غم و اندوه و ناامیدی در ادلب به عنوان بحران های زلزله | زمین لرزه ترکیه-سوریه 2023

“Wمحمد هادی در حالی که دختر نوزادش را در آغوش گرفته بود، گفت: وقتی زلزله رخ داد، من خواب بودم – فکر کردم یک حمله هوایی است، بنابراین به بیرون فرار کردم. من همسر و دو فرزندم را گرفتم و با خودم بردم. وقتی می دویدیم همسرم دستم را محکم گرفته بود. اما بعد، وقتی بیرون آمدیم، متوجه شد که دو تا از دختران ما هنوز داخل هستند و برای نجات آنها دوید.

او توضیح داد که درخششی از رنگ سفید دیده است که پاک شد و آوار خانه جدیدش را آشکار کرد. فروریختن یک بلوک آپارتمانی پنج طبقه جان سه عزیزش را در حالی که هادی تماشا می کرد گرفته بود.

چادر هادی یکی از حداقل 65 خانه برزنتی بود که اکنون در دامنه تپه سنگی در شهر الحرام در استان ادلب در شمال غرب سوریه قرار دارد و همه آنها مشرف به خانه های قبلی ساکنان خود هستند که در اثر زلزله و پس لرزه های هفته گذشته ویران شده اند. . گرد و غبار سفید گچی از روی تپه های بتن خرد شده در سراسر تپه ها می وزید و در گلوی هر فردی که به آن می رسید می چسبید.

این زلزله لایه ها بر لایه های بحران انسانی در ادلب را ترکیب کرده است. این خانه‌های مردمی بود که قبلاً زمانی که رژیم بشار اسد و حامیانش در مسکو به روستاهای آنها حمله کرده بودند و آنها را مجبور به پناه گرفتن در ادلب کرده بود، آواره شده بودند. بیشتر آنها گفتند آنقدر اخیرا وارد شده اند که در خانه هایی با دیوارهای بتنی برهنه و چیزهای دیگر می خوابند.

هادی در حالی که دیگر فرزندانش – یک پسر و یک دختر جوان – به پاهای او چنگ زده بودند، گفت: «امدادگران سه روز طول کشید تا اجساد را بیرون بیاورند زیرا آپارتمان ما در طبقه آخر بود. بچه ها غبار گرفته بودند. دختر هیچ کفشی نپوشید و پسر زخم بزرگ و خونی روی آرنجش داشت.

ادلب آخرین راه حل برای هزاران آواره بیش از یک دهه جنگ بوده است. در سرتاسر استان، عده‌ای در میان ویرانه‌های بیزانس باستانی در ناامیدی محض یافتن جایی برای زندگی چادرهای خود را برپا کردند. در جاهای دیگر، شهرهای خیمه‌ای تا کیلومترها در سایه کوه‌های آهکی برجسته کشیده شده‌اند.

احمد حسین الشرع، رهبر شورشیان سوریه، که با نام اصلی ابومحمد الجولانی، حاکم واقعی ادلب شناخته می شود، به آبان نیوز گفت که این استان برای کمک های بین المللی فریاد می زند، پس از اتهاماتی مبنی بر اینکه او بازی کرده است. نقش در جلوگیری از کمک رسانی به بخش هایی از سوریه تحت کنترل شورشیان. وی گفت: ما یک دولت جدید هستیم که خیلی چیزها بر دوش ماست و ابعاد این بحران بزرگتر از ظرفیت هایی است که داریم.

دولت رستگاری، یک سازمان سیاسی که اسماً بر شمال غرب تحت کنترل شورشیان حکومت می کند، در تلاش برای پاسخگویی سریع، وب سایتی را برای ثبت تعداد افراد آواره و مفقود راه اندازی کرد. اما از زمان زلزله تنها 52 کامیون حامل مواد غذایی و کمک های دیگر وارد منطقه شده اند، جایی که حداقل چهار پنجم از جمعیت 5 میلیونی تخمین زده شده توسط سازمان ملل به عنوان نیاز فوری طبقه بندی شده اند.

در دامنه تپه در الحرام، یک جنگجوی شورشی با یونیفورم سبز با تفنگ خودکار به دور تنه‌اش، تکه‌هایی از یک قرص نان را به جمعی از کودکان داد. پسران دور او جمع شدند، دستانشان به آسمان بلند شد و از او غذا خواستند.

در همان نزدیکی، در مدرسه‌ای که در طول بحران کووید-19 به بیمارستان تبدیل شده بود، دختران قطره‌های داخل وریدی را در بازوهای خود چنگ می‌زدند و از شدت جراحات فریاد می‌زدند. دکتری به نام فاطمه الطوفان گفت: «راهروها پر از جمعیت بود.

کارکنان پزشکی تلاش کردند تا به آخرین بحران رسیدگی کنند، زیرا مقامات محلی گفتند که آنها برای مهار شیوع وبا ناشی از آلودگی یک رودخانه محلی قبل از زلزله تلاش کرده اند. دو هفته قبل از وقوع زمین لرزه، سازمان ملل اعلام کرد که 2.1 میلیون نفر در شمال غرب سوریه به شدت در معرض خطر ابتلا به وبا هستند.

وجیه الکرات، رئیس پزشک، گفت که این بیمارستان کوچک با بند کفش کار می کند و فاقد اکثر تجهیزات اولیه پزشکی و داروهای مورد نیاز برای درمان بازماندگان زلزله است. او از ظهور مجدد موارد وبا می ترسید. او گفت: “البته من نگران هستم، زیرا اکنون منبع آب بیشتر آسیب دیده و آب بد است.” زیرساخت های ما ویران شده است.

حسین بازار، وزیر بهداشت محلی، گفت که زیرساخت‌های پزشکی ادلب به دلیل سال‌ها حملات رژیم اسد حتی قبل از کووید و اکنون زلزله تضعیف شده بود و این سیستم مجبور بود از یک بحران به بحران دیگر در مورد منابع ناچیز دریافت کند. پزشکان گفتند که آنها رویای تجهیزات مدرن یا حتی بسیاری از ابزارهای اساسی جراحی را در سر می پرورانند.

بازار در بیمارستان باب الحوا که بخشی از مرز ترکیه را تشکیل می دهد، گفت: «ما باید امکانات پزشکی مناسب را از پایه بسازیم. “اما ما باید به آنچه که داریم، توانایی هایی که در دست داریم بسنده کنیم.”