برای رئیس جمهوری که روزهای خود را با روسیه و چین می گذراند، تمرکز داخلی

واشنگتن – هنگامی که رئیس جمهور بایدن یک سال پیش سخنرانی خود را در مورد وضعیت اتحادیه ایراد کرد، چند روز قبل از آن جنگ در اروپا شروع شد و به نظر می رسید که ولادیمیر وی. پوتین به سرعت کنترل اوکراین را در دست بگیرد. پنتاگون مدام تکرار می‌کرد که چین چالش «پیش‌گام» آمریکا بود، یک رقیب بلندمدت فنی و مالی، اما احتمالاً چالشی قریب‌الوقوع برای تایوان یا ایالات متحده ایجاد نمی‌کند.

سه‌شنبه شب، آقای بایدن با جهانی تغییر یافته روبرو شد.

مدیریت همزمان روسیه تهاجمی و چین ریسک پذیر ممکن است بزرگترین چالش دو سال آینده او باشد. و آنها به طور فزاینده ای توجه او را به خود معطوف خواهند کرد، به ویژه اکنون که کنترل جمهوری خواهان بر مجلس به جز پایان دستور کار قانونی داخلی او پایان یافته است.

بنابراین، به ویژه قابل توجه بود که در سخنرانی سه شنبه شب رئیس جمهور در وضعیت اتحادیه، او تصمیم گرفت زمان نسبتا کمی را برای نقش جهانی آمریکا صرف کند و در عوض بر تلاش خود برای بازگرداندن مشاغل تولیدی به ایالات متحده تمرکز کند. حتی به قیمت خشم نزدیکترین متحدان و شرکای تجاری آمریکا.

شاید تاریخ به خوبی به این نتیجه برسد که دوختن اتحاد ناتو و متحد کردن متحدان آسیایی ناهمگون برای رویارویی با روسیه جنگجو و چین در حال صعود، برجسته‌ترین دستاورد آقای بایدن بود، به‌ویژه برای رئیس‌جمهوری که خود را در درجه اول استاد سیاست خارجی می‌داند.

اما انتخاب آقای بایدن برای کم‌اهمیت جلوه دادن این دستاوردها را واضح‌تر کرد، شاید به این دلیل که او می‌داند که مشارکت مجدد آمریکا در جهان هم پرهزینه است و هم در آغاز یک چرخه انتخابات، یک فروش سیاسی سخت است. مهار روسیه و رقابت با چین ممکن است کار دهه‌ها باشد، اما ده‌ها یا صدها میلیارد دلار به بودجه‌ای که قبلاً تحت فشار قرار گرفته است اضافه می‌کند.

به لطف کمک های غرب و مقاومت و نبوغ اوکراین، به نظر می رسد که جنگ اکنون به یک درگیری طولانی و طاقت فرسا تبدیل شده است، درگیری که در آن واشنگتن و مسکو خود را در تمام درگیری های مسلحانه مستقیم می بینند، که احتمالاً پرتنش ترین لحظه بین دو ابرقدرت از سال 1962 است. بحران موشکی کوبا. و هر چه اوکراینی‌ها در استفاده از موشک‌های دقیق آمریکایی، تانک‌های ساخت آلمان و مهمات ناتو موفقیت بیشتری کسب کنند، احتمال بیشتری وجود دارد که پوتین دوباره تهدید کند که در صورت لزوم، یک سلاح هسته‌ای را منفجر خواهد کرد تا بتواند آنچه را که او می‌داند به دست آورد. نبرد وجودی

از تابستان، آژانس‌های اطلاعاتی آقای بایدن در حال ارزیابی مجدد چینی هستند که به نظر می‌رسد بسیار مایل به ریسک کردن است – تهدید تایوان، دفاع از قلمرو مورد مناقشه در دریای چین جنوبی و هفته گذشته، فرستادن یک بالون جاسوسی برای حرکت بر فراز قاره ایالات متحده. به نظر می رسید مشکل یک دولت نظارتی را در بر می گرفت که از جاه طلبی های خود خجالت نمی کشید.

اکنون، تیم امنیت ملی آقای بایدن در حال بحث است که کنترل چین با کدام یک سخت‌تر خواهد بود: قدرتی با اعتماد به نفس، در حال رشد یا قدرتی که در ماه‌های اخیر به نظر می‌رسد در حال لغزش است، قادر به مدیریت ویروس کووید-19 نیست و به طور فزاینده‌ای بر آن تاکید می‌شود. تلاش می کند تا رشد اقتصادی چشمگیر را که کلید قدرت آن بود، احیا کند.

همانطور که رئیس جمهور متوجه شد وقتی ملت با نفس نفس زدن بالون چینی و محموله اسرارآمیز آن از حسگرهای فناوری پیشرفته را دنبال می کردند، حتی حوادث کوچک با پکن می توانند به سرعت تشدید شوند. آنتونی جی بلینکن، وزیر امور خارجه، سفر خود به چین را به تعویق می اندازد، اولین سفر یک رئیس وزارت امور خارجه در سال های اخیر. جمهوری خواهان استدلال کردند که آقای بایدن برای دستور شلیک بالون تنها پس از راه یافتن به سراسر کشور «ضعیف» بود. پکن او را به “واکنش بیش از حد آشکار” متهم کرد و گفت که حق مقابله به مثل را برای خود محفوظ می داند. این یادآوری بود که در هر دو کشور، خواسته‌های سیاسی داخلی می‌تواند رهبران را وادار کند که موضع سخت‌تری اتخاذ کنند، نسخه‌ای برای شعله‌ور کردن روابط از قبل پرتنش.

