جو کوکاناسیگا: “عصبانی ماندن برای مدت طولانی هیچ کمکی نمی کند” | حمام

آدر آخر چند پرتو آفتاب وجود دارد که به تقویت روحیه جو کوکاناسیگا کمک می کند. هیچ کس در راگبی انگلیسی در این سه سال گذشته در یک جاده احساسی شدیدتر نبوده است، اما بالاخره نور در انتهای یک تونل تاریک و ناراحت کننده قابل مشاهده است. مرد بزرگ به آرامی زمزمه می کند: “همه چیز به دلیلی اتفاق می افتد.” من به آن اعتقاد زیادی دارم. زمان من خواهد رسید.»

نشستن بیرون روی پله‌های زمین تمرین عمارت روستایی باث، با گل نرگس‌ها پشت سرش و بهار محکم در هوا، لبخند خوش‌بینانه‌اش پادزهری بسیار مورد نیاز برای چالش‌های عظیمی است که خانواده کوکاناسیگا با آن روبرو شده‌اند و بسیاری از آنها شرم‌آور به بار آورده‌اند. بر روی آنها توسط دولت بریتانیا.

تصور کنید که پدر کوکاناسیگا، ایلایتیا باشید، که تقریباً 14 سال در ارتش بریتانیا خدمت کرد، از جمله دو تور در عراق و یک تور در افغانستان، اما پس از اینکه به او گفتند که دیگر حق قانونی برای ماندن ندارد، از ورود مجدد به بریتانیا منع شد. حالا تصور کنید کیتی مادرش باشد، در حالی که در حال مبارزه برای غلبه بر یک تومور سرطانی مغزی در حال مبارزه با همسرش که در حال گیرافتاده‌اش است، با تلفن اشک می‌ریزد. یا خود بیگ جو، نماینده کشوری است که ناگهان تصمیم گرفت به خانواده خود و سایر نیروهای نظامی در موقعیت های مشابه پشت کند.

سپس به تأثیرات روانی دو آسیب دیدگی زانو که ابتدا او را در جام جهانی راگبی 2019 محدود کرد و بعداً او را دوباره به حواس پرتی سوق داد، توجه کنید. PCL آسیب دیده [posterior cruciate ligament] او در سپتامبر گذشته در بازی دوستانه پیش فصل مقابل کاردیف تقریباً او را شکست داد. این احتمالاً سخت ترین قسمت بود. یادم می آید بعد از تماس از مغازه ها برگشتم. ویرانگر بود. من با دوست دخترم، رزی بودم، و اینطور گفتم: «دیگر نمی‌خواهم این کار را انجام دهم. من نمی خواهم دوباره همه چیز را پشت سر بگذارم.»

با قد 6 فوت و 4 اینچ و وزن کمی کمتر از 120 کیلوگرم، یک کوکاناسیگا مناسب دقیقاً همان نیروی طبیعت است که انگلستان می‌توانست با این زمستان انجام دهد. داستان مشابهی در مورد Manu Tuilagi است که امیدوار بود این آخر هفته برای Sale Sharks در مقابل Bath حضور داشته باشد. ادی جونز چقدر می‌دهد تا این جفت آن‌ها به طور کامل برای تور استرالیا در جولای امسال آماده شوند؟

به نظر نمی رسد خیلی وقت پیش باشد که جونز بر سر کوکاناسیگا خرخر می کرد – “یک چیز کمی در مورد او وجود دارد” – قبل از نمایش گلزنی خود در برابر استرالیا در نوامبر 2018. هرچند اخیرا، این بازیکن 24 ساله برای بازگشت به زمین مجبور به حفاری عمیق شد. “کسی که به من انگیزه زیادی می دهد مادر من است. او در حال گذراندن دوره شیمی درمانی است و چند عمل جراحی داشته است. فکر کردم: “او نشان داده است که چقدر قوی است و من می خواهم به او نشان دهم که چقدر قوی هستم.”

خوشبختانه عملیات کیتی موفقیت آمیز بود و جدیدترین آزمایشات او واضح بوده است. خواهرش، میسی، نیز به تازگی صاحب یک بچه شده است – “او در حال حاضر پرتو کوچک خورشید ما است” – در حالی که والدین آنها سرانجام در دیدکوت به هم می پیوندند و سعی می کنند از تبعید یک ساله ایلایتیا در فیجی ناراحت نباشند. از جمله مواردی که او را از سفر برای تماشای پوشیدن لباس سفید انگلیس در جام جهانی 2019 پسر بزرگ‌ترش منع کرد.

