اولی هاسل-کالینز: “من انتظار ندارم که هر بازیکن راگبی ناخن های خود را رنگ کند، اما این طوری است که من هستم” | تیم اتحادیه راگبی انگلیس

منموضوعی نیست که اغلب در اتحادیه بین المللی راگبی مردان پخش می شود، اما، سلام، عزیزم، سال 2023 است. بنابراین در اینجا آمده است: آیا لاک ناخن می تواند عملکرد ورزشی را بهبود بخشد؟ از نظر اولی هاسل-کالینز که در شرف کسب دومین بازی ملی خود برای انگلیس است، هیچ شکی در آن وجود ندارد. در حالی که هر دو به ناخن های رنگ شده قرمز و سفید او خیره می شویم، زمزمه می کند: «مطمئنا. “خوب به نظر برسید، احساس خوبی داشته باشید، خوب بازی کنید. من به شدت به آن اعتقاد دارم.»

خوش به حال جناح ایرلندی با شخصیت لندن که شجاعت اعتقاداتش را دارد. چندی پیش نیست که رختکن انگلیس مملو از چکمه های مشکی محجوب و کم حرف بود. هاسل-کالینز، با هنر ناخن وطن پرستانه خود و خالکوبی اسنیچ عاشق هری پاتر بر روی بازوی خود، زنده است و اثباتی بر ارتدکسی جدید است.

هر چه زمان بیشتری را با این جوان 24 ساله خجالتی و دوست داشتنی می گذرانید، بیشتر به این فکر می کنید که آیا او و دوست دخترش الویز، منشی حقوقی، به طرز رنگارنگی راه را برای میلیون ها ورزشکار جوان متعصب در تمام رشته های ورزشی نشان می دهند. هسل-کالینز مدتی است که امیدی به انگلیس دارد، اما تصادفی یا نه، تنها از زمانی است که او متعهد شد که با خودش صادق تر باشد، شکست بزرگ او فرا رسیده است.

البته کمک می‌کند که او ویژگی‌های فیزیکی را نیز دارد تا یک بازیکن تست برجسته باشد. قد بلند، قوی، سخت کوش دفاعی و صاحب یک چکمه چپ قدرتمند، قطعا به نفع انگلیس است که به او توپ بدهد. با این حال، به تدریج او متوجه می شود که طرز فکر او در زمین بازی به طور جدایی ناپذیری با تصویر شخصی او مرتبط است. او به سادگی می‌گوید: «اگر به میدان بروم این احساس را به من می‌دهد که ظاهری شبیه به آن دارم، به من اعتماد به نفس می‌دهد. احساس می کنم وقتی توپ را می گیرم می توانم هر کاری انجام دهم.

از این رو ناخن ها. هنگامی که او برای اولین بار آن را به Eloise گفت، بازخورد بلافاصله مثبت بود. دوست دخترم به من اعتماد به نفس زیادی داد تا آن را امتحان کنم. او می گفت: “فقط انجامش بده.” و یه جورایی ازش خوشم اومد فقط از آنجا رشد کرده است. قبلاً در مورد آن فکر می کردم اما هرگز آن را انجام ندادم. من انتظار ندارم که هر بازیکن راگبی به این زودی ناخن های خود را بکشد، اما این فقط من هستم. این طوری است که من هستم. من هیچ فایده ای برای تغییر آن نمی بینم.»

شاید به داشتن تمام دوربین های مستند نتفلیکس نیز کمک کند: اگر می خواهید نام خود را در آنجا مطرح کنید، کمی متفاوت است. هاسل-کالینز، همانطور که اتفاق می افتد، همچنین دارای سه گربه است – یکی از آنها به نام مدیر مدرسه هاگوارتز، آلبوس – که او آنها را به پیاده روی می برد و به وضوح به آنها علاقه دارد. “شما بعد از یک برد یا باخت به خانه می آیید و آنها همچنان می خواهند شما را در آغوش بگیرند.”

اما وقتی از کسانی می شنوید که هاسل-کالینز را از گذشته می شناسند، نه از یک شیک پوش خفیف عجیب و غریب، بلکه از کسی صحبت می کنند که کاملاً سزاوار همه چیز خوب است. دکلن داناهر، دستیار مربی ایرلندی لندن که او را از 15 سالگی می شناسد و دریافت کننده یک بازی ویژه پس از بازی بود، می خندد: “من سه بچه دارم با بچه چهارم در راه اما دخترم می گوید اولی پسر مورد علاقه من است.” در آغوش گرفتن در تویکنهام آخر هفته گذشته.

