“خوب، هارولد!” نود سال بعد، تاکتیک های Bodyline انگلستان گرما را حفظ می کند | کریکت

مندر این دوران پرخاشگری جیرجیرک، برخی کبریت ها آنقدر موثر در دستگاه سوسیس می کوبند که شاید اصلاً اتفاق نمی افتادند. اما یک سری همچنان در تخیل باقی می ماند: تور انگلستان بادی لاین به استرالیا در سال های 1932-1933.

90 سال پیش در روز چهارشنبه بود که کریکت بورد استرالیا غرور آنها را بلعید و کابلی را به MCC فرستاد و شکایات قبلی آنها را از رفتار “غیرورزشی” تیم کریکت انگلیسی که در حال کوبیدن وحشیانه بولینگ تئوری پاها بودند، پس گرفت. نام پیروزی این کار از طریق دندان قروچه و تحت فشار جوزف لیون، نخست وزیر وقت استرالیا انجام شد که به بزرگان هشدار داده بود که تحریم کالاهای استرالیایی توسط بریتانیا ویرانگر خواهد بود.

کابل اصلی در جریان خشم سومین تست در آدلاید، بدنام‌ترین بازی یک سری بدنام، شلیک شده بود. استرالیا مسابقات خود را از بعد از ظهر روز دوم آغاز کرده بود و بیش از 50000 تماشاگر آرنج به آرنج خود را به زمین فشار دادند. کاپیتان استرالیایی، بیل وودفول، توسط هارولد لاروود به قلبش برخورد کرد، سپس با یک زمین معمولی بولینگ کرد، و با تلوتلو خوردن از چین دور شد و قفسه سینه اش را گرفت. بوق زدن از سوی جمعیت به مدت سه دقیقه به طول انجامید. داگلاس جاردین، با زمان‌بندی بی‌نظیر بهترین شخصیت‌های شرور پانتومیم، سپس با صدای بلند فریاد زد: «خوب، هارولد». و بیشتر در آستینش بود. درست قبل از اینکه لاروود قرار باشد مرحله بعدی خود را شروع کند، با وودفول در انتهای مهاجم، ژاردین بازی را متوقف کرد و بازیکنانش را در موقعیت های بدن در سمت پا قرار داد. جمعیتی که از قبل منفجر شده بودند، مهتابی بودند، و آنها تنها نبودند.

بعداً در همان روز، سر پلهام وارنر، سرمربی انگلیسی، وارد رختکن استرالیا شد تا وضعیت سلامتی وودفول را بررسی کند. وودفول به او گفت: “من نمی خواهم شما را ببینم آقای وارنر.” “دو طرف وجود دارد. یکی سعی می کند کریکت بازی کند، دیگری نه.” وارنر که برای کلمات گم شده بود و شخصاً مورد توهین قرار می گرفت، روی پاشنه های خود چرخید و رفت.

این رویارویی روز بعد به درستی به مطبوعات درز کرد – با جک فینگلتون مظنون همیشگی، اگرچه او انگشتش را به سمت دون بردمن نشانه رفت – تنش های بالا را برانگیخت، در حالی که در زمین، برت اولدفیلد، ویکت بان استرالیایی در تلاش برای قلاب زدن لاروود روی سرش به صدا درآمد. ، مانند جعبه دستمال کاغذی در حال فرو ریختن است.

کلود کوربت این صحنه را در روزنامه دیلی تلگراف سیدنی توضیح داد: «دشمن زمانی که اولدفیلد با توپی از لاروود به سرش خورد و به گونه‌ای به زمین افتاد که گویی پس از تکان خوردن چند یارد به او شلیک شده بود، شدیدترین خصومتی بود که تا به حال در کریکت شنیده بودم. همخوانی داشتن. هق هق و فریاد از یک بخش، شمارش کردن از قسمت دیگر، و فریادهای ناامید کننده از جایگاه زنان، سر و صدایی به پا کرد. جمعیت در یک مرحله به قدری خصمانه بود که پلیس بیشتری را به زمین رساندند و دیگران را برای ایستادن جمع کردند. جمعیت استرالیایی با حمله تئوری پا با چنان تنش شدیدی کار می‌کنند که ممکن است روزی که چیزی جدی‌تر از تظاهرات صوتی صحنه اوج باشد، چندان دور نباشد.

دو روز بعد، در فضایی کاملاً هیستریک، ACB کابل اتهامی خود را به لردز فرستاد. با این حال، آنها تصمیم گرفتند پیام خود را با نرخ استاندارد ارسال کنند، به این معنی که این خبر قبل از اینکه به دست MCC برسد، به روزنامه‌های لندن (که کابل‌های استرالیا به صورت فوری علامت‌گذاری شده بودند) منتشر شد.

مانند بهترین رسوایی های ورزشی، این داستان اکنون از صفحات پشتی به جلو سرایت کرده بود و نامه نویسان، ستون نویسان، سرمقاله ها و عموم مردم را درگیر خود کرده بود. استرالیایی ها شرور پانتومیم خود را داشتند. نویسنده پیشرو در روزنامه “حقیقت ملبورن” اخراج کرد: “اگر در حال حاضر یک مسابقه مرد محبوب ترین مرد در استرالیا تبلیغ می شد و داگلاس ژاردین هر سه نفر اول را در آن تشکیل می داد، شرط بندی که او جایی را پر نمی کرد مطمئن بود.”

در همین حال، در لندن، بدون پوشش تلویزیونی، هولابالو به‌عنوان غر زدن غیرقابل توجیه از سوی یک تیم کوچک در نظر گرفته می‌شد.

MCC پاسخ داد: «ما از کابل شما متاسفیم. ما نظر شما را مبنی بر اینکه بازی غیرورزشی انجام شده است را رد می کنیم. ما به کاپیتان، تیم و مدیران خود کاملاً اعتماد داریم و مطمئن هستیم که آنها هیچ کاری برای نقض قوانین کریکت یا روح بازی انجام نمی دهند.” نتیجه گیری شد که “اگر شما لغو باقیمانده برنامه را مطلوب می دانید، ما موافقت خواهیم کرد، اما با اکراه”.

ژاردین همچنین به لندن پیام داد و از کاپیتان تیم خودداری کرد، مگر اینکه ACB اتهام “غیرورزشی” خود را پس بگیرد.

استرالیایی ها خود را گیر کردند. هیچ کس نمی خواست سریال لغو شود، و آنها نمی توانستند بیشتر از این روابط با بریتانیا را بر هم بزنند. آنها مجبور به صعود تحقیرآمیز شدند – و چهارمین آزمایش در 10 فوریه در گابا آغاز شد، جایی که انگلیس پیروز شد و خاکستر را دوباره به دست آورد.

پیامدهای این تور نه تنها برای افراد بلکه برای بازی و از نظر ژئوپلیتیکی قابل توجه بود. گیدئون هیگ مورخ و روزنامه نگار با موزه ملی استرالیا صحبت کرد: «اهمیت این است که احتمالاً برای اولین بار روابط بین دو کشور تحت فشار جدی قرار می گیرد … آنها با گونه ای از جیرجیرک آشنا شدند که در زمان خود انقلابی بود. ایده کاسه‌بازان سریع که با سرعت بسیار بالا در خط بدن خفاش‌باز بولینگ می‌کنند، گرسنگی می‌کشند و بتمن‌ها را بمباران می‌کنند. و از آن زمان تاکنون به تکرار تاریخ ادامه داده است.»