اینها مسائلی است که بر روزهای آقای بایدن حاکم است، زیرا او برای اندازه گیری پیشرفت در منطقه دونباس اوکراین به اتاق موقعیت می رود، یا به مراسم افتتاحیه کارخانه های جدید تولید نیمه هادی اینتل یا آی بی ام سفر می کند تا ایالات متحده کمتر وابسته شود. در مورد تولید چین

و با این حال، آقای بایدن در سه‌شنبه شب به طور خلاصه به اوکراین اشاره کرد – بسیار کمتر از سال گذشته. او سفیر اوکراین را به سخنرانی دعوت کرد و از او تشکر کرد، اما هرگز به ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین که تنها دو ماه پیش برای تشکر از جلسه مشترک کنگره برای حمایت آمریکا از واشنگتن سفر کرد، اشاره نکرد.

در عوض، او بر برنامه های خود برای صرف 52 میلیارد دلار برای شروع سریع تولید تراشه متمرکز شد. او گفت: «ما می‌خواهیم مطمئن شویم که زنجیره تأمین برای آمریکا از آمریکا آغاز می‌شود».

او برای اینکه به آمریکا فرصت دهد تا به عقب برگردد، عرضه پیچیده ترین تجهیزات تولید نیمه هادی به چین را قطع کرد و ژاپن و هلند را متقاعد کرد که همین کار را انجام دهند.

کریس میلر، استاد دانشگاه تافتس و نویسنده کتاب «جنگ تراشه‌ها: مبارزه برای حیاتی‌ترین فناوری جهان»، می‌گوید: «واقعیت این است که تاریخ نشان می‌دهد هر زمان که کشورهای قدرتمند به قابلیت‌های محاسباتی پیشرفته دسترسی دارند، آن را برای استفاده‌های اطلاعاتی و نظامی به کار می‌گیرند. گفت: به برنامه رادیویی مارکت.

آقای بایدن از رئیس جمهور شی جین پینگ با نام نام برد و ادعای خود را تکرار کرد که او به دنبال رقابت و نه درگیری با چین است – اما او هرگز به این بالون اشاره نکرد.

نزدیکترین چیزی که او به او نزدیک شد این هشدار بود: «اشتباه نکنید: همانطور که هفته گذشته به وضوح بیان کردیم، اگر چین حاکمیت ما را تهدید کند، ما برای محافظت از کشورمان اقدام خواهیم کرد. و ما انجام دادیم.»

آقای بایدن همچنین سه شنبه شب سعی کرد این موضوع را مطرح کند که در چالشی که برای خود و کشور ایجاد کرده است – برای اینکه نشان دهد “دموکراسی کار می کند” و می تواند از خودکامگی ها پیشی بگیرد – شروع به نشان دادن پیشرفت کرده است. او گفت: “در دو سال گذشته، دموکراسی ها قوی تر شده اند، نه ضعیف تر.” «استبدادها ضعیف‌تر شده‌اند، نه قوی‌تر».

این بخشی از استدلال او بود که در حالی که دموکراسی بهم ریخته است، وقتی آمریکا دست به کار شود، می تواند پیروز شود. او گفت: «قبل از اینکه من به قدرت برسم، داستان درباره این بود که چگونه جمهوری خلق چین در حال افزایش قدرت خود و شکست آمریکا در جهان است. “دیگر نه.” او سپس پا را فراتر گذاشت و اظهار داشت که با توجه به دامنه مشکلات اخیر، هیچ رهبر جهانی دیگری نمی‌خواهد جای خود را با آقای شی عوض کند.

این ممکن است یک اعلام زودهنگام برای پیروزی باشد. با این حال، آقای بایدن علیرغم تمرکز داخلی خود، در مورد رهبری واکنش بین المللی به تجاوز روسیه در مورد سه شنبه چیزهای زیادی برای لاف زدن داشت. رابرت لیتواک، مدیر مطالعات امنیتی در مرکز بین المللی وودرو ویلسون، که به طور گسترده درباره رقابت ابرقدرت ها نوشته است، گفت: «از زمانی که جورج اچ دبلیو بوش متحدان را برای جنگ خلیج فارس جمع کرد، رئیس جمهور این نوع اتحاد را گرد هم نیاورد. به خصوص در عرصه هسته ای. این امر مستلزم تجدید نظر در سیاست خارجی آمریکا بوده است.»

پس از چهار دهه تلاش در سیاست خارجی، آقای بایدن موفق شد آلمانی را که تمایلی به بازسازی خط لوله گاز نورد استریم 2 داشته باشد، قطع کند که آن را به انرژی تولید شده توسط روسیه وابسته کرد و آن را از بی میلی پس از جنگ جهانی دوم برای بازسازی چشمگیر خارج کرد. قدرت نظامی. چند هفته پیش حتی با ارسال تانک‌های لئوپارد برای کمک به اوکراینی‌ها برای شکستن سنگرهای روسیه موافقت کرد، اقدامی که تصور آن در آخرین باری که آقای بایدن در جلسه مشترک کنگره سخنرانی کرد غیرممکن بود.

اما همانطور که جورج اچ دبلیو بوش به سختی یاد گرفت، رای دهندگان اغلب تحت تأثیر دستاوردهای سیاست خارجی قرار نمی گیرند: او در سال 1992، تنها یک سال پس از پیروزی در خاورمیانه شکست خورد. برخی از مشاوران آقای بایدن می‌ترسند که تاریخ ممکن است تکرار شود و خاطرنشان می‌کنند که هزینه گاز و تخم مرغ راهی برای تأثیرگذاری بر رأی‌دهندگان دارد که قدرت روسیه و چین را در بر نمی‌گیرد.