دستور کار علیه باشگاه فوتبال شما؟ اگر ما آنقدر صلاحیت داشتیم | فوتبال

آنجا. است. نه. الف. رسانه. دستور جلسه. در برابر. شما فوتبال. باشگاه.

نوشتن آن احساس آرامش می کند. با این حال، هر چقدر هم که این مقاله جذاب باشد، این مقاله در گوش های ناشنوا قرار خواهد گرفت. چون هواداران می دانند. برنامه کار [against your club] واقعی است.

یکی از اولین پاسخ‌ها به پادکست هفتگی فوتبال Guardian EFL این هفته: «چرا در بررسی امروز قهرمانی شما هیچ اشاره‌ای به میلوال نشده است؟ اگر آنها بازی خود را با دست ببرند پنجم می شوند. شما هال را در جایگاه دوازدهم برای ستایش انتخاب می کنید. آیا ممکن است این سوگیری معمول رسانه ای باشد؟» دیگری: “بولتون با دربی امتیازات را به تساوی رساند و حتی نامی از ما در تیم این هفته نبرد، مسخره است.”

چه کسی واقعاً قبل از پادکست زمان یا تمایل دارد که به پانل بگوید که از Millwall صحبت نکند؟ در مواقع اضطراری شیشه هال سیتی را بشکنید.

هفته گذشته، زمانی که خاویر تباس پس از پنجره نقل و انتقالات مضحک ژانویه لیگ برتر را به دوپینگ مالی متهم کرد، آبان نیوز این داستان را با تصویری از پدرو پورو در پیراهن اسپرز منتشر کرد. امضای بزرگ جدید همراه با داستانی در مورد نقل و انتقالات به اندازه کافی بی گناه به نظر می رسید. یکی از موضوعات شروع شد: «بی‌عدالتی آشکار آبان نیوز که از اسپرز به عنوان پسران پوستر برای دوپینگ مالی استفاده می‌کند، غیر واقعی است. “باورم نمی شود که این انگیزه از سوی یک به اصطلاح گزارشگر ارشد فوتبال باشد @seaningle. چه ریاکاری. آیا او طرفدار چلسی است؟»

بیچاره سینی شاید ارزش این را داشته باشد که نویسنده عکس را انتخاب نمی کند یا تیتر را نمی نویسد. اما خیلی دیر – توطئه پاهایی داشت. «آنها از ما متنفرند. اما من دوستش دارم.” «ما همیشه برای اخبار منفی مورد استفاده قرار می‌گیریم،» قبل از اینکه به اتهام یهودستیزی بپردازیم.

شاید ویرایشگر تصویر میلیون‌ها کار برای انجام دادن داشته باشد و هر انتقال قدیمی را روی صفحه گذاشته باشد، برخلاف اجرای سیاست آبان نیوز برای حمله به تاتنهام به دلیل پیوندهای یهودی‌شان – به نظر می‌رسد فردی یهودی الاصل که اسپرز را دنبال می‌کند. عجیب است که خودم را با آن هماهنگ کنم.

همگام شدن با همه برنامه های ثابت و کاملا متناقض رسانه ای غیرممکن است. ما به طور همزمان ضد من یونایتد، ضد سیتی، ضد همه-دیگر-یونایتد، ضد چهار نفر، ضد همه، خارج از چهار نفر، ضد خارجی، ضد بریتانیا هستیم. ما دائماً سعی می‌کنیم بازیکنان شما را به باشگاه‌های بزرگ‌تر بفروشیم، مفسران وقتی گل می‌زنید به اندازه کافی هیجان‌زده نمی‌شوند، کارشناسان وقتی که وینگر شما خطا می‌کند به اندازه کافی عصبانی نمی‌شوند.

و البته رسانه ها یکپارچه هستند – زندگی مشترک در یک خانه رسانه ای بزرگ. ما برنامه روزانه خود را دریافت می کنیم و سپس آن را دنبال می کنیم. ما کاملاً قابل تعویض هستیم. بارنی رونای و ریچارد کیز همان شخص هستند. جستجو و جایگزینی فیلیپ اوکلر با جیم وایت، کنترل سی میکا ریچاردز، کنترل وی مارتین کیون. فرقی نمی کند.

رسانه ها نه همگن هستند و نه به اندازه کافی شایستگی برای واقعی بودن هر یک از اینها. روزنامه نگاران فوتبال طرفدار فوتبال هستند – آنها از تیم ها حمایت می کنند. اگر این کار را نمی کردند عجیب بود. اگر از یک تیم حمایت می کنید، احتمالاً آنها یک رقیب دارند. این رویای من برای پیتربورو یونایتد نیست که موفق شود – در آنجا، برنامه من به طور کامل – اما من می توانم زمانی که آنها موفق شوند، تصدیق کنم. برنامه ها و رقابت ها چیزهای متفاوتی هستند.

