به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
«دبلیوفقط باید این تعادل را پیدا کرد.» وارن گاتلند، به عنوان توضیحی پس از خروج داوطلبانه برای آزمون آخر هفته مقابل اسکاتلند، سه تن از قابل اعتمادترین ستوان های او برای سه تن از آینده دارترین جوانانش، گفت. با انجام این کار، او تجربه 360 بازی ملی را با 10 بازی جایگزین می کند، یا کمتر از 117 بازی برای هر بازیکن. کمتر یک عمل متعادل کننده، بیشتر یک الاکلنگ وحشی.
گفته می شود، این نظریه قانع کننده است. برای آلون وین جونز (168 بازی ملی)، تالوپه فالتو (101) و جاستین تیپوریک (91) دافید جنکینز (دو نفر)، کریست شیونزا (سه بازی) و تامی رفل (5) حضور دارند. افرادی که درآمد دارند، تمام نشاط و شادابی را که از جوانی انتظار می رود، به ارمغان می آورند، بدون این که به ورزشکاری اشاره کنیم. هر سه تجارت خود را از آن طرف پل در انگلستان انجام می دهند. جنکینز و شیونزا در اکستر هستند، هم رئیس و هم دانشگاه. رفل در لستر است، فقط ببرها.
دومی هفته گذشته به جای تیپوریچ روی نیمکت تاثیر گذاشت. اما رفل، 24 ساله در آوریل، در مقایسه با دو نفر دیگر، عملاً یک کهنه سرباز است.
مردم در حال حاضر جنکینز را به عنوان یک کاپیتان در انتظار توصیف می کنند. او جوانترین بازیکنی بود که کاپیتان یک تیم پریمرشیپ شده است، زمانی که در نوامبر در 19 سالگی، یک هفته قبل از اولین بازی آزمایشی خود در شکست مقابل جورجیا، اکستر را در مقابل ایرلندی لندن رهبری کرد.
ولز هنوز هم تجربه زیادی در ترکیب خود دارد، بیشتر آن به شکل کاپیتان کن اونز است، اما بازیکنان مربوطه برای مدت زیادی طولانی تر در این تیم حضور نخواهند داشت. اگر قرار بود جنکینز به عنوان کاپیتانی توسط گاتلند در تلاشی دیگر برای یافتن نوعی تعادل در این شش ملت، جوانترین فرد ولز شود، پیش از گرت ادواردز. اگر نه، جنکینز دو سال یا بیشتر فرصت دارد تا به عنوان دومین جوان، بالاتر از سم واربرتون، تبدیل شود.
به اندازه کافی منصفانه، ممکن است از خودمان جلوتر باشیم. همین که بگوییم هیجان در هوا موج می زند کافی است. در مورد Tshiunza، لاک در حال تاخت و تاز کردن، فقط او را در تیم به جایی برسانید، هیجان به سختی می تواند آینده او را برآورده کند. او در پیراهن شماره 6 صف آرایی خواهد کرد، اما خود را ترکیبی از جونز، مارو ایتوجه و کورتنی لاوز می داند. پس یک بازیکن کاملاً – و یک معامله خوب سریعتر از هر یک از آنها.
گاتلند دو تغییر دیگر در ردیف جلو ایجاد می کند، 68 بازی دیگر به شکل توماس فرانسیس به دلیل مصدومیت حذف می شود، اما 46 بازی دیلون لوئیس جبران مناسبی است. در طرف دیگر اسکرام، حضور وین جونز جلوتر از گرت توماس، 28 بازی ملی را از کسری تجمعی بازگرداند.
مدافعان بدون تغییر هستند، که نشان دهنده پاداش چند امتیاز تسلی ولز از شکست ناامیدکننده آخر هفته گذشته در کاردیف مقابل ایرلند است. عملکرد لیام ویلیامز در دفاع کناری چیزی بیشتر از تایید کلاس ماندگار او بود، در هر 87 بازی ملی، اما ریو دایر (چهار) و جو هاوکینز (دو نفر) اجمالی بیشتری از آینده ولز ارائه کردند.
در مرحله بعد، بچهها به دیگ موریفیلد میروند، که تازه به خاطر آخرین پیروزی مقابل انگلیس بدبخت بهتحریک افتادهاند. گرگور تاونسند تنها یک تغییر ایجاد می کند، بازگشت زندر فاگرسون از مصدومیت همسترینگ که در ماه دسامبر متحمل شد. حتی هامیش واتسون که اکنون از یک آسیب مغزی بهبود یافته است، نمی تواند وارد این تیم شود، بنابراین اسکاتلند نگران است که کارما را از دومین پیروزی متوالی در تویکنهام پس از 38 سال صدمه، مختل نکند.
اما توانایی اسکاتلند برای انجام چنین شاهکاری ها مورد تردید نیست. قوام آنها است. هر چه پیروزی ظالمانه تر و درخشان تر باشد، احتمال شکست آنها در مسابقه بعدی بیشتر است. اسکاتلند از سال 1996 موفق به پیروزی در دو بازی ابتدایی شش ملت نشده است. در هر هفت باری که از سال 1986 به بعد انگلیس را شکست داده اند، بازی بعدی خود را اغلب با تحقیر شکست داده اند.
بنابراین برای هر دو تیم چیزهای زیادی در این زمینه وجود دارد. تاونسند، چیزی شبیه به یک بازیکن بیتجربه در زمان خودش، هر کاری میکند تا جلوی جزئیات کوچک بیتجربهای ولز را به ذهن بازیکنانش ندهد. روی کاغذ فقط یک برنده باید وجود داشته باشد. اما بچههای ولز نیز ممکن است از آسیبپذیری اسکاتلند پس از یک برد بزرگ تشویق شوند.
حتی ممکن است کسی آن را در ترازوی نامیده شود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.