سیلویو برلوسکونی و کندورش برای ساختن نیروی محرکه مونزا | ورزش

Oتنها یک تیم سری آ در سال 2023 شکست ناپذیر باقی می ماند و آن چیزی نیست که شما تصور می کنید. ناپولی با 15 امتیاز اختلاف در صدر جدول سری آ به حرکت خود به سمت اسکودتو ادامه می دهد، اما در ابتدای ژانویه از اینتر شکست خورد. مونزا سه روز بعد با نراتزوری به تساوی رسید و از 10 نوامبر تاکنون هیچ بازی را باخته است.

پیروزی 1-0 مقابل بولونیا در روز یکشنبه آنها را به نیمه بالای جدول رساند. آنها در امتیاز با یوونتوس در رده نهم قرار دارند و در حالی که این وضعیت به دلیل کسر امتیاز بیانکونری است، مونزا در هر دو بازی رودررو پیروز شده است. برای باشگاهی که برای اولین بار فوتبال درجه یک بازی می کند بد نیست.

خوب، پس این داستان کاملاً ضعیفی نیست که در اولین جلسه به نظر می رسد. صعود سریع مونزا توسط مالک سابق میلان – و نخست وزیر سابق ایتالیا – سیلویو برلوسکونی، که باشگاه را از طریق شرکت هلدینگ خود Fininvest در سال 2018 خریداری کرد، تامین شده است. برادر او، پائولو، رئیس باشگاه و همکار قدیمی سیلویو، آدریانو گالیانی است. معاون رئیس جمهور و مدیرعامل

مونزا توانسته است در صعود از رده سوم از اکثر رقبا پیشی بگیرد. وب سایت مالی فوتبال ایتالیا calcioefinanza.it مجموع سرمایه گذاری Fininvest برای رسیدن به سری آ را 116 میلیون یورو محاسبه کرد و هزینه اولیه خرید باشگاه را با زیان در ترازنامه از آن زمان به بعد جمع کرد.

اما پول را نیز می توان ضعیف خرج کرد. ارتباطات و تجربه بازار نقل و انتقالات گالیانی به همان اندازه ضروری بود. در میلان به او لقب «کاندور» داده بودند، همانطور که خودش می گوید، نشان می دهد که چگونه مانند یک پرنده شکاری وارد زمین می شود و در روزهای پایانی هر پنجره نقل و انتقالات معامله می کند.

گالیانی در آن زمان یک سیستم کامل داشت که بر این باور بود که باشگاه‌های بزرگ همیشه با اضافه کردن بازیکنان بیش از حد در پنجره‌های نقل و انتقالات درگیر می‌شوند و معامله‌ها را ترک می‌کنند. فروش میلان همیشه با باز شدن یک پنجره در سریع ترین زمان ممکن انجام می شد و به او فرصت می داد تا بنشیند و منتظر شود تا شخص دیگری وحشت کند.

چالش در مونزا متفاوت بوده است. در میلان، گالیانی بیشتر در حال تغییر یک تیم موفق بود. در اینجا گالیانی ساخته و بازسازی کرده است و مرتباً سطح را بالا می برد. مونزا به شدت به وام‌هایی با عواملی که می‌توانند آن‌ها را به معاملات دائمی تبدیل کنند تکیه کرده‌اند: رسیدن به پلی‌آف، تضمین صعود یا در این فصل، اجتناب از سقوط.

به محض رسیدن به سری آ، گالیانی مدل قدیمی کندور را بر سر آن گذاشت و با عجله برای افزودن دانش سطح بالا تلاش کرد. متئو پسینا و استفانو سنسی در ماه ژوئیه قرارداد امضا کردند، دو بازیکن با تجربه لیگ قهرمانان اروپا و مجموعا 22 بازی قبلی برای تیم ملی ایتالیا. جانلوکا کاپراری، وینگر و مهاجمی که فصل قبل 12 گل سری آ برای ورونا به ثمر رسانده بود، همینطور بود.

این جذب تا اوایل آگوست ادامه داشت، پابلو ماری به صورت قرضی از آرسنال، آندره آ پتایا از ناپولی و مارلون سانتوس از شاختار دونتسک وارد زمین شدند. هنوز به دهه 1980 برنگشتیم، زمانی که میلان برلوسکونی می‌توانست مارکو فان باستن، رود گولیت و کارلو آنچلوتی را در یک تابستان جذب کند، اما برای تیمی که برای اولین بار در بالاترین مرحله ایتالیا ظاهر می‌شود، رسیدن به این مرحله کاملاً متفاوت بود.

نتایج اولیه ناامید کننده بود. مونزا پنج بازی اول خود را باخت و ششمین بازی را به تساوی کشید، سپس جیووانی استروپا مدیری را برکنار کرد – مردی که آنها را از سری B هدایت کرد. مربی تیم جوانان رافائله پالادینو ارتقاء یافت.

