اگر به دنبال مزایای برگزیت هستید، اینجاست: کارفرمایان بریتانیایی اکنون باید دوباره نوآوری کنند | لری الیوت

اعتصابات پرستاران اعتصابات معلمان اعتصاب رانندگان قطار، کارمندان دولت و اساتید دانشگاه. این ممکن است کاملاً تکرار زمستان نارضایتی 44 سال پیش نباشد، اما کم‌کم شبیه به آن است.

در حالی که این بن بست بین دولت و کارکنان بخش دولتی بوده است که بیشتر توجه رسانه ها را به خود جلب کرده است، در بخش خصوصی نیز اقدامات گسترده ای صورت گرفته است. همین هفته، اتحادیه یونیت اعلام کرد که 180 عضو نیروگاه درکس پس از رد پیشنهاد دستمزد 8 درصدی، اعتصاب خواهند کرد، رانندگان تانکرهای شاغل در جی دبلیو ساکلینگ برای اقدام صنعتی رای می‌دهند، و کارکنان تعمیر و نگهداری برون‌سپاری ولوین و هتفیلد را مستقر می‌کند. قرارداد شورا پس از افزایش 13 درصدی دستمزد به اختلافات طولانی پایان داد.

ریشی سوناک ممکن است به دنبال جنگ فرسایشی با کارگران بخش دولتی باشد، اما کارفرمایان در بخش خصوصی آماده هستند تا بسیار انعطاف پذیرتر باشند. آخرین آمار رسمی نشان می دهد که رشد متوسط ​​سالانه در بخش خصوصی 7.2 درصد است و در حالی که این رقم هنوز کمتر از نرخ تورم است، بیش از دو برابر رشد پرداخت 3.3 درصدی در بخش دولتی است.

دلیل اینکه کارفرمایان بخش خصوصی مایل به تسویه حساب هستند واضح است: شرکت ها با کمبود نیروی کار مواجه هستند. حتی در زمانی که اقتصاد به سختی در حال رشد است، تعداد مشاغل خالی نزدیک به رکورد باقی مانده است. نمایندگانی که توسط بانک انگلستان برای اندازه گیری دمای شرایط تجاری در سراسر بریتانیا به کار گرفته شده اند، هفته گذشته گزارش دادند که شرکت ها تمایلی به کاهش سطح کارکنان ندارند “به دلیل نگرانی هایی که در صورت نیاز برای استخدام مجدد با مشکل مواجه خواهند شد”. فقط تعداد کمی از شرکت ها تعدیل نیرو را برنامه ریزی کردند.

هیچ دلیل واحدی برای کمبود کارکنان وجود ندارد. پیری جمعیت یکی از عوامل است. تصمیم بسیاری از افراد 50 تا 64 ساله که در طول همه‌گیری بازار کار را ترک کردند، برای عدم بازگشت است. هزینه های مراقبت از کودک در اینجا یک مسئله بزرگ است. تقریباً دو سوم پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها به طور منظم از نوه‌های خود مراقبت می‌کنند – افزایش شدیدی در دهه‌های اخیر.

برگزیت نیز یک عامل است. تا حدی به این دلیل است که خروج ما از اتحادیه اروپا باعث کمبود در بخش‌های خاص مانند ساخت‌وساز و مهمان‌نوازی می‌شود. تا حدی به این دلیل است که کارفرمایان باید در مورد نحوه واکنش آنها به تغییر در نحوه عملکرد بازار کار بریتانیا تجدید نظر کنند.

برای چندین دهه، موازنه قدرت در محل کار به شدت به نفع کارفرمایان تغییر کرده است. عضویت اتحادیه های کارگری از زمان اوج خود در اواخر دهه 1970 به نصف کاهش یافته است و در بخش دولتی متمرکز شده است. اقدامات صنعتی توسط قوانین دولتی دشوارتر شده است. و تا همین اواخر، عضویت در اتحادیه اروپا به این معنی بود که شرکت‌ها در هر زمان که نیاز داشتند، به مجموعه عظیمی از کارگران دسترسی داشتند. تا آنجا که به کارفرمایان مربوط می شود، حرکت آزاد نیروی کار ایده خوبی بود، زیرا کارگران اتحادیه اروپا بسیار با انگیزه، تحصیلکرده و ارزان بودند. آنها یک ارتش ذخیره نیروی کار فراهم کردند که برای نظم بخشیدن به نیروی کار خانگی مفید بود.

