جدایی ناتان جونز خنده دارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر را از ما گرفت | ساوتهمپتون

Yشما احتمالا داستان ناتان جونز و میز پینگ پنگ را شنیده اید، اما در صورتی که شنیده اید. سال 2016 است و جونز در اولین دوره حضور خود در لوتون تاون است و به شدت در تلاش است تا فرهنگ پیروزی را در یک باشگاه ضعیف لیگ دو القا کند و تصمیم می گیرد که لیگ تنیس روی میز تیمی در حال تبدیل شدن به یک مشکل است. بنابراین او آنچه را که به طور طبیعی به او می رسد انجام می دهد. میز را می سوزاند.

شاید بخش مورد علاقه من از این داستان – به سختی اعتراف جونز مبنی بر اینکه او باید “ابتدا میز را بشکند تا قابل اشتعال شود” – این روشی است که او بعداً آن را منطقی می کند. او می گوید: «فرهنگ بزرگ تنیس روی میز وجود داشت. “بنابراین فکر کردم، “من می‌توانم آن‌ها را به سخره بگیرم و سعی کنم آنها را وارد باشگاه کنم. یا می توانم میز را بسوزانم. سوزاندن میز بسیار ساده تر بود.» در ذهن ناتان جونز، اینها تنها دو گزینه هستند: متقاعد کردن یا آتش زدن. و پس از خروج جونز از ساوتهمپتون پس از 94 روز پر هرج و مرج، متوجه شدم که این تقریباً همان باینری بود که او برای مدیریت لیگ برتر اعمال کرد.

پس خداحافظ، ناتان. شما پس از باخت به وولوز 10 نفره ادعا کردید که تیم ها اغلب پس از اخراج زودهنگام پیشرفت می کنند و هیئت مدیره ساوتهمپتون از توصیه شما پیروی کرد. شما پس از شکست 3-0 مقابل برنتفورد اعلام کردید: من به آن تیم نگاه می کنم و خودم را در آن نمی بینم. شاید، با تأمل، شما بیشتر از آن چیزی که فکر می‌کردیم، بینا بودید. و اگر جای تاسفی در اینجا وجود دارد این است که قبل از اینکه ما واقعاً مرزهای عجیب و غریب شما را کشف کنیم، اخراج شدید. از ما گرفته شد و قربانی اوباش شد، در حالی که به وضوح چیزهای بیشتری برای دادن داشتید: به عنوان یک مسیحی معتقد، این داستانی است که احتمالاً با آن آشنا خواهید بود.

توافق بر این است که موضع جونز به دلیل نتایج غیرقابل دفاع بود، که درست است اما فقط نیمی از داستان را بیان می کند. هواداران اگر بتوانند رشته‌ای از پیشرفت، راهی به سوی رستگاری، نوعی احساس خویشاوندی را ببینند، از یک مربی مبارز حمایت خواهند کرد. حداقل، اگر به تیم به عنوان “ما” اشاره کنید نه “آنها” کمک می کند. اما در واقع جونز صرفاً به دلیل از دست دادن مسابقات فوتبال اخراج نشد. او به دلیل مسخره بودن اخراج شد، که در دنیای خاردار و خشمگین فوتبال لیگ برتر اغلب بزرگترین گناه از همه است.

طنز اینجاست که همان ویژگی هایی که جونز را ناخوشایند می کرد، او را کاملاً غیرقابل مقاومت می کرد. یکی دیگر از مربیان را نام ببرید که با نزاع با سرمربی هاوانت و واترلوویل، یک قهرمانی معروف در جام حذفی مقابل منچسترسیتی را به زبان آورد؟ یا چه کسی در بدو ورود می‌گوید: «فقط ستایش می‌کنم که همسرم باردار نیست، زیرا به معنای واقعی کلمه، شیدایی‌ترین هفته خواهد بود.» یا کسی که بر اساس xG خود در لوتون خود را به عنوان یکی از بهترین مربیان اروپا معرفی می کند. در همین حال، “من می خواهم خودم را در هر سطحی آزمایش کنم، و این چیزی علیه زنان ولزی نیست” یکی از بهترین نقل قول های فوتبال در تمام دوران است. به‌طور جدی، آیا نمی‌توانستیم حداقل یکی دو ماه دیگر از این موضوع خلاص شویم؟