بازی بعدی مقابل یوونتوس بود. مونزا 1-0 پیروز شد و تنها گل یکی از بازیکنان سری B خود به نام کریستین گیتکایر را به ثمر رساند. پالادینو هنوز به طور رسمی تحصیل برای مجوز Uefa Pro خود را آغاز نکرده بود – او سه روز بعد در کورس در Coverciano پذیرفته شد – اما قبلاً ادعا کرده بود که موفق‌ترین تیم ایتالیایی در داخل کشور را برده است.

مونزا دو بازی بعدی را برد، سپس چند بازی را باخت، سپس یک جفت برد دیگر را قبل از جام جهانی به دست آورد، پیشرفتی آشکار از آن شروع فاجعه بار. از ژانویه آنها یک دنده دیگر بالا رفته اند. هفت بازی و بدون شکست علیرغم رویارویی با یوونتوس و اینتر در آن دوره.

برلوسکونی به شدت به خود می بالید که اگر بازیکنانش بتوانند یکی از تیم های بزرگ را شکست دهند، «یک اتوبوس فاحشه» را به بازیکنانش تحویل می دهد، اما بعداً تأکید کرد که این فقط «شوخی رختکن» بوده است، حتی اگر او این را در جریان یک مسابقه گفت: ارائه دوربین به حامیان مالی در یک شام رسمی. مونزا با اینتر 2-2 مساوی کرد سپس 2-0 در خارج از خانه به یوونتوس پیروز شد.

پالادینو هنگام شکست بیانکونری در ماه سپتامبر به شگفتی خود اعتراف کرده بود، اما این بار با برنامه آمد. او از جیان پیرو گاسپرینی به عنوان یکی از بزرگترین الهامات مربیگری خود یاد کرده است و تیم مونزا او با شدتی مشابه آتالانتا بازی می کند، توپ را به طور تهاجمی فشار می دهد، در دوئل های تک به تک شرکت می کند و خط دفاعی بالایی ایجاد می کند.

او هر کاری را که تیم زیر نظر استروپا انجام داد را رها نکرد، اما در عوض تغییراتی را انجام داد تا با آنچه که به‌عنوان نقاط قوت تیمش می‌دید مطابقت داشته باشد. 3-5-2 مونزا به یک 3-4-2-1 تبدیل شد و کاپراری معمولاً در کنار پسینا یا بازیکن دیگری در پشت حمله قرار داشت. عرض به یک اولویت تبدیل شد، آن دو شماره 10 به داخل و خارج رفتند تا با مدافعان کناری همپوشانی داشته باشند.

پالادینو مارسلو بیلسا را ​​در Coverciano ملاقات کرد، مربی سابق لیدز که در مورد ارتقاء او در مونزا شنیده بود و به دنبال تشویق و ایده‌های او بود. ایتالیایی گفت: “من ایده های زیادی از او گرفته ام.” او همیشه در مورد “گامبتا”، دریبل زدن این جوهر فوتبال است.»

کار به عنوان مربی جوانان تیم به پالادینو زمان زیادی برای مشاهده ترکیب تیم اصلی و نتیجه گیری خودش در مورد نقاط قوت بازیکنان داد. بزرگترین نوآوری او تا کنون ممکن است تعویض پاتریک سیوریا، بازیکن 28 ساله ای باشد که قبلاً تمام دوران حرفه ای خود را به عنوان یک مهاجم در لیگ های پایین تر انجام داده است، با یک مدافع راست کناری. او از این موقعیت در خارج از خانه دروازه یوونتوس را باز کرد.

دیدار روز یکشنبه از بولونیا ممکن است به همان شکل تخیل را جذب نکرده باشد، اما این هنوز یک برنامه دشوار بود. روسوبلو از چهار بازی قبلی خود 10 امتیاز کسب کرده بود.

اما مونزا هر سه امتیاز را با یک گل غیرمحتمل از جولیو دوناتی، مدافع وینگر کارکش، گرفت – تنها چهارمین گل او در 33 سالگی. مدافع با چرخش منظم فقط برای اینکه حواسش پرت شود و فراموش کند پاهایش را برای شوت آماده کند. او توپ را وارد دروازه بان کرد و توپ مستقیماً به مسیر دوناتی برگشت.

شاید این هم نمادی بود که مونزا در حال حاضر کجاست، تیمی که هنوز هم ایرادات زیادی دارد اما به لطف مربیگری خوب که به بازیکنان اجازه می‌دهد خود را در مکان‌های مناسب در زمان‌های مناسب بیابند، راه‌هایی برای پیروزی پیدا می‌کند. قبل از پایان چند دفاع پشت سر هم وجود داشت و شاید بولونیا اگر ظالم تر بود ممکن بود بازی را به تساوی بکشاند.

یکی دو ماه پیش، پالادینو مصاحبه ای انجام داد پیک ورزشی که در آن او آرزو داشت که تیم های بیشتری به مربیان جوان فرصت بدهند. او گفت: “فکر می کنم مهمتر از همه، فوتبال ایتالیا باید کمی شجاعت بیشتری داشته باشد.” “شما گاهی اوقات با بهم ریختن یاد می گیرید.”

ما همچنان منتظریم تا پالادینو به هم بریزد. در حال حاضر، تیم مونزا او فقط به ارتفاعات جدید ادامه می دهد.