آیا برخی از هواداران فوتبال همیشه اینقدر دفاعی بوده اند – آنقدر متقاعد شده اند که همه علیه آنها هستند؟ آیا شاید این نتیجه طبیعی قبیله گرایی است که بخش اساسی بازی است؟

همه ما فوتبال را از موضع تعصب مصرف می کنیم. شما می توانید هر توطئه ای ایجاد کنید اگر فقط از طریق هر لنز کج به شما نگاه کنید. اما اگر همه ما با تعصبات مختلف به تماشای آن نگاه کنیم، طبق تعریف نمی‌توان یک دستور کار جهانی داشت.

رسانه‌های اجتماعی این حس بی‌عدالتی را به سطوح کاملاً مضحک منتقل کرده‌اند – وفاداری باشگاه را فراتر از همه حوزه‌های حساسیت گسترش داده است. بازیکن باشگاه مخالف به تجاوز جنسی متهم شده است: او را قبل از دادگاه به دار آویخت، این امری خاص برای آن باشگاه است. بازیکن خود شما با همین اتهامات روبرو است: تا زمانی که گناهش ثابت نشود بی گناه فریاد بزنید – به متجاوز در جای دیگری اشاره کنید. صاحبان شما مردم را شکنجه می کنند: بله، خوب، افراد دیگر نیز همین کار را می کنند و شما به آن اشاره نمی کنید – احتمالاً نمی توانید واقعاً به شکنجه اهمیت دهید، فقط ما را دوست ندارید. مثل این است که خانواده ات را به قتل رساندی و بگوییم که آنقدرها هم بد نیست زیرا جیم در شماره 26 همین کار را کرد. می توان از باشگاه خود حمایت کرد و از هر کاری که به نام آن باشگاه انجام می شود حمایت نکرد.

و توطئه ها فقط از @Bob20482312، عکس یک بول تریر در بیو آنها نمی آیند. حساب‌های طرفداران برجسته‌ای وجود دارند که به آن عمل می‌کنند. هنوز هم سخت است که بدانیم چه مقدار از این پارانویا به تلفن های هوشمند و لپ تاپ ها محدود می شود و واقعاً چقدر در مربیان هواداران، قطارهای تأخیر افتاده و در تراس ها بحث می شود.

سال‌ها پیش – در طول سال‌های افتخار (غیر رسمی) Soccer AM – ما تصمیم گرفتیم که CFR Cluj را به عنوان تیم لیگ قهرمانان خود انتخاب کنیم. ما به بازی خانگی آنها با منچستریونایتد سفر کردیم – یک روز کلاسیک اروپایی خارج از خانه. روحیه بالا در میدان شهر، هواداران خارج از خانه با خوشحالی با مردم محلی مخلوط می‌شوند، کلوژ پیشتاز می‌شود و تعداد زیادی از هواداران یونایتد برگشتند و تهدید کردند که من را شکست خواهند داد. من کاملاً به یاد دارم که یکی از هواداران تقریباً تمام نیمه دوم را سپری کرد و به من گفت: «همه علیه ما هستند. همه در برابر منچستریونایتد دستور کار دارند.» این اعتقاد او ثابت است.

قبل از فینال پلی‌آف بلکپول-کاردیف در سال 2010، در تلویزیون گفتم که از بلکپول حمایت می‌کنم بدون اینکه دلیل دیگری جز اینکه ایان هالووی را دوست داشته باشم، حمایت می‌کنم – اسکای شکایات زیادی از مردم ولز دریافت کرد که تهدید به لغو اشتراک‌شان کردند.

مردم از احساس دوست نداشتن، احساس سرپوش گذاشتن، احساس اینکه ما در مقابل دنیا هستیم، حس با هم بودن را دریافت می کنند. حقیقت – که تقریباً هیچ کس زمانی برای اذیت شدن ندارد – شاید سخت تر باشد. “هیچ کس ما را دوست ندارد ما اهمیتی نمی دهیم.” شاید دقیق تر باشد که بخواند: “هیچ کس به ما اهمیت نمی دهد، و ما آرزو می کنیم که آنها کمی این کار را انجام دهند.”

از اینکه در این قطعه به باشگاه شما اشاره کردم/نگفتم پوزش می طلبم.