به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
لری الیوت دیدگاه شگفت انگیزی نسبت به تقاضا و عرضه نیروی کار و توانایی و تمایل سرمایه داری بریتانیا برای پاسخ به “انگیزه واقعی برای سرمایه گذاری بیشتر در کیت جدید” به منظور غلبه بر کمبود نیروی کار و افزایش بهره وری دارد (اگر می خواهید از مزایای برگزیت، اینجاست: کارفرمایان بریتانیایی اکنون باید دوباره نوآوری کنند، 9 فوریه).
البته او درست میگوید که کمبود نیروی کار اکنون تنها نتیجه برگزیت نیست. کووید، سرمایه گذاری کم مزمن در آموزش، آسیب به خود ناشی از «ریاضت اقتصادی» و یک دهه رکود دستمزدها، همگی نقش دارند.
اما، مانند بسیاری از مشکلات دیگر، از جمله تورم بریتانیا و اختلال در تجارت، کمبودها با خروج ما از نزدیکترین، بزرگترین بازار بدون موانع، منبع غذا و مواد، دسترسی به سرمایه گذاری داخلی و موجودی کارگران ماهر یا سازگار، به شدت تشدید می شود. .
بدیهی است که میتوانیم به لری بپیوندیم و امیدوار باشیم که برخی انفجارهای مورد انتظار در عملکرد آموزشی یا پایانی چشمگیر به مهار کوتاهمدت سرمایهگذاری در تولید و خدمات مدرن، ما را از سقوط صرفاً در کف اقتصادی خارج کند. اما زمانی که دولت می خواهد همه چیز را با سیاست های سفت و سخت مالی و پولی پایین بیاورد، انتظار نمی رود افزایش یابد.
وقتی رشد، سرمایهگذاری، تجارت، جذب نیروی کار (و در نتیجه درآمدهای مالیاتی برای تأمین مالی خدمات عمومی) تحت ابر سنگین و طولانیای که خروج «سخت» بریتانیا از اتحادیه اروپا به وجود میآید، از بین میرود، دیدن یک «خط نقرهای برگزیت» باعث میشود. خوش بینی چشم بد نام است.
بهتر است واقعیتها را بشناسیم (پیششرط رفع هر مشکلی) و در نتیجه با کارفرمایان در مورد توافق بخشی «ویزا با نرخ اتحادیه در ازای تعهدات آموزشی» مذاکره کنیم. واضح است که این امر به سرعت همه مشکلات را حل نمی کند – اما شروعی عملی برای مقابله با کمبودها خواهد بود. اکنون، ما به سادگی سکون را تحمل می کنیم.
ما می دانیم که تقاضای کارفرما وجود دارد، نیاز به آموزش کارگران بریتانیا به وضوح وجود دارد، و نیاز به استخدام سریع نیروی کار با دستمزد قابل زندگی آشکار است. استخدام نیروی کار با دستمزد مناسب به مدل “تقاضا، عرضه و سرمایه گذاری” لری اجازه می دهد تا عمل کند. تنها چیزی که ما نیاز داریم کاتالیزور یک دولت فعال است که در مقابل وسواسهای برگزیت در حزب خود قرار نگیرد…
اوه خوب، به جستجوی چشمان پر ستاره برای یک آستر نقره ای برگردیم.
نیل کیناک
کارگر، مجلس اعیان
لری الیوت می گوید شرکت ها اکنون باید برای افزایش بهره وری سرمایه گذاری کنند. اگر هزینه نیروی کار نسبت به سرمایه افزایش یابد، بله، اگر همه چیز برابر باشد، شرکت ها نسبتاً بیشتر در سرمایه سرمایه گذاری خواهند کرد. با این حال، مناطقی که کمبود نیروی کار وجود دارد، عمدتاً صنایع خدماتی نیروی کار هستند – مانند دستیاران مراقبت، پرستاران، کارگران مهماننوازی و ساختوساز – که مناطقی نیستند که بتوان به راحتی سرمایه را جایگزین نیروی کار کرد.
در این موارد، دستمزدها باید افزایش یابد تا کارگران جدید جذب شوند و خدمات گران تر شوند و تأثیر کمی بر تولید به ازای هر نفر داشته باشند. درست است که برای افزایش بهره وری، ما به سرمایه گذاری نیاز داریم، اما فقط در بخش هایی که می توان سرمایه را جایگزین نیروی کار کرد. این بخشها شامل بخشهای تولید و تولید میشود. در بخش تولید، بهرهوری (بازده در ساعت) بین سالهای 1997 تا 2019 (پیش از همهگیری) کمتر از 136 درصد افزایش یافت، در حالی که در ساختوسازهای فشرده، بهرهوری در واقع 6 درصد کاهش یافت.
اما مشکل در تولید، کمبود نیروی کار نیست. این تقاضا است که چشم انداز آن به دلیل ترکیبی از کاهش تجارت پس از برگزیت و وسواس نادرست دولت نسبت به ریاضت اقتصادی به شدت آسیب دیده است، اگرچه در حال حاضر افزایش قیمت مواد غذایی و انرژی بر تصویر غالب است. اگر تقاضا نباشد بنگاه ها سرمایه گذاری نمی کنند. این مشکلی است که باید برطرف شود.
سیمون پرایس
استاد امور مالی، دانشکده بازرگانی اسکس
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.