نمی کند.

او گفت: “من از برخی جنبه های زندگی و شخصیت نرودا منزجر هستم.” با این حال، ما نمی توانیم نوشته های او را رد کنیم. تعداد بسیار کمی از مردم – به ویژه مردان قدرتمند یا با نفوذ – رفتار تحسین برانگیزی دارند. متأسفانه، نرودا یک فرد معیوب بود، همانطور که همه ما به نوعی هستیم.»

آسوشیتدپرس در این گزارش مشارکت داشته است