“مردم اکنون همه چیزهای شگفت انگیز را می بینند – مهارت های حمل و نقل فوق العاده او، مهارت های توپ بالا، آن کفش چپ – اما برای رسیدن به اینجا حداقل هشت سال طول کشیده است. گاهی اوقات مردم نمی بینند که زیر آب چه می گذرد. من می دانم که این برای اولی چقدر مهم است و چقدر سخت کار کرده است.” و اگر ناخن های رنگارنگ نیز کمک کننده است، چرا که نه؟ “بسیاری از آن ترس است، اینطور نیست؟” داناهر را تایید می کند. “اگر در پوست خود شاد و راحت باشید، همیشه بهتر بازی خواهید کرد.”

جاده طولانی از Newbury RFC، جایی که پدرش نیل زمانی در ردیف اول بازی می کرد، گاهی اوقات مسیری پر پیچ و خم بوده است. در یک مقطع او حتی بازی راگبی را متوقف کرد. من یک سال بیرون رفتم و فوتبال بازی کردم اما نتوانستم از آن عقب نشینی کنم. بابا هم خوشحال نبود. او بازی ها را تماشا نمی کرد.»

با این حال، در نهایت، او شروع به رشد کرد و توسط آکادمی خوب ایرلندی انتخاب شد. من خیلی دیر شکوفا شدم. اگر به فردی مانند لوئیس ریس زمیت نگاه کنید، پیشرفت او باورنکردنی بوده است. مدتی طول کشید تا به بلوغ و باور به خودم، اندازه و قدرتم دست پیدا کنم. دک و جیمز لایت‌فوت-براون در ایرلندی می‌گویند: «فقط بدوید و خودتان را آزمایش کنید». فکر می‌کنم اکنون به نقطه‌ای رسیده‌ام که در هر بازی اثرم را می‌گذارم.»

با این حال، به عنوان اولین بازیکن تبعیدی که از سال 2014 یک تست را برای انگلیس آغاز کرد، اولین بازی او در شنبه گذشته مقابل اسکاتلند حتی فراتر از رویاهای دیرینه اش بود. من هنوز در تلاش هستم تا احساسم را با کلمات بیان کنم. معمولاً من به موسیقی گوش می‌دهم… معمولاً آرام شروع می‌شود و به شروع کار کمی سخت‌تر می‌شود. اما چند تا از پسرها به من گفتند که گوشیم را در بیاورم تا سر و صدا را بشنوم که از میان جمعیت به سمت رختکن می رفتیم. غرور زیادی در اطراف وجود داشت. من آن روز را تا آخر عمر به یاد خواهم آورد.»

گام بعدی، همانطور که او آزادانه اعتراف می کند، این است که بیشتر توپ را بازی کند و نشان دهد دقیقاً چه کاری می تواند با هزینه ایتالیا در روز یکشنبه انجام دهد. من می‌خواهم از قدرت فوق‌العاده‌ام استفاده کنم که عبارت است از حمل کردن، شکستن تکل‌ها و غلبه بر خط آهن.»

پس از دیدن دوهان ون در مروه – “بازی جوانمردانه برای او، این یک تلاش جهنمی بود” – و آتزوریآنگه کاپوزو، مدافع کناری دست نیافتنی او هفته گذشته توجهات را به خود جلب کرد، او به وضوح دوست دارد آثار سوزان مشابهی را در چمن تویکنهام به جای بگذارد.

داناهر نیز مشتاقانه منتظر است که او گرسنگی دفاعی خود را نشان دهد. او احتمالاً یکی از تهاجمی ترین مدافعانی است که تا به حال مربیگری کرده ام. حتی زمانی که بازی می کردم نمی توانم به کسی فکر کنم که بتواند در تکل آنقدر مخرب باشد.”

هر شانسی که باشد، سرپرست او مصمم است این کار را به روش خودش انجام دهد. «همه از نظر نحوه بیان خود مانند من نیستند. اما اگر به Capuozzo نگاه کنید، او یک نمونه فوق العاده است. کوچک، نه خیلی سنگین، اما کاملاً پاره می‌کند.» مراقب هاسل-کالینز باشید. شما به راحتی او را تشخیص خواهید داد.