پیروزی شایسته مارسی مقابل پاری سن ژرمن می تواند یک چالش طولانی مدت را نوید دهد | مارسی

مشکست دراماتیک آرسی مقابل تاتنهام در ماه نوامبر – زمانی که پی یر-امیل هویبجرگ در آخرین لحظه پیروز شد به این معنی بود که آنها در گروه خود در لیگ قهرمانان اروپا قرار گرفتند و به طور کامل از فوتبال اروپا کنار رفتند – نشان دهنده ناسازگاری مزمن بین سرمربی آنها، ایگور تودور، و بازیکنانش بود.

با تساوی 1-1، میزبان به دنبال برنده‌ای بود که فکر می‌کردند وضعیت اروپایی‌شان به آن بستگی دارد – به ناامیدی تودور، که این پیام را دریافت نکرد که یک تساوی برای حضور در لیگ اروپا کافی است. . زمانی که اسپرز توپ را برگرداند و ضدحمله دقیقه 95 خود را آغاز کرد، دیگر خیلی دیر شده بود.

با این حال، چهارشنبه شب، دستورات او با صدای بلند و واضح شنیده شد و به طور کامل اجرا شد. اولین برد خانگی مارسی بر آنها جلاستیک رقبا از سال 2011 نشان دادند که شکاف بین دو تیم نه در کیفیت فردی – بخشی که PSG آشکارا آنها را در آن شکست می دهند – بلکه در جهت تاکتیکی و سختگیری است. مارسی در مرحله یک شانزدهم نهایی کوپه دو فرانس با نتیجه 2-1 پیروز شد، امتیازی که اجتناب ناپذیر بودن نتیجه را که از مبادلات ابتدایی احساس می شد، پنهان می کند.

دو مدافع میانی مارسی – چانسل ام‌بمبا و ساموئل گیگو – با تلاشی سبک، نیمار و لیونل مسی را از بازی دور نگه داشتند. عملکرد تمام اکشن مدافعان با اعتماد به نفس برای پرسه زدن بیشتر در زمین و اضافه کردن عملکرد پرسینگی که بازدیدکنندگان انجام می‌دادند به ماشین لباسشویی جمعی اضافه شد. برجسته‌ترین عملکرد حرفه‌ای والنتین رونگیر در خط میانی دفاعی، هر گونه بازیسازی از ویتینیا را بیهوده کرد، و کار بی‌وقفه چنگیز اوندر در سمت راست، دفاع PSG را عذاب داد.

ملی پوش ترکیه ای پنالتی نیمه اول را از سرخیو راموس که الکسیس سانچز آن را تبدیل به گل کرد، به ثمر رساند، قبل از اینکه شاهد چند موقعیت اشتباه خود باشد. راموس با زدن ضربه سر در گل تساوی PSG قبل از استراحت، اشتباه را جبران کرد، اما او از سرعت بازی خارج شد – این اولین بار در این فصل نیست – و زمانی که با گروهی از مهاجمان پرسینگ روبرو شد، شکست خورد.

سانچز ممکن است ساختار کهن‌الگوی یک مهاجم مرکزی را نداشته باشد – و قطعاً نه یک شماره 9 تنها – اما او بیش از آن با تعهدی تزلزل‌ناپذیر به هدف، آن را جبران می‌کند. این بازیکن شیلیایی که در تابستان با قراردادی آزاد از اینتر امضا شد، در این فصل به طرز تحسین‌برانگیزی پیشتاز بود و تمام انتظاراتی را که معمولاً از یک مهاجم پیر که آخرین حرکت بزرگ خود را انجام می‌داد، نادیده می‌گرفت. اما این مرد 34 ساله تنها یک چرخ دنده در دستگاهی است که به خوبی روغن کاری شده است که اکنون هر چالشی را در پیش می گیرد، نتیجه هر چه باشد.

از سوی دیگر، پاری سن ژرمن در اولین مانع ماه تعیین کننده فصل خود از جهنم – که با سفر به ورزشگاه ولودروم بسته شده است – سقوط کرده است و از پایان جام جهانی به شکل بد خود ادامه داده است. سومین شکست در همه رقابت‌ها امسال دومین دور متوالی زودهنگام جام حذفی را رقم زد، البته از رقابتی که در سال‌های اخیر توجه آنها را جلب نکرده است.

تفاوت بین رویکرد پرسینگ مصمم و منطقه‌ای مارسی و هجومی بی‌هدف PSG نمی‌توانست آشکارتر باشد. مسی و نیمار بدون جهت و هدف در خط مقدم حرکت کردند – حتی عدم بازگشت به پیراهن شماره 10 در شب می‌تواند نمایش‌های لکنت‌آمیز مسی پس از جام جهانی را افزایش دهد، در حالی که این بازیکن برزیلی در حال بازگشت از مصدومیت بود که چیزی جز اطمینان‌بخش بود. غیبت کیلیان امباپه حمله را کمرنگ کرد و آنها را از تنها خروجی واقعی که می‌توانست دفاع مارسی را به صورت عمودی کشش دهد، محروم کرد.

صحبت از بازگشت ناموفق کریستف گالتیه به زادگاهش که آغاز شکست او به عنوان سرمربی پاری سن ژرمن بود، زودهنگام است، اگرچه این مسابقه کاستی های تیمی را آشکار کرد که به ندرت برای مبارزه در یک جبهه، چه رسد به سه جبهه، آشکار شد. اتخاذ یک رویکرد دست‌آف برای سه‌جانبه هجومی ستاره‌اش، زمانی که هر سه در زمین هستند و روی تمام سیلندرها شلیک می‌کنند، کارساز بوده است – کمتر زمانی که یکی غایب باشد و دو تای باقی‌مانده خارج از بازی باشند.

