در حالی که جنگ در اوکراین همسایگانش را تهدید می کند، مولداوی نفس خود را حبس کرده است

مولداوی از نظر نظامی بی طرف اما با آرمان های اروپایی صریح و با اقتصادی که به شدت به غرب و روسیه وابسته است، شکننده ترین همسایه اوکراین است. جولیان لوپز گومز، روزنامه‌نگار یورونیوز به این کشور کوچک رفت تا بفهمد مردم محلی در مواجهه با این بحران کنونی چه احساسی دارند.

کشور با چه خطرات واقعی مواجه است؟

من برای یافتن پاسخ به آنجا اعزام شده ام. من سه روز را صرف سفر به سراسر کشور کردم و با ده ها نفر ملاقات کردم: مردم طرفدار غرب و روسیه، مولداوی زبان ها و روسی زبان ها، وزرای دولت و صاحبان مشاغل کوچک.

بلافاصله این تصور را به من دست داد که در کشوری هستم که نفسش حبس شده است.

اولین قرار من با خانواده ماکسمچوک در پارکی در کیشیناو، پایتخت مولداوی بود. در ظاهر، آنها به نظر می رسیدند که در یک گردش آرامش بخش یکشنبه هستند، با این حال تنش و پریشانی در این خانواده مولداوی-آمریکایی قابل لمس بود.

آنها به من می گویند که پس از 19 سال زندگی در این کشور، در صورت نیاز به خروج از کشور، کیف آنها آماده است.

جان گفت: “بیشتر مردم اینجا درک می کنند که به راحتی می تواند ما بعدی باشیم. مولداوی وضعیت ژئوپلیتیکی بسیار مشابهی با اوکراین دارد.”

آلیونا افزود: “اما ما آنقدرها برای دفاع نداریم. اوکراینی ها شجاع هستند. مردان و زنان اوکراینی از خود دفاع می کنند، کسانی که آنجا ماندند.”

جان سپس خاطرنشان کرد که مولداوی کشور کوچکی است، “فکر می کنم شهر کیف جمعیت بیشتری نسبت به مولداوی دارد.”

در یک لحظه آلیونا دیگر نتوانست جلوی اشک هایش را بگیرد. در حالی که گریه می کرد، ناراحتی خود را بیان کرد.

این خانواده مظهر ترس و اضطرابی است که جنگ همسایه در مولداوی ایجاد می کند.

این جمهوری شوروی سابق با جمعیتی تنها 2.6 میلیون نفر، فقیرترین کشور اروپا است. از زمان استقلال این کشور از اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، احزاب طرفدار غرب و روسیه به شدت سیاست ملی را دو قطبی کرده اند.

ایستگاه بعدی من در وزارت امور خارجه بود.

واکنش دولت مولداوی در مواجهه با جنگ

پس از محکومیت شدید تهاجم روسیه، دولت طرفدار غرب رسماً درخواست عضویت در اتحادیه اروپا را داد. نیکو پوپسکو، معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه به من گفت که کشور واقعاً احساس می کند که چقدر آسیب پذیر است.

اپوزیسیون پارلمانی که به طور سنتی اروپا شکاک و روسوفیل است، تاکنون به این وحدت کمک کرده است. من با یک نماینده از حزب سوسیالیست های مولداوی (PSRM) ملاقات کردم. این گروه 22 نماینده مجلس دارد و بارها خواستار مذاکرات صلح شده است. این حزب همچنین قوانین خاصی را برای توسعه وضعیت مولداوی به عنوان یک کشور بی طرف پیشنهاد کرده است که در قانون اساسی آنها ذکر شده است.

آدریان لبدینشی می‌گوید: «من فکر می‌کنم تا جایی که بی‌طرف باشیم، در امان هستیم. نمونه هایی از کشورهایی مانند سوئیس، اتریش یا لیختن اشتاین و بسیاری دیگر وجود دارد که تمایل خود را به بی طرفی اعلام کردند.

با این حال، مولداوی از قبل میزبان یک مبارزه نظامی پنهان است. پس از یک جنگ مرگبار در اوایل دهه 90، منطقه طرفدار روسیه ترانس نیستریا اعلام استقلال کرد. با این حال تا به امروز هیچ کشور عضو سازمان ملل آن را به رسمیت نشناخته است. روسیه حدود 1400 سرباز را در آن منطقه مستقر کرد و حتی یک کنسولگری در آنجا ایجاد کرد. در پاسخ به درخواست مولداوی برای عضویت در اتحادیه اروپا، منطقه درخواست خود را برای به رسمیت شناختن بین المللی تجدید کرد.

