“به آرامی توسط مغزش شکنجه می شود”: خانواده اصرار دارند که در مورد ضربه سر در تحقیقات ضربه مغزی اقدام کنند | ضربه مغزی در ورزش

تیاری استرانگ فقط می خواست در ماشینش بنزین بگذارد. او پشت کمان ایستاد و نازل را در گردن مخزن سوخت گذاشت، اما پمپ روشن نشد. متصدی ایستگاه خدمات وقتی او درخواست کمک کرد با دست او را کنار زد. دوباره تلاش کرد. هنوز هم کار نکرد.

صبر استرانگ این روزها کم شده بود. فیوزش کوتاه بود. پس از یک رد دوم – “فقط به یک کشتی گیر دیگر بروید، همسر” – قوی، ناامید، دوباره سوار ماشین شد. اما فراموش کرده بود نازل را عوض کند. ماشین به جلو شتاب گرفت، شیلنگ سوخت همچنان متصل بود، و با یک تکان شدید کل کمان را از زمین خارج کرد.

آتش نشانی رسید، پمپ بنزین تعطیل شد و استرانگ متلاشی شد. استرانگ که یک برآوردگر بازنشسته تلسترا، راننده کامیون، بازیکن سابق لیگ راگبی سابق، پدر دو فرزند و پدربزرگش بود، سالها چیزهایی را فراموش کرده بود. چگونه تهویه مطبوع را روشن کنیم. طرز تهیه اسپاگتی بولونیز. چگونه در بازی گلف هفتگی خود گلزنی کنیم. شماره تلفن خودش

او هم شروع به توهم کرده بود. طغیان های پارانوئیدی ناگهان او را فرا می گرفت و غر می زد و عصبانی می شد و زن و فرزندانش را به انواع جنایت ها متهم می کرد. به نظر می‌رسید که بدنش شب‌ها نمی‌فهمد که خواب می‌بیند و به شدت به هم می‌خورد و گاهی از رختخواب بیرون می‌پرید تا متجاوزانی را که فقط خودش می‌دید، تعقیب کند.

خانواده استرانگ با امید به حفظ حیثیت او از حادثه پمپ بنزین به افراد کمی گفتند. آنها در مورد اتفاقات شبانه صحبت نمی کردند. آنها تا دو هفته پیش که کتی استرانگ، همسر تری و پسرش مایکل، در اولین روز از جلسات عمومی تحقیقات سنای مشترک المنافع در مورد تحقیقات سنای مشترک المنافع، علناً در مورد زوال شگفت‌انگیز و عمیق شوهر و پدر مورد علاقه‌شان صحبت نکردند. ضربه مغزی و ضربه های مکرر سر در ورزش های تماسی.

تری استرانگ در 12 دسامبر 2021 در سن 68 سالگی درگذشت. در زندگی، او مبتلا به اختلال رفتاری خواب REM و زوال عقل احتمالی بدن لوی تشخیص داده شد. اما پس از مرگ او، کالبد شکافی نشان داد که آسیب شناسی غالب، انسفالوپاتی شدید مزمن تروماتیک (CTE)، بیماری عصبی ناشی از ضربه به سر و مرتبط با اثرات مکرر ورزش تماسی است.

کتی استرانگ در ارسال نامه خود به تحقیق نوشت: “شوهر عزیز و فوق العاده من 44 ساله تبدیل به پوسته یک مرد شد و من او را دیدم که به آرامی توسط مغزش شکنجه می شود.” زمان آن فرا رسیده است که اثرات درازمدت ضربه مغزی و ضربه های مکرر سر مورد بررسی و رسیدگی قرار گیرد.

تاریخچه ضربه های سخت

پسرش مایکل به آبان نیوز استرالیا می‌گوید: «پدر بیشتر از حرف زدن مرد عمل بود. این بدان معنا نیست که کلمات مهم نیستند. تری در مورد چیزهایی مانند کارت های تبریک سخت کوش بود، و در پیام های داخل آن درنگ می کرد تا مطمئن شود که آنچه را که می خواست بگوید کاملاً محصور کرده است.

با این حال، رسانه اصلی ارتباط او ورزش بود. مایکل به یاد می آورد که پدرش به خود و برادرش مارک یاد می داد که چگونه ورزش های مختلف انجام دهند و مشتاقانه بازی های آنها را تماشا می کرد: “مردی که همیشه آنجا بود و همیشه از من به عنوان پسرش در هر تلاشی که انجام می دادم حمایت می کرد.”