همیشه وقتی می‌دیدم که کارشناسان و شخصیت‌های رسانه‌ای جونز را با این عبارات سخت‌گیرانه و حیرت‌انگیز محکوم می‌کردند، من را گیج می‌کرد. مردم دریافت کردند واقعا عصبانی در این مرد اگر طرفدار ساوتهمپتون باشید، خوب است: شما باشگاه خود را دوست دارید و مربی کفش دلقک شما با قورباغه آن را به سمت قهرمانی می برد. گرفتم. اما من واقعاً هرگز نفهمیدم چرا بقیه اینقدر اذیت شدند. این چیز، این ورزش، این محصول، قرار است سرگرم کننده باشد. و لیگ برتر شاید بامزه ترین سرمربی تاریخ خود را به خدمت گرفته بود. قسم می خورم که دیگر هرگز چنین چیزی را نخواهید دید. پس آن را گرامی بدارید آن را بنوشید

این منظره یک جنبه دیگر، تلخ تر بود. اغلب کنایه ها و گاف های جونز به عنوان نمادی از اعتماد به نفس سرکوب ناپذیر، شاید حتی غرور در نظر گرفته می شد. در واقع، مانند تمام شخصیت‌های کمدی کمدی، جونز همیشه مرا به‌عنوان مردی غرق در شک و تردید می‌نمود، که برای همیشه خود را حدس می‌زند، و می‌خواهد به خودش ثابت کند که به این سطح تعلق دارد. شاید به همین دلیل بود که بسیاری از صحبت‌های او زنگ تک‌گویی درونی داشت: صداهای کوچکی که در سرش دعوا می‌کردند در حالی که بقیه صندلی‌های ردیف جلو را بالا می‌کشیدند.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که جونز از همان ابتدا با دست بدی مواجه شد. توضیح ساده تری وجود دارد که چرا ساوتهمپتون در انتهای لیگ قرار دارد: ساوتهمپتون خیلی خوب نیست. به تیم ولوز نگاه کنید که آنها را در روز شنبه شکست داد: روبن نئوس، ژائو موتینیو، ماتئوس کونا، پابلو سارابیا. آخرین باری که ساوتهمپتون یک تیم داشت که موفق شد چه زمانی بود؟ این باشگاهی است که به آرامی بخش‌هایی از آن حذف شده است، که به تدریج بیشتر تخصص خود را در زمین و بسیاری از تخصص خود را از دست داده است. شاید به این ترتیب یک مدیر جدید استخدام شود، او پس از 14 بازی اخراج شود و سپس جسی مارش از لینکدین به عنوان جایگزین او در نظر گرفته شود.

در مورد جونز، یک دوراهی در انتظار است. برای بسیاری، این 94 روز درک استعداد او را برای همیشه مشخص خواهد کرد. اما شما، ناتان جونز، بهتر می دانید. شاید احساس می‌کنید که فرصت عادلانه‌ای به دست نیاورده‌اید، شاید احساس می‌کنید که اوضاع به آرامی در حال بهبود است. اما آن جنگ اکنون بوده و رفته است. شما می توانید بقیه دوران حرفه ای خود را صرف توضیح دهید که چه اشتباهی رخ داده است، متقاعد کردن و فریب دادن، چمدان های ساوتهمپتون را مانند یک صلیب با خود حمل کنید. یا می توانید آن را تکه تکه کنید، همه چیز را بسوزانید و از نو شروع کنید.

فکر می کنم می دانم کدام گزینه را انتخاب می کنید.