تنش های جدایی طلبانه مولداوی

برای درک بهتر وضعیت، به مرز مصنوعی با ترانس نیستریا سفر کردم. من تلاش کردم دوربین هایمان را به داخل منطقه جدایی طلب بیاورم، اما ناموفق بود. در عوض، با یک مهندس IT روسی که در تیراسپول، پایتخت منطقه زندگی می کند، تماس گرفتم.

جو خیلی بد نیست. با این حال، مردم نمی‌دانند از چه کسی حمایت کنند. آنها نمی‌دانند چه کسی درست می‌گوید و چه کسی اشتباه می‌کند. و آنها مقداری پول از روسیه دریافت می کنند. این مشکل ترین گروه مردم است. آنها تحت استرس هستند.” مخاطب من که ترجیح می دهد ناشناس بماند می گوید.

او به من می گوید که از زمان حمله روسیه، نیمی از حقوق خود را از دست داده است. از او می پرسم که آیا مردم ترانسنیستریا نگران آینده خود هستند؟

او پاسخ می دهد: “مردم نگران شغل خود، برای زندگی روزمره هستند. اما زمانی که ما جنگی آنقدر نزدیک به مرزهای خود داریم، نگرانی ها افزایش می یابد.” “مردم در اروپا باید درک کنند که ترانس‌نیستریا متجاوز نیست، پریدنستروویا متجاوز نیست. هیچ طرفی نیست. پریدنستروویا همیشه برای صلح است.”

ترانس نیستریا تنها جایی نیست که تلاش می کند تنش ها را کاهش دهد. سپس به سمت جنوب شرقی به منطقه حساس دیگری رفتم که فقط 35 کیلومتر با مرز اوکراین فاصله داشت.

گاگاوزیا یک سرزمین خودمختار با پیوندهای اجتماعی-سیاسی و فرهنگی بسیار نزدیک با روسیه است. در رفراندوم هشت سال پیش، اکثریت قاطع رای دهندگان محلی روابط نزدیک تر با فدراسیون روسیه را بر سر ادغام اتحادیه اروپا ترجیح دادند.

با این حال، این روزها، مقامات محلی ترجیح می دهند در مورد موضوع جنگ در اوکراین خود را محتاطانه نشان دهند. حداقل، این برداشتی بود که من پس از گوش دادن به سخنان Gheorghii Leiciu، معاون رئیس مجلس ملی مردم گاگاوزیا داشتم.

آینده ای مبهم برای مولداوی

اگرچه مولداوی از نظر سیاسی مماشات شده است، اما با آشفتگی اجتماعی و اقتصادی عظیمی مواجه است. جنگ همسایه ها، اقتصادی را که هنوز درگیر بحران همه گیر و انرژی است، تضعیف کرده است. این کشور که تقریباً به طور کامل به انرژی روسیه وابسته است، از تورم بالا، رکود و اختلال در زنجیره تأمین رنج می برد.

با افزودن به فهرست چالش‌ها، جمعیت مولداوی تقریباً 4 درصد افزایش یافته است، زیرا صدها هزار پناهنده اوکراینی به دنبال امنیت در داخل مرزهای این کشور هستند. مولداوی ها تلاش های زیادی برای کمک به آنها انجام داده اند.

در بخشی از گزارش خود از بزرگترین پناهگاه کشور بازدید کردم. این بیمارستان در دوران اوج بیماری همه گیر به عنوان یک بیمارستان COVID-19 خدمت می کرد. روزی که من رفتم، 600 مادر و بچه در آنجا اقامت داشتند.

خانواده ماکسمچوک که نسبتا نزدیک به پناهگاه زندگی می کردند، به من گفتند که آنها نیز فعالانه در برنامه های مختلف کمک رسانی برای پناهندگان شرکت داشتند. علیرغم وضعیت وخیم ژئوپلیتیکی، آنها تصمیم گرفته اند در حال حاضر بمانند.

کارها به هر سمتی که پیش برود، من فکر می کنم که قدرت، قدرت و قلب بزرگ مردم پیروز خواهد شد. آنها باید پیروز شوند.” آلیونا در حالی که به همراه شوهرش، چهار فرزندش و لابرادور سیاه پوستشان دور می‌شد، نتیجه می‌گیرد.