تری استرانگ در یک مزرعه لبنیات در روستایی نیو ساوت ولز با پنج خواهر و برادر بزرگ شد. ورزش اصلی او در بزرگسالی، لیگ راگبی بود، از تیم های حیاط مدرسه و زیر 18 سال لیزمور و بعداً کانگوروهای شهر کمپبل تاون. او در دهه 1970 و اوایل دهه 1980 فوتبال باشگاهی درجه یک و فوتبال نماینده گروه شش را بازی می کرد. او بسته به جایی که کار می کرد، بین باشگاه ها می چرخید، از جمله در شهرهای منطقه ای جامبرو و هی. او در لیگ برتر با یک تیم بازی کرد و در تیمی دیگر گلزن برتر بود و گهگاه برای بازی کردن پول می گرفت. آخرین بازی او در سال 1984 و در سن 31 سالگی بود.

او واقعاً به دستاوردهای خود افتخار می کرد. اما او این تواضع زیبا را داشت.» مایکل استرانگ می گوید. “او هرگز، هرگز از خودش صحبت نکرد.”

استرانگ تکلگر سختی بود. او به عنوان یک مرکز بیرونی، دفاعی بازی می‌کرد – یک هم تیمی مورد تقاضا برای کسانی که در داخل بازی می‌کردند. در اواخر دهه 70، پس از شکستن فک خود در بازی فوتبال لمسی، به خط جلو رفت. مایکل معتقد است که پدرش سخت ترین ضربه ها را در آنجا دریافت کرد. مایکل می‌گوید: «در آن زمان در دهه 70، روشی که آنها فوتبال بازی می‌کردند، بسیار سخت بود. اوباش در آن روزها خیلی بیشتر اتفاق افتاد.»

استرانگ اغلب دچار ضربه مغزی می‌شد، پس از اینکه بوی نمک زیر بینی‌اش موج می‌زد، به میدان بازگردانده می‌شد. او همچنین اغلب فقط برای بازی هایی که برنده شده بود، دستمزد دریافت می کرد. این حتی انگیزه بیشتری برای بازگشت به بازی فراهم کرد، مهم نیست در چه شرایطی از زمین خارج می شود.

خانواده بر این باورند که استرانگ برای اولین بار در اوایل دهه 50 زندگی خود مشکلات شناختی را تجربه کرد، حتی شغلی را که دوست داشت ترک کرد زیرا با رایانه مشکل داشت. با این حال، تا 60 سالگی او دیگر نتوانست مسائل خود را پنهان کند. او و کتی پس از یک تعطیلات خارج از کشور که در آن تری دو بار در نیمه های شب خود را بیرون از هتل آنها دید بدون اینکه بداند چگونه به آنجا رسیده است، به دنبال کمک بودند.

نگرانی های بالینی

این یک مستند 60 دقیقه ای درباره شین تاک بود که باعث شد تری و کتی به CTE فکر کنند.

کتی گفت: “ما بحث بزرگی در مورد فوتبال و ضربه مغزی او داشتیم.” تکان‌های ورزشی تنها صدمات سر او نبود: در کودکی، تری از اسب‌ها افتاده بود و حداقل در یک مورد، پس از سقوط از سقف سوله، سرش را باز کرد.

آن زمان بود که شروع به تحقیق در مورد CTE کردم. و من کشف کردم [Australian] بانک مغز ورزش … ما در مورد اهدای مغزش صحبت کردیم. و این یک تصمیم آسان برای او بود. او گفت، می‌خواهم آن را اهدا کنم، زیرا نمی‌خواهم بقیه عمرت را به این فکر کنی که چه بر سر من آمده است.»

از تبلیغات قبلی خبرنامه رد شوید

پس از ارتقاء خبرنامه

دکتر مایکل باکلند، رئیس بخش آسیب شناسی عصبی بیمارستان رویال پرنس آلفرد و مدیر اجرایی بانک مغز ورزش استرالیا، کالبد شکافی مغز استرانگ را انجام داد. او می‌گوید که آسیب‌شناسی استرانگ پیچیده بود و انحطاط همپوشانی زیادی را نشان می‌داد، اما رسوبات پروتئین تاو که CTE را مشخص می‌کنند «همه جا» بودند.

تشخیص بالینی همه بیماری های نورودژنراتیو دشوار است، اما CTE به ویژه. باکلند می‌گوید: «این جدیدترین است و هیچ‌کس واقعاً آن را نمی‌فهمد، و به نظر می‌رسد که متنوع‌ترین تظاهرات را دارد».