در حالی که ایلایتیا در حال حاضر دارای مرخصی نامحدود برای اقامت است، جو معمولاً مهربان قبلاً از کلمه “خیانت” استفاده کرده است. او که در پایگاه‌های ارتش بریتانیا در آلمان و برونئی بزرگ شده است – «تمام عمرم را درگیر ارتش گذراندم» – آیا او هنوز هم چنین احساسی دارد؟ “قطعا. چیزی که من نمی فهمم این است که چرا از ابتدا تبدیل به یک چیز شد. بسیاری از سربازان کشورهای مشترک المنافع جان خود را از دست داده اند و شما هنوز نمی خواهید به خانواده های آنها و افرادی مانند آنها اجازه اقامت در بریتانیا بدهید؟

پس کوکاناسیگاس چه خانواده قابل توجهی باید باشند که هنوز به جای خودشان به فکر دیگران باشند. پدر و مادرم بسیار مذهبی هستند. همه آنها در مورد بخشش هستند. عصبانی ماندن برای مدت طولانی هیچ کمکی به شما نمی کند و به شما دل بدی می دهد. بهتر است از اتفاقی که برایمان افتاد برای کمک به دیگران استفاده کنیم.» بر این اساس، خانواده به مبارزات انتخاباتی خود از طریق لژیون بریتانیا برای خانواده های خدمات مشترک المنافع ادامه می دهند تا از حق جمعی باقی بمانند. ما فقط در تلاشیم تا آگاهی بیشتری را افزایش دهیم تا به مردم بفهمانیم که هنوز ادامه دارد.»

با این حال، در عین حال، آینده حرفه ای خود را نیز باید در نظر گرفت. التهاب تاندون که او را در جام جهانی 2019 خراب کرد، او را تقریبا یک سال از میادین دور کرد و او در این فصل تنها در دو بازی لیگ برتر از روی نیمکت حضور داشته است. برای تشدید بدشانسی، او سه بار به کووید مبتلا شده است. اولین باری که فکر می‌کنم شایستگی کسب آن را داشتم زیرا به جشنواره چلتنهام رفتم. شاید این بدترین احساسی بود که تا به حال داشته ام. بار دوم مجبور شدم حدود 20 روز ایزوله کنم. سپس اخیراً زمانی که تقریباً دوباره دویدم دوباره آن را داشتم، که باعث شد من دوباره برگردم.

او اعتراف می کند که در طول زمستان تقریباً موجو خود را کاملاً از دست داده است. در کودکی همیشه آرزو داشت که به ارتش برود قبل از اینکه پدرش پیشنهاد کند راگبی ارزش یک ضربه را دارد. اما علیرغم اینکه توسط انگلیس فراخوانده شد و در ژوئیه گذشته در دو تست در برابر ایالات متحده و کانادا چهار بار به ثمر رساند، اما اخیراً با روانشناس باث، کتی وارینر، کار کرده است تا ذوق قدیمی خود را به دست آورد. باشگاه به من پیشنهاد کرد که فقط دو هفته وقت بگذارم تا تمرین کنم و بفهمم چرا می خواهم دوباره بازی کنم. او سعی می کرد “چرا” من را پیدا کند. بزرگترین چیزی که از آن بیرون آمد این بود که می خواستم خانواده ام را سربلند کنم. تمرکز نکردن روی آنچه دیگران فکر می کنند.»

او همچنین باید بیاموزد که صبورتر باشد و قدردانی کند که بهترین فرم او همیشه یک شبه ظاهر نمی شود. “قبل از اینکه برگردم فکر می کردم همه چیز بلافاصله برمی گردد. اینطوری ناامید شدم. حالا من تصویر واضح تری دارم. همانطور که ادی جونز می گوید: “فقط روی اصول کوچک تمرکز کنید و همه چیز با هم جمع می شود.”

او که با روانشناس مشهور دیگری به نام دان مکفرسون نیز کار کرده است، به همان اندازه از “میمون” شک و تردید به خود آگاه است که می تواند بر شانه های هر ورزشکاری بنشیند. چیزی که دان گفت این بود: “همه آن را دارند، فقط می توانید آن را در زمان مناسب کنترل کنید.” شما فقط باید یاد بگیرید که چگونه میمون خود را کنترل کنید.”

اکنون زمان آن فرا رسیده است که همه آن تئوری را عملی کنیم و ناامیدی را به شادی تبدیل کنیم. “شما فکر می کنید: “چرا همیشه من هستم؟” گاهی اوقات، مخصوصاً در دوران توانبخشی، کمی بداخلاقی داشتم. اما بعد می بینید که مردم در اخبار در وضعیتی بسیار بدتر از شما هستند.”

با این حال، برای او راحت‌تر بود که شش ملت را تماشا نکند – «فقط احساس می‌کنم دارم از دست می‌دهم» – ترجیح می‌دهد یک بار دیگر شورش را با پیراهن سفید تجسم کند. “من در مورد آن خیال پردازی می کنم. از زمانی که برگشتم، تور استرالیا هدف من بوده است. من می خواهم دوباره برای انگلیس بازی کنم.” و اگر این شانس پیش بیاید؟ توپ را به او پاس دهید و او تسلیم شدن قدیمی خود را حس می کند – “من کاری را که انجام می دهم انجام خواهم داد. سعی کن و جلوی من را بگیر” – به سرعت دوباره ظاهر می شود. او آرام تکرار می کند: «زمان من خواهد آمد. اگر خانواده ای سزاوار دیدگاهی آفتابی تر باشد، آن خانواده کوکاناسیگا است.