به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
نادیا لوبا اوایل این ماه در زیرزمینی در مرکز اوکراین پناه گرفته بود که متوجه شد شانس خانوادهاش برای فرار به بریتانیا از بین رفته است.
پس از نزدیک به هشت ماه انتظار برای دریافت ویزا برای او و دو پسرش، پیامکی دریافت کرد که میگفت میزبان بریتانیایی که تا این حد آماده استقبال از آنها بود، ناگهان درگذشت. او گفت: «نمیتوانستم جلوی گریهام را بگیرم. “مغز من نمی خواست آن را بپذیرد.”
لوبا یکی از 9700 اوکراینی است که هنوز در انتظار اخذ ویزا برای پیوستن به میزبانی در بریتانیا تحت طرح Homes for Ukraine هستند. داوطلبانی که به همسان سازی خانواده ها کمک می کنند می گویند که شاهد افزایش انتظارات شش ماهه یا بیشتر بوده اند، جایی که هیچ خبری از سوی وزارت کشور مخابره نمی شود.
لوبا، 43 ساله، که در روستای خود در خارج از وینیتسیا به دانشآموزان انگلیسی آموزش میدهد، از آینده خود ناامید است. با نزدیک شدن به سالگرد آغاز جنگ، او نگران افزایش حملات روسیه است تا بتواند پسرانش دیما، 10 ساله و ولاد، 14 ساله را به امنیت برساند. همه دوستان ما اکنون اوکراین را ترک می کنند زیرا می ترسند. در ژانویه بسیار خطرناک بود زیرا موشک ها در حال انفجار بودند و ما مکان مناسبی برای پنهان شدن نداریم، فقط یک زیرزمین خانه. امن نیست.»
میزبان او، هلن کریگان، 53 ساله، یک افسر بازنشسته زندان از پودسی، به یک دوست خوب تبدیل شده بود و راهی برای خروج از اوکراین پیشنهاد داده بود – اما زمانی که کریگان در بعدازظهر 2 فوریه جسد در خانه پیدا شد، ناگهان به پایان رسید. لوبا گفت: «این خیلی بی رحمانه است. “او در آن هشت ماه یک دوست واقعی برای من بود.”
کریگان سه اتاق را در خانه پنج خوابهاش خالی کرده بود، رختخواب و حولههای جدیدی خریده بود و حتی پیشنهاد پیدا کردن فضایی برای سگ خانگی خانواده لوبا داده بود. در مصاحبه ای صبح قبل از مرگ، کریگان از نگرانی خود در مورد خانواده صحبت کرد. او درباره پیامهایش از لوبا گفت: «این فقط ناامیدی است. او تلاش می کند تا بهترین کار را برای او، خانواده و فرزندانش انجام دهد و امیدش را از دست می دهد.»
هنگامی که موشک های روسی در ماه ژوئیه بر روی وینیتسیا فرود آمد و پسر کوچک لوبا با پدرش در اتوبوسی در آن نزدیکی بود، کریگان به وزارت کشور شکایت کرد و از آنها التماس کرد که اقدام کنند، اما آنها در مورد تاخیر توضیح ندادند. او گفت: “هیچ ارتباطی از سوی آنها وجود ندارد.” “این کاملا بی ادبانه است. من شکایتی را به وزارت کشور ارسال کردم و این ایمیل مزخرف را پس گرفتم و عصبانی شدم، زیرا آنها هیچ کاری انجام نداده بودند، آنها کار خود را انجام نمی دادند.”
لوبا امیدوار است میزبان جدیدی پیدا کند، و سپس باید دوباره درخواست دهد، اما او هنوز نمی داند که چرا قبلاً ویزای آنها اعطا نشده است. او گفت: “درک برای من آسان تر خواهد بود اگر توضیحی وجود داشته باشد.”
در همین حال، او می گوید، پسرانش کم کم امیدشان را از دست می دهند: «آنها فکر می کنند این پایان رویای ماست.»
جگر بیگز، یک داوطلب در منچستر با گروه UK Aids Ukraine، که برای تطبیق خانواده ها با میزبانان بریتانیایی راه اندازی شده بود، گفت: «از زمان افتتاح طرح Homes for Ukraine شاهد موارد بی شماری از تاخیرهای طولانی در درخواست ها بوده ایم. متأسفانه، این تاخیرها با گذشت ماه ها بدتر می شوند.
در بهترین حالت، خانواده ها در بلاتکلیفی وحشتناکی هستند و قادر به بازسازی زندگی خود نیستند. در بدترین حالت، آنها در خطر جدی قرار دارند و هر روز جان فرزندان خود را به خطر می اندازند. اوکراینیها برای ویزای بریتانیا در زمانی که نیاز شدیدی در زندگیشان داشتند درخواست دادند و از این فرصت سپاسگزار بودند. این تاخیرها خیانت تکان دهنده ای به اعتماد آنها به وزارت کشور ما است.”
تاکنون، 152000 ویزا تحت طرح Homes for Ukraine اعطا شده است، اما این برای ایرینا سوولوسکا، که برای اولین بار در مارس سال گذشته برای آمدن به بریتانیا درخواست داد و هنوز ویزا ندارد، دلداری چندانی ندارد. هنگامی که سوولوسکا، 42 ساله، همراه با فرزندانش، نلی، 10، اولا، 12، و دنیس، 16 ساله، درخواست داد، او پس از سه ماه رد شد. به آنها گفته شد که این به این دلیل است که میزبان آنها، یک پرستار ثبت نام شده، چک ها را پاس نکرده است.
او در ژوئن سال گذشته با یک میزبان جدید درخواست داد که نماینده آن وزیر مهاجرت، رابرت جنریک است، اما علیرغم تلاش دفتر او برای کمک، ویزا محقق نشد.
مجری برنامه، جوآنا گلدزبری، 65 ساله، از نیوآرک در ناتینگهام شایر، گفت که او یونیفرم هایی را برای شروع مدرسه کودکان در سپتامبر گذشته آماده کرده است و وزارت کشور هیچ توضیحی در مورد تأخیرهای مداوم ارائه نکرده است. او گفت: “این منزجر کننده است.” “آنها فقط به نظر نمی رسند که اذیت شوند.”
اگرچه خانواده در امنیت نسبی غرب اوکراین، در نزدیکی ایوانو-فرانکیفسک زندگی می کنند، آنها هنوز از موشک می ترسند و فرزندان سوولوسکا اغلب در پناهگاه ها درس می خوانند. او گفت: «در واقع هیچ مکان آرامی در اوکراین وجود ندارد. “هیچ جایی وجود ندارد که بتوانید زندگی خود را به طور عادی زندگی کنید”
یک وزارت کشور گفت: «در پاسخ به حمله وحشیانه پوتین به اوکراین، ما یکی از سریعترین و بزرگترین طرحهای ویزا در تاریخ بریتانیا را راهاندازی کردیم. اکنون 161400 اوکراینی از طریق طرحهای ویزای اوکراین به سلامت وارد بریتانیا شدهاند. ما در حال پردازش ویزا به همان سرعتی هستیم که آنها وارد میشوند – به هزاران اوکراینی دیگر اجازه میدهیم از مسیرهای بدون پوشش ما عبور کنند.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.