تیم تودور همه چیزهایی را که رهبران لیگ از ابتدای سال به طور چشمگیری از دست داده اند را تجسم می بخشد – شدت، دقت و هدف. اعتقادی که به رویکرد همه جانبه او نشان داده شده است – که به ویژه هنگامی که توسط وفاداران خروشان Vélodrome پشتیبانی می شود تأثیرگذار است – به این معنی است که حتی تحولات پرسنل نیز به سختی در برنامه کلی تأثیر می گذارد. با غیبت نونو تاوارس، بازیکن قرضی آرسنال و همچنین اریک بیلی و لئوناردو بالردی مدافعان میانی، یک ترکیب دفاعی موقت مانعی نداشت.

در این میان حریفان آنها از حضور در خط میانی محروم به نظر می رسند. مارکو وراتی بهترین عملکرد آنها مقابل مارسی بود اما او اغلب غایب است. استعدادهای نوظهور آنها – از جمله هافبک 16 ساله وارن زائر امری و مدافع 17 ساله ال Chadaille Bitshiabu – فقط می تواند تا حدی کمبود عمق آنها را برطرف کند. خریدهای انجام شده توسط لوئیس کامپوس، مشاور ورزشی باشگاه، در تابستان چیز زیادی را به روی میز نیاورده است.

مارسی قبلاً در پنجره نقل و انتقالات ژانویه پیروز شده بود و عضدین اوناهی، ستاره مراکشی جام جهانی، روسلان مالینوفسکی هافبک اوکراینی و ویتینیا مهاجم سابق براگا را به میدان آورد. دو مورد اول تاثیر فوری گذاشتند – اوناهی در اولین بازی خود مقابل نانت یک گل انفرادی ابریشمی به ثمر رساند و مالینوفسکی هیچ وقت را برای توجیه شهرت خود به عنوان یک متخصص شوت از راه دور تلف نکرد و یک پیروزی ویرانگر را مقابل پاری سن ژرمن به ثمر رساند. از سوی دیگر، پاریسی‌ها فرصت را برای یافتن جانشینی برای پابلو سارابیا تا آخرین روز موکول کردند تا چلسی مدارک اشتباهی را برای انتقال قرضی حکیم زیچ ارسال کند.

انرژی مورد نیاز سبک تودور به طور اجتناب ناپذیری منجر به مشکلاتی می شود، همانطور که در آخر هفته گذشته مقابل نیس اتفاق افتاد. اگرچه به اندازه سلف خود خورخه سامپائولی از نظر شخصیتی فوراً انفجاری نیست، مربی سابق هلاس ورونا به طور مشابه سبک بازی پویا و با اکتان بالا را تنظیم کرده است که برازنده و تقویت شده توسط جو پرشور ولودروم است.

به طور ناگهانی، برتری 8 امتیازی پی اس جی در صدر جدول لیگ 1 غیرقابل حل به نظر نمی رسد. قهرمانان در مرحله بعدی به مصاف موناکو و لیل می روند – با دیدار بایرن مونیخ بین آن بازی ها – قبل از دیدار مجدد از مارسی. مارسی لیست بازی های آسان تری را در آن دوره دارد و با تحریک شتاب پیروزی این هفته، می تواند بازگشتی را رقم بزند. در هر صورت، دو باشگاه در مسیرهای متفاوتی حرکت می کنند. ممکن است در بهار امسال موفقیتی حاصل نشود – بازگشت امباپه به تنهایی تعادل را به طور قطعی به نفع پاری سن ژرمن تغییر خواهد داد – اما مارسی ممکن است در نهایت زمینه را برای یک چالش طولانی مدت فراهم کرده باشد.

پروژه قهرمانان مسخره‌شده بی‌وقفه که مشخصه شروع مالکیت فرانک مک کورت بود – با محوریت موفقیت اروپا به عنوان یک هدف، اما هرگز در مسیر رسیدن به آن مشخص نبود – ظاهراً جای خود را به رویکرد واقعی‌تر داده است. این باشگاه به رهبری پابلو لونگوریا، رئیس باشگاه 36 ساله، پیشاهنگ سابق یوونتوس، موفق شد خط مشی استخدام خود را به دور از پیری (به استثنای چند استثنای ارزشمند) و به سمت خریدهای زیرکانه تر هدایت کند – دقیقاً دوران انتقال. پاری سن ژرمن موفق نمی شود. این تصمیم در حال حاضر سود سهام پرداخت می کند.

تودور تا حد زیادی آشتی بین هواداران ولودروم و باشگاه را محکم کرده است. رابطه او با بازیکنانش که در ابتدا با رویکرد ارتباطی صریح و تمرینات شدید او تهدید می‌شد، هرگز قوی‌تر نبوده است. با این حال، باید دید که آیا این یک پلتفرم برای ایجاد یک چالش عنوان آینده و تثبیت خود در اروپا کافی است یا خیر.

در این میان، اولین قهرمانی کوپه دو فرانس از سال 1989 – و اولین جام در بیش از یک دهه – به خوبی در دسترس است. مکان خوبی برای شروع خواهد بود.