در پایان، مذاکرات دستمزد به مسئله تقاضا و عرضه ختم می شود. اگر تقاضا برای کارگران افزایش یابد – مانند زمانی که اقتصاد از قرنطینه های ناشی از بیماری همه گیر بیرون آمد – و عرضه کارگران محدود شود، اتحادیه ها قدرت چانه زنی بیشتری خواهند داشت. اگر تقاضا برای نیروی کار افزایش یابد و کارفرمایان بتوانند تعدادی از نیروهای جدید را از خارج از کشور سوت بزنند، قدرت چانه زنی اتحادیه ها محدودتر می شود.

اختلاف بین دولت و CBI بر سر کارگران مهاجر نشان می دهد که چگونه اوضاع تغییر کرده است. گروه لابی کارفرمایان از سوناک خواسته است تا ویزاهای بیشتری اعطا کند تا شرکت ها بتوانند با کمبود نیروی کار مقابله کنند. نخست وزیر می گوید که شرکت ها باید کارگران بریتانیایی بیکار را آموزش دهند تا شکاف ها را برطرف کنند. کار به نظر نمی رسد که با خواسته های کارفرما سازگارتر باشد. دلیل اصلی مخالفت کیر استارمر با پیوستن مجدد بریتانیا به بازار واحد این است که انجام این کار به معنای پذیرش حرکت آزاد کارگران از اتحادیه اروپا است.

اغراق در تأثیر همه اینها اشتباه است. برگزیت تنها یک دلیل – و نه مهمترین – دلیل کمبود فعلی نیروی کار است. علاوه بر این، CBI نکته ای دارد که می گوید آموزش کارگران بریتانیا پاسخی واقعی برای مشاغل خالی نیست که اکنون نیاز به پر کردن دارند. موردی وجود دارد، حتی با کنترل‌های مهاجرتی سخت‌تر، ویزای محدودتر برای کارگران با مهارت‌های خاص.

با این حال، پایان حرکت آزاد پیامدهایی هم برای معامله‌گران حقوق و هم برای اقتصاد گسترده‌تر دارد. اعطای دستمزد با افزایش قیمت ها همگام نیست، حتی در زمانی که بیکاری زیر 4 درصد است و مشاغل خالی فراوان است، اما اگر کارفرمایان مشکلات کمتری برای یافتن کار داشته باشند، تسویه حساب ها حتی کمتر می شود.

در پایان کارفرمایان به یکی از سه روش پاسخ خواهند داد. آنها می پذیرند که کارگران نفوذ بیشتری دارند و حقوق بیشتری به آنها می دهند. آن‌ها چالش تجهیز افرادی را که می‌خواهند با مهارت‌های لازم برای حفظ شغل خود کار کنند، تجهیز خواهند کرد. در نهایت، با افزایش هزینه نیروی کار نسبت به هزینه سرمایه، آنها در ماشین آلات جدید سرمایه گذاری خواهند کرد.

نکته آخر مهم است. در حالی که بدون شک هزینه‌های کوتاه‌مدت محدودیت‌های حرکت آزاد نیروی کار اتحادیه اروپا وجود دارد، همچنین فرصتی برای شکستن مدل اقتصادی وجود دارد که بیش از حد متکی به دسترسی به استخری عمیق از نیروی کار ارزان بود. پیش از این، شرکت‌ها انگیزه واقعی برای سرمایه‌گذاری بیشتر در کیت جدید نداشتند، که دلیل این امر ضعیف بودن رکورد اخیر بهره‌وری بریتانیا است. اکنون آنها انجام می دهند.