روزنامه ها می میرند؟ رالف نادر یکی را به دنیا آورد

نیویورک — رالف نادر در سن 88 سالگی بر این باور است که همسایگانش در شمال غربی کانکتیکات از وسایل الکترونیکی خسته شده اند و حس در دست گرفتن روزنامه برای خواندن در مورد شهرشان را از دست داده اند.

بنابراین در زمانی که روزنامه‌های محلی با سرعت نگران‌کننده‌ای در حال مرگ هستند، این فعال قدیمی به تولد یکی از آنها کمک می‌کند.

کپی‌هایی از اولین نسخه شهروند وینستد در اطراف این شهر آسیاب قدیمی نیوانگلند، با داستان‌هایی در مورد یک تعاونی غذای تازه افتتاح شده، یک کلیسای متدیست که پس از تاخیر در خدمات و تعمیر پل یک قرنی بسته می‌شود، در گردش است.

نادر که در دوران جوانی روزنامه قدیمی وینستد را در زادگاهش ارائه می کرد، گفت: «اگر کار کند، الگوی خوبی برای بقیه کشور خواهد بود. او اکنون زمان خود را بین وینستد و واشنگتن دی سی تقسیم می کند

آخرین هفته نامه محلی، Winsted Journal، در سال 1996 شروع به کار کرد و در سال 2017 تعطیل شد و نتوانست پول کافی برای حمایت از خود به دست آورد.

وینستد، شهری با حدود 8000 نفر، روزهای بهتری را به خود دیده است. مردم محلی هنوز در مورد طوفان سال 1955 صحبت می کنند که بخش اعظم خیابان اصلی را نابود کرد و یک کارفرمای بزرگ را کشت. شهروند Winsted آن ها را نیز پوشش خواهد داد.

نادر گفت: از زمانی که ژورنال تعطیل شد، مردم ارتباط خود را با آنچه در دولت محلی می گذرد و اخباری که یک جامعه را به هم پیوند می دهد از دست می دهند – چه کسی نامزد می کند، چه کسی به دنیا آمده است.

او گفت: “بعد از مدتی همه چیز به هم می ریزد و شما شروع به از دست دادن تاریخ می کنید.” “هر سال که روزنامه ندارید، این ارتباط را از دست می دهید.”

نادر 15000 دلار سرمایه‌گذاری کرد و یک روزنامه‌نگار کهنه‌کار از کنتیکت به نام اندی تیبو را برای راه‌اندازی سیتیزن استخدام کرد. سرصفحه 17 خبرنگار فهرست شده است. تیبو می گوید: «وقتی داستانی می نویسند، پول می گیرند.»

شعار: «این کاغذ شماست. ما برای شما کار می کنیم.»

تیبو گفت که Citizen قصد دارد تا ژانویه آینده به صورت ماهانه منتشر کند، زمانی که به هفته نامه تبدیل می شود. او قصد دارد روزنامه را از طریق تبلیغات، کمک های مالی و اشتراک حفظ کند – 25 دلار برای بقیه سال 2023، و 95 دلار در سال پس از آن.

تیبو گفت که نادر پر از پیشنهاد است اما مداخله گر نیست. او گفت که این فعال مصرف کننده و نامزد چهار دوره ریاست جمهوری، موضع سیاسی تعیین نمی کند.

تیبو از ارتباطات خود برای ایجاد یک نیمکت محکم از مشارکت کنندگان، از جمله کاریکاتوریست قدیمی هارتفورد کورانت باب انگلهارت استفاده کرده است. شماره اول شامل مشخصات طولانی یک مربی موفق بسکتبال محلی و داستانی در مورد پروژه ای برای نقاشی دیواری پنج طبقه در دو ساختمان متروکه آسیاب است.

به تصویر کشیدن وینسد به عنوان یک بیابان خبری، برخی را رنده کرده است. برونو ماتارازو جونیور، خبرنگار جمهوری‌خواه آمریکایی در واتربوری، نادر را با یادآوری توییتی به طعنه می‌زند که روزنامه‌های روزانه مرتباً وینستد را پوشش می‌دهند. Waterbury حدود 28 مایل (45 کیلومتر) از Winsted فاصله دارد.

جانت مانکو، ناشر و سردبیر هفته نامه دیگری به نام لیکویل ژورنال، که پیش از آن مجله وینستد را نیز منتشر می کرد، گفت: «این پوشش زمانی متفاوت است که یک شهر روزنامه مخصوص به خود را داشته باشد تا زمانی که شما یک روزنامه روزانه برای پوشش آن وارد می شوید. بسته او گفت که این شکست به این دلیل نبود که وینسد لیاقت یک مقاله را نداشت.

طبق گزارشی که سال گذشته توسط ابتکار خبری محلی Northwestern/Medill منتشر شد، ژورنال یکی از حدود 2500 روزنامه ای است که از سال 2005 در ایالات متحده بسته شده است، همه آنها به جز حدود 100 روزنامه غیر روزانه.

پنه لوپه میوز آبرناتی، که گزارش «وضعیت اخبار محلی» را نوشت، گفت، بنابراین نادر به وضوح یک روند را کنار می‌زند و باید ستایش کرد.

او گفت: «سرش را برمی‌گرداند زیرا رالف نادر است.

اما شاید او آنقدر که به نظر می رسد تنها نباشد. آبرناتی گفت که اخیراً تماس‌های مکرری برای دریافت مشاوره از افرادی که می‌خواهند روزنامه باز کنند، دریافت می‌کند. او گفت که رویکرد محتاطانه مورد استفاده توسط شهروند – مسائل ماهانه قبل از شروع هفتگی – توسط دیگران استفاده شده است. درک بیشتری از نیاز به یک طرح تجاری هوشمند وجود دارد، به جای صرفاً یک پروژه اشتیاق.

با توجه به عشق نادر با چاپ، تا حدودی عجیب است که داستان اصلی در نسخه افتتاحیه شهروند با ساکنان جوان وینستد در مورد نحوه دریافت بیشتر اخبار خود از رسانه های اجتماعی صحبت می کند. تیبو گفت که قصد دارد یک حضور آنلاین ایجاد کند.

تری کاوگیل، ستون نویس وب سایت CTNewsJunkie.com گفت: «من چاپ را دوست دارم. من هنوز دوست دارم یک روزنامه چاپی در دست داشته باشم. من 65 سال دارم. اکثر افراد زیر 50 سال، مطمئناً زیر 40 سال، به ندرت روزنامه ای در دست داشته اند.”

با این حال، او به دنبال شهروند است. کاوگیل گفت که او گمان می‌کند بهترین شانس شهروند برای موفقیت بلندمدت این است که آیا نادر می‌تواند با افراد مشهور خود برای کمک هزینه‌های بنیاد معامله کند.

داوطلبان در یک روز سرد هفته گذشته برای تحویل نسخه‌هایی از اولین شماره ۱۲ صفحه‌ای شرکت کردند. یک زن، روتی اورسون ناپلئون، یک ماشین تحویل را متوقف کرد تا نسخه‌های بیشتری بخواهد. آگهی ترحیم پدرش در شماره اول بود، برادرزاده اش در داستان دیگری نقل شد و سومی محل کار او را نشان داد.

او کسی را که کاغذهای اضافی را به او داده بود در آغوش گرفت.

ناپلئون گفت: ای کاش پدرم می توانست این را بخواند.

___

عکاس خبرنگار جسیکا هیل در این گزارش از وینستد، کانکتیکات مشارکت داشت.