زمان رو به اتمام است – کسانی که در ترکیه و سوریه زلزله زده جان انسان ها را نجات می دهند، به شدت به ما نیاز دارند

زمان رو به اتمام است.

اکنون یک هفته از وقوع دو زمین لرزه بزرگ به بزرگی 7.6 ریشتر جنوب ترکیه و شمال غرب سوریه می گذرد.

تعداد تلفات – که اکنون به بیش از 35000 نفر رسیده است – همچنان در حال افزایش است و کمک های بین المللی تازه در حال سرازیر شدن به مناطقی است که بیشتر به آن نیاز دارند.

مردم سوریه همه آن را تجربه کرده اند. بمباران شده اند آنها به زور آواره شده اند. آنها بار سنگین درگیری را تحمل کرده اند که زندگی و معیشت بی شماری را نابود کرده است. و حالا این

روز جمعه، یکی از شرکای Save the Children در سوریه به همکارم گفت: «در سال 2013، بمبی به خانه من افتاد. پدرم مرد و زیر آوار مدفون شد، اما این زلزله وحشتناک تر بود.»

“من نمی توانم توصیف کنم که چقدر طول کشید به دلیل درد، ترس، عصبانیتی که احساس کردم. تمام زندگی ام را در مقابلم دیدم و از ترس یخ زده بودم. در حالی که ساختمان در حال کار بود به همسر و فرزندانم نگاه کردم. می لرزید، و من احساس درماندگی می کردم.»

این شهادت دلخراش ترس و وحشتی را که امروز مردم سوریه تجربه می کنند را نشان می دهد. این امر علاوه بر 12 سال گذشته که کابوسی بوده و مردم سوریه نتوانسته اند از آن بیدار شوند، می آید.

جوامع تا مدت ها پس از اینکه سرفصل های رسانه ها پیش می روند تحت تأثیر قرار می گیرند

بارها و بارها، این بازماندگان این وحشت – که بسیاری از آنها خود امدادگران خط مقدم هستند – اولین کسانی هستند که پاسخ می دهند.

در طول هفته گذشته، همه ما تصاویری از بازماندگان در سوریه و ترکیه را دیده‌ایم که همسایگان خود را از زیر آوار بیرون می‌کشند.

خواهر و برادر از یکدیگر محافظت می کنند تا زمانی که کمک برسد. امدادگران محلی در حال پاکسازی آوار با دست یا هر وسیله ای که می توانند پیدا کنند به امید یافتن زندگی در زیر آن. افرادی که از وانت های فرسوده برای انتقال کمک ها و لوازم ضروری به خانواده های نیازمند استفاده می کنند.

بسیاری از کارها به افراد جوامع متاثر از بحران ها و سازمان های محلی می رسد که در جایی که سازمان های جهانی معمولاً حضور ندارند، حضور دارند.

آنها کسانی هستند که تا مدت ها پس از اینکه تیترهای رسانه ها پیش می روند همیشه می مانند و ارائه می کنند.

ما قبلاً دیده‌ایم که چگونه جوامع محلی برای کمک به نیازمندان گرد هم آمده‌اند. مردی به شریک محلی ما در ادلب گفت که همسرش حاضر است به نوزادی که مادرش را از دست بدهد، شیر بدهد.

دیگری پیشنهاد میزبانی از خانواده‌ها را در دو خانه‌اش که ویران نشده بود، داد. برخی دیگر ابزار و ماشین آلات را برای حفاری در آوار ارائه کردند. برخی از مردم در خیابان ها غذا پخش می کردند و زمانی که بیمارستان ها درخواست خون می کردند، عجله ای برای اهدا وجود داشت.

ضرورت بشردوستانه برای نجات جانها به این معنی است که ما باید هر کاری که لازم است انجام دهیم

این زمین لرزه ها بزرگترین بلای طبیعی است که در دهه های اخیر این منطقه را درنوردیده است و در حال تبدیل شدن به یکی از بدترین بحران های انسانی در سال های اخیر است که نیازهایی را در مقیاس بی سابقه ای ایجاد کرده است.

به گفته سازمان ملل تنها 5 درصد از مناطق و شهرک های آسیب دیده در مناطق تحت کنترل مخالفان در شمال غرب سوریه تحت پوشش عملیات جستجو و نجات هستند، اما تلاش ها در تمام مناطق آسیب دیده سوریه ادامه دارد.

ساختمان هایی که در بدترین سال های جنگ در برابر بمباران بی وقفه مقاومت کرده اند، اکنون به طور کامل فرو ریخته اند.

این به ما می‌گوید که چقدر ضروری است که بودجه و حمایت به دست کسانی برسد که می‌توانند سریع‌ترین کمک را ارائه کنند.

در رقابت با زمان، ضرورت بشردوستانه برای نجات جان انسان‌ها ما را ملزم می‌کند تا هر کاری که در توان داریم انجام دهیم تا منابع مالی و منابع را به خط مقدم، گروه‌ها و سازمان‌های محلی که جان انسان‌ها را نجات می‌دهند، برسانیم.

این بودجه باید به سرعت اتفاق بیفتد، باید تا حد امکان مستقیم باشد، و باید در طول زمان حفظ شود تا جوامع در نهایت بتوانند بازسازی و احیا شوند.

عملیات جستجو و نجات باید قبل از بسته شدن پنجره فرصت برای یافتن افراد زنده افزایش یابد.

اما موج دوم بحران که می تواند منجر به مرگ و ویرانی بیشتر شود، در راه است.

هیچ زمانی برای هدر دادن وجود ندارد

امسال شاهد بالاترین نرخ گرسنگی در سراسر سوریه از زمان آغاز درگیری بودیم. فقدان سرپناه، دسترسی به آب سالم، و سرویس های بهداشتی تخریب شده را به این موارد اضافه کنید، و زمینه مناسبی برای ابتلا به بیماری های منتقله از طریق آب مانند وبا خواهید داشت که در سال گذشته یک مسئله جدی در سوریه بود.

اکنون مهم تر از همیشه حمایت از کسانی است که آنجا هستند تا بمانند.

تلاش‌های کمک‌رسانی قبلاً به دلیل ادامه پس‌لرزه‌ها، شرایط بد آب و هوا، آسیب به جاده‌ها و فرودگاه‌ها و اختلال در بازارهای محلی با مشکل مواجه شده است.

اما ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که تلاش‌های کمک‌رسانی توسط برنامه‌های سیاسی نیز مختل شود. تأثیر انسانی این فاجعه فاجعه بار است و پنجره فرصت برای نجات جان افراد به سرعت در حال بسته شدن است.

اکنون زمان آن فرا رسیده است که دولت ها هر روش ممکن را برای دریافت کمک به کسانی که می توانند آن را ارائه دهند، تسهیل کنند.

در تمام مناطق آسیب دیده سوریه، گذرگاه ها باید به طور کامل باز شوند تا امکان عبور تدارکات و تجهیزات نجات برای افراد نیازمند فراهم شود. معافیت ها برای دریافت کمک های بشردوستانه به مناطق تحت تأثیر تحریم ها باید تسهیل شود.

و از همه مهمتر، تأمین مالی مستقیم آن سازمان های محلی در سوریه و ترکیه که – و همیشه بوده اند – در خط مقدم رهبری هستند، باید در اولویت قرار گیرد.

آینده حدود 7 میلیون کودک در سوریه و ترکیه تحت تاثیر قرار گرفته است. این به ما بستگی دارد که آن را درست کنیم.