به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
برت باچاراچ، ترانه سرا و مجری که گوش دادن آسان را به هنر عالی تبدیل کرد، در سن 94 سالگی درگذشت. نماینده باچاراچ به واشنگتن پست تایید کرد که این خواننده در خانه خود در لس آنجلس به مرگ طبیعی درگذشت.
در مجموع، او 73 ضربه برتر 40 در ایالات متحده و 52 در بریتانیا به ثمر رساند.
باچاراچ که در سال 1928 در کانزاس سیتی، میسوری به دنیا آمد و در نیویورک بزرگ شد، برای شنیدن نوازندگانی مانند کنت بیزی و دیزی گیلسپی، به کلوب های جاز رفت و در عین حال غرق در آثار آهنگسازانی مانند استراوینسکی و راول بود. او به طور کلاسیک در مدارس مونترال، نیویورک و کالیفرنیا آموزش دید و پس از یک دوره طلسم در ارتش ایالات متحده، نوازنده پیانو نوازندگانی از جمله ویک دیمون، برادران ایمز و همسر اولش، پائولا استوارت شد. او همچنین به عنوان تنظیم کننده و رهبر ارکستر برای مارلن دیتریش هنگام تور اروپا در اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 کار می کرد.
پیشرفت باچاراچ در ترانهسرایی در سال 1957 اتفاق افتاد، زمانی که او با هال دیوید، ترانهسرا، در نیروگاه پاپ نیویورک، ساختمان بریل، آشنا شد. آنها با دو آهنگ اولیه خود، داستان زندگی من اثر مارتی رابینز (مایکل هالیدی در نسخه موفق بریتانیا) و لحظات جادویی از پری کومو، رتبه های اول بریتانیا را به دست آوردند.
باچاراچ در رأس اشعار عجیب و غریب، زخمی و جدی عاشقانه دیوید، تنظیم های تخصصی با هارمونی صوتی نزدیک، بخش های زهی، پیانو جاز و جزئیات متمایز، مانند سازهای کوبه ای چشمک زن و ملودی های سوت زده را خلق کرد. آموزش کلاسیک باچاراچ همچنین به او کمک کرد تا امضاهای زمانی غیرمعمول و با شخصیت را به کار گیرد.
او و دیوید با هم مجموعهای از آثار کلاسیک را خلق کردند: من یک دعای کوچک میگویم، آواز آرتا فرانکلین، پوسیکت جدید چیست؟ توسط تام جونز، The Look of Love اثر داستی اسپرینگفیلد، Make It Easy on Yourself توسط برادران واکر و بسیاری دیگر.
Raindrops Keep Falling on My Head با اجرای BJ Thomas و در فیلم Butch Cassidy and the Sundance Kid در سال 1969 برنده جایزه گرمی و اسکار شد، در حالی که موسیقی Bacharach برای این فیلم برنده اسکار بهترین موسیقی اصلی شد.
دیون وارویک یکی از ماندگارترین و پربارترین همکاران باچاراچ شد. موفقیتهای آنها با هم عبارتند از Walk on By، آیا شما راه سان خوزه را میشناسی؟، هر کسی که قلب داشت، خانه ای خانه نیست (بعداً موفق به لوتر وندروس شد) و نسخه اصلی خودش از I Say a Little Prayer. وارویک بعداً با موفقیت از باچاراچ شکایت کرد، زیرا او و دیوید کار با هم را متوقف کردند و او را بدون هیچ گونه مطالبی سرگردان کردند. باچاراچ در سال 2019 به آبان نیوز گفت که این یک اختلاف “بسیار پرهزینه و تاسف بار” بود: “من به طرز احمقانه ای با آن اشتباه برخورد کردم.” او و وارویک برای تک آهنگ خیریه ایدز در سال 1985 با هم آشتی کردند که دوستان برای آن هستند.
پس از طلاق او و استوارت در سال 1958، باچاراچ سه بار دیگر با آنجی دیکنسون در سال 1965، کارول بایر ساگر در سال 1982 و جین هنسن در سال 1993 ازدواج کرد. او و هانسن که تا زمان مرگش ازدواج کردند، صاحب دو فرزند به نامهای اولیور و رالی شدند. . نیکی باچاراچ، دخترش با دیکنسون، در سال 2007 در سن 40 سالگی، پس از سابقه مشکلات روانی، خودکشی کرد.
بایر ساگر در دهه 80 با نوشتن اشعار برای آهنگهای جدید Bacharach که توسط نیل دایموند، روبرتا فلک و کریستوفر کراس اجرا میشد، یک همکار موسیقی موفق شد.
میزان موفقیت او پس از اواسط دهه 80 کاهش یافت، اما او همچنان به دنبال همکاری های چشم نواز، از جمله، رونالد ایزلی، دکتر دره و شریل کرو بود. او یک جفت آلبوم با الویس کاستلو ساخت، بهعلاوه نسخهای از من هرگز دوباره عاشق او نمیشوم برای فیلم ۱۹۹۷ آستین پاورز.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.