دموکراسی آفریقایی در خط مقدم نیجریه به عنوان “خاموش” به پای صندوق های رای می رود | نیجریه

انتخابات نیجریه در 25 فوریه به عنوان محوری برای پیشرفت دموکراسی در آفریقا توصیف شده است، جایی که کودتاهای نظامی و تلاش های حاکمان قدیمی برای چسبیدن به قدرت، ترس از “عقب نشینی دموکراتیک” را نسبت به پیشرفت های حاصل از پایان جنگ سرد افزایش داده است.

بیش از 12 کشور آفریقایی در 12 ماه آینده پای صندوق های رای می روند، اما کارشناسان موافق هستند که رای ریاست جمهوری و پارلمانی در پرجمعیت ترین کشور این قاره بیشترین اهمیت را دارد.

نیک چیسمن، استاد دموکراسی در دانشگاه بیرمنگام و کارشناس سیاست آفریقا، گفت که نیجریه “یک کشور زنگوله است”. اگر انتخابات موفقیت آمیز و دموکراتیک دیده شود، ضربه بزرگی برای دموکراسی به طور کلی در سراسر آفریقا خواهد بود… اما برعکس آن نیز صادق است.»

عیدات حسن، مدیر مرکز دموکراسی و توسعه در ابوجا، انتخابات را عاملی برای خوش بینی و همچنین آزمونی توصیف کرد.

او گفت: «از یک طرف، این نشانه پیشرفت است. نیجریه اکنون تقریباً 24 سال دموکراسی بدون وقفه و محدودیت دو دوره ای داشته است [for presidents] دنبال می‌شود… اما نیجریه باید آن را درست انجام دهد.»

فارین پالیسی، مجله امور جهانی ایالات متحده، اخیراً انتخابات را مهم ترین انتخابات در هر نقطه جهان در سال 2023 خواند و آن را “یک رویداد جهانی – حتی اگر دنیا به ندرت از آن مطلع باشد” توصیف کرد.

رای گیری در زمان حساسی انجام می شود. علاوه بر کودتا در غرب آفریقا، جنگ ها شعله ور شده و افراط گرایی گسترش یافته است. اقتصادها در همه جای این قاره برای غلبه بر آسیب های ناشی از همه گیری کووید-19، تورم ناشی از حمله روسیه به اوکراین و چالش های متعدد دیگر تلاش می کنند. سرمایه گذاری متوقف شده است.

نیجریه از بحران‌های متقاطع متعددی از جمله آشفتگی اقتصادی، خشونت، افراط‌گرایی و جنایت‌کاری که بیشتر کشور را تحت تأثیر قرار داده است، از آدم‌ربایی برای باج‌گیری در شمال غرب تا شورش 13 ساله اسلام‌گرایان در شمال شرق، خشونت جدایی‌طلبان در جنوب، رنج می‌برد. تنش‌های قومی شرقی و ده‌ها ساله عمدتاً بین دامداران و کشاورزان در منطقه شمال مرکزی.

دو دوره ریاست جمهوری محمد بوهاری، رئیس جمهور مستعفی، به طور گسترده به عنوان یک ناامیدی عمیق تلقی می شود، و حتی همسرش از نیجریه ای ها به دلیل ناتوانی در برآورده کردن انتظارات عذرخواهی کرده است.

هفته گذشته، ارز نیجریه پس از کاهش «غافلگیرکننده» رتبه اعتباری این کشور توسط مؤسسه رتبه‌بندی مودی، بیشتر کاهش یافت. صندوق بین المللی پول پیش بینی خود را برای نرخ رشد اقتصادی نیجریه در سال 2023 افزایش داده است، اما تنها به 3.2٪.

ناظران اشاره می‌کنند که نیجریه‌ها همچنان به دنبال یک دولت منتخب برای حل چالش‌های کشور هستند و علاقه به یک کمپین پر جنب و جوش شدید بوده است. Cheeseman گفت: “این یک انتخابات بسیار رقابتی و نزدیک است.”

