منتقدان می گویند «طوفان کامل»: خانواده سلطنتی تور کارائیب را اشتباه ارزیابی کردند | سلطنت

قرار بود این دیدار برای بزرگداشت سالگرد الماس ملکه باشد – فرصتی برای ارائه چهره مدرن سلطنت بریتانیا به منطقه ای که احساسات جمهوری خواهانه در حال افزایش است.

اما واقعاً اینطور نشد.

هنگامی که دوک و دوشس کمبریج روز شنبه به تور یک هفته‌ای خود در دریای کارائیب پایان دادند، گزارش خواهند داد که این تور ممکن است حرکت‌ها را برای کنار گذاشتن ملکه به عنوان رئیس دولت تسریع کرده باشد.

فراخوان‌ها برای غرامت برده‌داری و خشم پایدار رسوایی ویندراش در سراسر بلیز، جامائیکا و باهاما دنبال شد – سفری را تحت الشعاع قرار داد که هدف آن تقویت کشورهای مشترک المنافع بود و دیگر کشورها را از پیروی از الگوی باربادوس در جمهوری شدن منصرف کرد.

به محض ورود به بلیز، این زوج با اعتراض روستاییان به دلیل اختلاف زمینی که شامل یک موسسه خیریه که ویلیام حامی آن است، مواجه شدند. در جامائیکا، نخست وزیر در یک جلسه ناخوشایند به آنها گفت که این کشور به سمت جمهوری شدن “پیش می رود” و یک کمیته دولتی در باهاما از خانواده سلطنتی خواست “عذرخواهی کامل و رسمی برای جنایات خود علیه بشریت” صادر کنند. .

از عکس‌های ویل و کیت در حال دست دادن با بچه‌های جامائیکایی از میان نرده‌های سیمی گرفته تا رژه نظامی که در آن این زوج با لباس سفید در یک لندرور روباز ایستاده بودند، اپتیک این دیدار توسط مبارزان محلی به عنوان بازگشت به استعمار

ولما مک‌کلیمونت، نویسنده و آکادمیک سابق مطالعات کارائیب که در جامائیکا متولد شد و پنج ساله بود، می‌گوید: «این یک فرصت عکس دیگر بود و بسیار متکبرانه بود که تصور کنیم مردم جامائیکا به طور ناگهانی با آغوش باز از ویلیام و همسرش استقبال می‌کنند. کشور استقلال پیدا کرد.

پدربزرگ و مادربزرگ من می‌توانستند نسل‌ها را به برده‌داری ردیابی کنند، اما با این باور مردند که جامائیکا کاملاً مستقل است. تصور کنید، 60 سال بعد و هنوز هم گسترش امپراتوری بریتانیا است. این یک مستعمره نوزاد است، نه تنها ایستاده است.»

دنبال کنندگان این سفر در بریتانیا ممکن است برداشت متفاوتی داشته باشند. روز جمعه، سان صفحه اول خود را برای این تور رزرو کرد و گفت: «کیت در تور جامائیکا خیره می‌شود» و نشان می‌دهد که این زوج «قلب‌هایشان را لمس کرده‌اند». روز چهارشنبه، دیلی میل عکسی از کیت، “دوشس غواصی”، غواصی با کوسه های پرستار در بلیز منتشر کرد.

در مورد پوشش رسانه های جامائیکا نمی توان همین را گفت. «دوبله شد [the UK] رسانه ها به عنوان یک افسون توهین آمیز هستند، اما من کاملا مطمئن نیستم که به این شکل بوده است. تایرون رید، یکی از سردبیران روزنامه ملی جامائیکا گلینر، می‌گوید: «این یک شکست سلطنتی نبود، اما من آن را یک موفقیت سلطنتی هم نمی‌دانم.

رید اضافه کرد که نشریات محلی ستون قابل توجهی را به نظرات “تعداد فزاینده ای از جامائیکایی ها اختصاص داده اند که از پادشاه بریتانیا و دولت بریتانیا می خواهند که نقش خود را در تجارت منفور برده سال ها پیش عذرخواهی کنند و بپذیرند.”

کارشناسان سلطنتی، از جمله یکی از روابط عمومی سابق کاخ، گفتند که برنامه ریزی زیادی برای بازدید انجام شده است، که اغلب از سال ها قبل شروع می شود. آنها توسط دولت در راستای اولویت های دیپلماتیک، فرهنگی و تجاری وزارت خارجه رهبری می شوند.

فیلیپ مورفی، استاد دانشگاه لندن و مدیر سابق مؤسسه مطالعات مشترک المنافع، گفت که اگرچه کاخ در مورد کشورهایی که ملکه را از ریاست دولت برکنار می‌کنند «دیدگاه آرامی داشته است»، «دولت بریتانیا کمتر سازگار بوده است. در مورد آن” – گمان می‌رود که وزرا مشتاق حفظ مزایای قدرت نرم کشورهای مشترک المنافع پس از برگزیت هستند.

