15 روز آسیاب کریکت آزمایشی خالص استرالیا در پاکستان با برد سری به ثمر نشست تیم کریکت استرالیا

Oالبته، باید با پت کامینز تمام می شد. دو کنده مانند بازماندگان یک شب بزرگ، مبهوت و چشمک می زند. دو بازو در جهان گسترده است. یک لبخند پر وات. هیچ دستاورد بزرگی در شلیک توپ از کنار نسیم شاه وجود ندارد، نوجوانی با شماره 11 که با توانایی ضربه زدن باید به عنوان شماره 15 طبقه بندی شود. لحظه به پایان رسید

حتی قبل از دوره ای که تیم های استرالیایی به پاکستان نمی رفتند، تیم های استرالیایی در پاکستان برنده نمی شدند. مطمئناً، یک سریال در سال 1959 علیه یک طرف نوپا از یک کشور نوپا. سپس سری 1998 در برابر دانه، آخرین بازدید قبل از تور فعلی. به کنار، سفرهای پاکستان راه خاصی را طی کردند: از دست دادن اولین آزمون در کراچی در یک مسیر چرخشی، حرکت به سطوح آرام، ماندن در دو تساوی. این سری را 1-0 باخت. بشویید، تکرار کنید.

حتی برد استرالیا در سال 1998 از الگوی پاکستان پیروی کرد: یک برد اول، این بار در راولپندی، سپس دو مسابقه در بن بست. بنابراین در این بازگشت مورد انتظار در سال 2022، رویکرد استرالیا یک بازگشت بزرگ بود. آنها توانستند آن سبک قدیمی را با 15 روز بازی خالص کریکت آزمایش کنند. اما این بار، لحظه برتری تا پایان بازی، در عمق روز پنجم بازی پایانی فرا نرسید. این استرالیایی ها باید اعصاب خود را حفظ می کردند.

خوشبختانه، کامینز از زمان ارتقای ناگهانی خود به کاپیتانی در آستانه Ashes اخیر، دوندگی جذابی داشته است. سهم او در این موفقیت، هم به عنوان کاپیتان و هم به عنوان رهبر حمله، قابل توجه بوده است. مواقعی پیش رو خواهد بود که تصمیماتش به همان اندازه درست باشد و بولینگش به خوبی انجام شود و همه چیز همچنان به دلخواهش پیش نرود، اما در حال حاضر او می تواند از غنایم لذت ببرد.

نه اینکه سریال بی نقص بود. پس از تساوی پاکستان در آزمون دوم در کراچی، او عمیقاً ناامید شده بود و انتقاداتی از انتخاب های او در مورد اعلامیه ها و موارد بعدی وجود داشت. اما بیهوده است که به کاپیتانی نگاه کنیم که 172 اور را ترک می کند تا تیم حریف را بیرون بیاورد و بگوید آنها باید بیشتر می کردند. بقای پاکستان یک تلاش دورانی بود، با 603 دقیقه کاپیتان بابر اعظم در کریز دومین جایگاه طولانی برای هر بازیکنی در اینینگ چهارم یک تست بود.

شکار از دست رفته، نه تاکتیک، مشکل تعیین کننده استرالیا در آن آزمون دوم بود. استیو اسمیت در تست سوم نیز همین مشکلات را داشت، یک بازیکن لغزش خوب شروع به شکننده به نظر می‌رساند. او هیچ چیز آسانی را از دست نداد، اما نمی‌توانست خود را طوری قرار دهد که بیشتر از نوک انگشتانش به موقعیت‌هایی برسد که به سمت چپ او می‌رفتند. تا عمق روز آخر، یک فرصت سریع دیگر در آن خط داخلی از شکست مستقیم ناتان لیون، اما دست چپ اسمیت ویکت حیاتی بابار را به دام انداخت. ژنده پوشی به ثروت، داستان سیندرلا که حامیان استرالیایی نگران بودند که دمپایی شیشه ای دارند.

حول و حوش آن لحظه تعیین‌کننده و پنج ویکت نهایی لیون، برد استرالیا بر اساس سرعت و به کارگیری سنجیده آن بنا شد. در اولین دوره‌های مسابقه، کامینز یک هجوم نوسان معکوس از سوی خود و میچل استارک را به کمال رساند. تخصیص یک امتیاز اضافی به استارک توسط کامینز و دریافت جایزه با ویکت بابار، کلیدی بود که منجر به برتری قابل توجهی شد.

پس از اعلامیه سومین دوره استرالیا، زمانی که پاکستان یک شراکت افتتاحیه آرام برای به پایان رساندن روز چهارم با یک ضربه بزرگ در هدف نهایی 351 به پایان رساند، احساس نگرانی می‌توانست کامینز را وادار کند که روز پنجم را با خود و استارک شروع کند. سوراخ کردن دیوار حائل در عوض او از کامرون گرین همه کاره استفاده کرد که طول طبیعی او از عبدالله شفیق فاصله داشت.

خود کامینز بعداً در همان روز مداخله کرد و فواد علم و محمد رضوان حیاتی را در عرض چند دقیقه از یکدیگر زد تا پاکستان را در مسیری مطمئن برای شکست قرار دهد. او احتمالاً بهترین توپ‌باز در جهان است که می‌تواند توپ را به سطح زمین بزند به گونه‌ای که بتواند تهدیدی را در جایی که هیچ‌کدام نباید وجود داشته باشد ایجاد کند، در حالی که مهارت انجام حرکات چرخشی و چرخاندن معکوس را دارد. پیشنهاد.

او به‌عنوان یک رهبر، بازیکنانش را در سه مسابقه امتحان کریکت آرام نگه داشت و با انجام یک بازی طولانی، توانست در پایان جایزه را از آن خود کند. یک سری کامل را فراموش کنید: قبل از لاهور، استرالیا فقط سه مسابقه آزمایشی را در پاکستان برده بود. این واقعیت که یک دیدار نادر اکنون پیروزی حتی نادرتری را به همراه داشته است؟ با کاپیتان شروع شد، همانطور که با او تمام شد.