هجده نامزد برای جایگزینی بوهاری با هم رقابت می کنند و تحلیلگران می گویند تنوع آنها دلیلی بر قدرت دموکراسی در نیجریه است.

رقابت اصلی بین بولا تینوبو، از حزب حاکم کنگره همه مترقیان است. آتیکو ابوبکر، از حزب اصلی اپوزیسیون دموکراتیک خلق؛ و پیتر اوبی از حزب کارگر که در برخی نظرسنجی ها پیشتاز است.

Tinubu 70 ساله و Atiku 69 ساله پایگاه های قدرت قابل توجهی در سرتاسر نیجریه دارند. هر دو به عنوان سیاستمداران سنتی دیده می شوند که با سازماندهی و هزینه های انبوه به دنبال بسیج رأی دهندگان هستند. اوبی به عنوان یک اصلاح طلب در نظر گرفته می شود که مایل است سیستم سیاسی نیجریه را اصلاح کند.

این تاجر سابق 61 ساله یک کمپین شورشی را اجرا می کند که به رسانه های اجتماعی، تبلیغات شفاهی و انرژی پیروان عمدتا جوان خود متکی است. بیش از 80 درصد از 10 میلیون رای دهنده جدید که برای نظرسنجی آینده ثبت نام کرده اند، زیر 34 سال سن دارند.

موکاهید دورماز، تحلیلگر ارشد با تمرکز بر غرب آفریقا در Verisk Maplecroft، یک شرکت اطلاعاتی ریسک جهانی، گفت: «اوبی به عنوان نیروی سومی ظاهر شده است که صحنه سیاسی تحت سلطه دو حزب تثبیت شده را متزلزل کرده است … اگرچه به طور واقع بینانه شانس او ​​کم است. «پیشرفت دموکراتیک از پایان سه دهه حکومت نظامی [in 1999] نشان می دهد که با وجود همه مشکلات، مسیر سفر همچنان مثبت است.»

ناظران خاطرنشان می کنند که هیچ یک از نامزدهای اصلی افسران ارتش سابق نیستند – برای اولین بار در یک نظرسنجی نیجریه.

یکی از عوامل مهم فناوری جدید است که رای دهندگان را از طریق اثر انگشت و تشخیص چهره شناسایی می کند. مقامات امیدوارند که این کار تقلبی را که از لحاظ تاریخی به نظرسنجی ها در نیجریه آسیب رسانده است، بسیار سخت تر کند.

حسن گفت: «این انتخاباتی است که در آن تمام خطاهای اصلی منعکس شده است، اما اعتماد دوباره به روند انتخابات وجود دارد.

انتقال مسالمت آمیز قدرت می تواند به عقب انداختن موج بی ثباتی در غرب آفریقا کمک کند، جایی که مالی و بورکینافاسو هر دو شاهد جایگزینی دولت های منتخب با رژیم های نظامی در سه سال گذشته بوده اند.

همچنین می تواند پیامی به دیگر رهبران و احزاب حاکم که به قدرت در این قاره چسبیده اند ارسال کند. تئودورو اوبیانگ از سال 1979 در گینه استوایی قدرت را در دست داشت، پل بیا از سال 1982 بر کامرون حکومت کرد و یووری موسوینی از سال 1986 اوگاندا را در چنگال آهنین نگه داشت.

در جاهای دیگر، احزابی هستند که زمانی استعمار را شکست دادند که هنوز در راس آن هستند. MPLA چندین دهه در آنگولا حکومت کرده است، در حالی که Zanu-PF از سال 1981 زیمبابوه را کنترل کرده است.

این یک فشارسنج مهم برای آفریقا است [which] چیزمن گفت که می تواند کارت های رهبران دیگر را علامت گذاری کند و به دایناسورها بگوید “زمان شما تمام شده است”.