نوار لغزنده ای که نمایی از دو مغز را از طریق میکروسکوپ نشان می دهد: یکی بدون تخریب عصبی و دیگری با انسفالوپاتی شدید مزمن تروماتیک.

علت مرگ استرانگ به عنوان زوال عقل پیشرفته بدن لوی ثبت شد، اما مانند CTE، لوی تنها پس از مرگ به طور قطعی قابل تشخیص است. باکلند می‌گوید الگوی و شدت رسوبات لوی که فقط در ساقه مغز وجود داشت، با علائم زوال عقل استرانگ که از سایر قسمت‌های مغز منشأ می‌گرفت، ارتباطی نداشت.

باکلند می‌گوید: «من می‌توانم بگویم که CTE همه این کارها را انجام می‌داد. او بار سنگین بیماری، CTE را داشت، و او فقط در 60 سالگی بود. این مطمئناً اصلاً عادی نیست.»

‘فقط مراقب مردم باشیم

در آگوست 2021، استرانگ از سکوی قایق سواری سقوط کرد و لگنش شکست. در بیمارستان به او مسکن های قوی داده شد که باعث ایجاد یک دوره روان پریشی چند ساعته شد. او در حین مراقبت های ویژه به بخش سالمندان بیمارستان Shoalhaven منتقل شد. او پس از آن هرگز مثل سابق نبود و در حالی که خانواده سعی کردند او را برای مدت کوتاهی به خانه ببرند، پس از یک قسمت شدید در اواخر شب که تری را دیدند که از یک کلاه‌دار اسلحه‌ای می‌سازد، متوجه شدند که این کار از دستشان خارج است.

هنوز اجمالی از مرد خانواده دوست داشتنی دیده می شد: پرستاران به کتی گفتند که او با دستانش در اطراف بخش راه می رود و می گفت که او را با خود حمل می کند و توضیح می دهد که او از او فرد بهتری ساخته است. اما او به سرعت رو به زوال بود. بدنش شروع به خاموش شدن کرد. او چهار ماه پس از رفتن به بیمارستان، در حالی که خانواده‌اش کنار بالینش بودند و داستان‌هایی درباره مردی که قبلا بود تعریف می‌کرد، درگذشت.

استرانگز از متخصص خواب و متخصصان سالمندی که تری را به ویژه در ماه های پایانی او معالجه کرده اند بسیار تمجید می کنند. از زمان مرگ او، پزشکان تری در شوالهاون، که سایر بیماران جوان‌تر مبتلا به زوال عقل را با مشکلات رفتاری می‌بینند، شروع به همکاری با بانک مغز کرده‌اند.

اما کتی همچنین نبرد سخت در مراحل اولیه بیماری تری را برای یافتن پزشکانی توصیف می‌کند که اپیزودهای شبانه و حملات تهاجمی او را جدی می‌گرفتند. و درک کمی در میان حلقه اجتماعی آنها در مورد ویژگی های وضعیت تری وجود داشت.

تری عاشق ورزش بود. خانواده او می گویند که نمی خواهند آن را از کسی بگیرند. آنها تصمیم گرفتند در مورد بیماری تری صحبت کنند، زیرا نمی خواستند خانواده های دیگر از آنچه آنها انجام می دادند عبور کنند. آنها نگران این هستند که با کندی در شناخت علمی نشان دهنده رابطه CTE با ورزش تماسی – اگر اصلاً آن را بپذیرند – سازمان های ورزشی، از آماتور گرفته تا حرفه ای، وظیفه مراقبت از بازیکنان خود را انجام نمی دهند.

کتی استرانگ در ارسال خود به این تحقیق، از سرمایه گذاری مالی بیشتر در تحقیقات ضربه مغزی استدلال کرد و گفت که دولت باید اطمینان حاصل کند که سازمان های ورزشی “مسئول و پاسخگو برای رفاه بازیکنان هستند”.

مایکل می‌گوید: «آنها این پروتکل‌های ضربه مغزی را دارند، اما نمی‌پذیرند که ضربه مغزی از نظر CTE به مغز آسیب می‌زند. «بازیگر معمولی شما در میخانه می‌داند که این افراد درازمدت از کوبیدن مکرر و مکرر سرشان آسیب می‌بینند. چرا ما نمی‌توانیم آن را بپذیریم و راه‌حلی ارائه کنیم؟

بیایید فقط مراقب مردم باشیم. این مسئولیت ما در قبال یکدیگر به عنوان انسان است.»