“من فکر می کنم وزارت خارجه گاهی اوقات کمی ساده لوح است و دیگر حافظه نهادی زیادی ندارد. حساسیت های عمیقی در مورد میراث استعمار و برده داری و پیرامون حضور سلطنتی در دریای کارائیب وجود دارد، و گاهی اوقات این احساس به شما دست می دهد که وزارت خارجه کاملاً متوجه آن نمی شود.

مورفی به تاکید فزاینده بر رابطه بین استعمار و ستم نژادی پس از جنبش زندگی سیاه‌پوستان مهم است، همراه با آسیب به شهرت خانواده سلطنتی پس از اتهامات مگان مارکل به نژادپرستی و دولت بریتانیا از طریق رسوایی ویندراش اشاره کرد. «همه این موارد برگزاری این دیدار را از نظر سیاسی بسیار دشوار می کند. شما می توانید یک طوفان کامل را بسازید.» او گفت.

پروفسور تروور برنارد، مدیر موسسه ویلبرفورس برای مطالعه برده داری و رهایی در دانشگاه هال، گفت که رویکرد بهتر برای این سفر، این بود که خانواده سلطنتی آماده بودند تا مستقیماً نقش خانواده در این سفر را تصدیق و عذرخواهی کنند. تجارت برده، از جمله از طریق بازدید از مکان های مرتبط با برده داری، مانند بندر کینگستون، برای ابراز اندوه به جای عکس های شاد.

آنها باید بدانند که اعضای خانواده سلطنتی از چارلز دوم تا ویلیام چهارم درگیر برده داری و تجارت برده بودند و از آنها حمایت می کردند و این بخشی از گذشته آنهاست.

سینتیا بارو-گیلز، استاد دانشگاه هند غربی که در این زمینه تحقیق کرده است، گفت: اگرچه «اقلیت آرام» در جامائیکا از ملکه به عنوان رئیس دولت حمایت می‌کردند، اما «عدم و نارضایتی زیادی نسبت به سلطنت وجود داشت». سلطنت بریتانیا در دریای کارائیب. “[The visit] بوی اپورتونیسم سیاسی می دهد و به طرز نگران کننده ای خودخواه است.»

بسیاری از اعضای کشورهای مشترک المنافع در دریای کارائیب به طور فزاینده ای هدف آن را زیر سوال می برند، به ویژه از آنجایی که در طول همه گیری همه گیر، که اقتصاد جامائیکا را ویران کرده و 120000 کودک را ترک کرده است، و به دسترسی نابرابر به واکسن ها اشاره می کنند، حمایت اندکی دریافت کرده اند. منجر به مرگ نزدیک به 3000 نفر در جزیره ای با 3 میلیون نفر شد.

جنیفر هاوسن، یک وکیل در جامائیکا، گفت که این واقعیت که بریتانیا در سال 2003 دسترسی بدون ویزا را برای جامائیکایی‌ها لغو کرد، با درخواست‌هایی که مرتباً رد می‌شد، باعث شد مردم احساس کنند «این رابطه بی‌معنی است».

اینها بحث هایی است که باید با آنها داشته باشیم – نه پرچم های زیبا و بچه های سیاه پوست خندان که دست خود را از میان نرده های زنجیر فشار می دهند تا بگویند: “اوه، می دانید، من خانواده سلطنتی را لمس کرده ام”. این آشغال است، چیزی را پرورش می دهد که کاملاً ترسناک است.»

جنبش غرامت در سال های اخیر به طور قابل توجهی در دریای کارائیب رشد کرده است که توسط کمیسیون غرامت بین دولتی 15 کشور کاریکوم رهبری می شود.

روزالیا همیلتون، یکی از مبارزان شبکه مدافعان که اعتراضات غرامت برده داری را در جامائیکا سازماندهی کرد، گفت که در حال حاضر “آگاهی بالاتری از تاریخ” وجود دارد، از جمله “درک میراث استعمار امروز، اقتصادی، جامعه شناختی، روانی”. به گفته او، آگاهی افزایش یافت که این امر منجر به تروما در جمعیت شده است که بر سطح اعتماد به نفس و همچنین بخش‌هایی از جمعیت که در شرایط «ناسالم، غیربهداشتی، ناایمن» زندگی می‌کنند، تأثیر گذاشته است.

رید گفت که جنبش غرامت تا حدی به دلیل افزایش دسترسی به اطلاعات در مورد تاریخ جامائیکا که فراتر از کتاب‌های درسی مدرسه است که به طور سنتی تفسیر بریتانیایی تاریخ را آموزش می‌دادند، «جنبش قابل توجهی جمع‌آوری کرده است».

«مرد در خیابان نیز خواستار غرامت است، این فقط در سطح فکری نیست. آن وقت است که می دانید چیزی واقعاً در حال افزایش است، زمانی که در بخش وسیعی از جامعه پخش می شود. افراد بیشتری وحشت برده داری و جنایاتی را که مرتکب شده اند را تشخیص می دهند و از تأثیری که بر زندگی امروزی می گذارد آگاه می شوند.