گزارش می گوید تعداد کمی از آمریکایی ها حریم خصوصی و ردیابی آنلاین را درک می کنند

بسیاری از مردم در ایالات متحده مایلند اطلاعاتی را که شرکت ها می توانند در مورد آنها به صورت آنلاین یاد بگیرند، کنترل کنند. بر اساس گزارشی که روز سه‌شنبه توسط دانشکده ارتباطات آننبرگ در دانشگاه پنسیلوانیا منتشر شد، وقتی با یک سری سؤالات درست یا نادرست در مورد نحوه ردیابی کاربران و سرویس‌های دیجیتالی ارائه شد، اکثر آمریکایی‌ها برای پاسخ به آنها تلاش کردند.

این گزارش نتایج یک نظرسنجی حفظ حریم خصوصی داده ها را که شامل بیش از 2000 بزرگسال در ایالات متحده بود، تجزیه و تحلیل کرد. تعداد بسیار کمی از پاسخ دهندگان گفتند که به روشی که خدمات آنلاین داده های شخصی خود را مدیریت می کنند اعتماد دارند.

این نظرسنجی همچنین دانش مردم را در مورد اینکه چگونه اپلیکیشن‌ها، وب‌سایت‌ها و دستگاه‌های دیجیتال ممکن است اطلاعاتی درباره سلامت افراد، عادت‌های تماشای تلویزیون و ویدیوهای دوربین زنگ در جمع‌آوری و افشا کنند، آزمایش کرد. اگرچه بسیاری درک کردند که شرکت‌ها چگونه می‌توانند ایمیل‌ها و بازدیدهای وب‌سایت خود را ردیابی کنند، به نظر می‌رسد که اکثریت آنها از این موضوع بی‌اطلاع هستند که فقط حفاظت‌های فدرال محدودی برای انواع داده‌های شخصی که سرویس‌های آنلاین می‌توانند درباره مصرف‌کنندگان جمع‌آوری کنند، وجود دارد.

در این گزارش آمده است که هفتاد و هفت درصد از شرکت کنندگان 9 سؤال یا کمتر از 17 سؤال درست یا غلط را به درستی دریافت کردند که معادل نمره F است. فقط یک نفر برای پاسخ صحیح به 16 سوال نمره A دریافت کرد. هیچ کس به همه آنها پاسخ صحیح نداد.

آمریکایی ها برای پاسخ به سؤالات مربوط به شیوه های ردیابی آنلاین و سیاست های حفظ حریم خصوصی تلاش می کنند

محققان دانشکده ارتباطات Annenberg در دانشگاه پنسیلوانیا از 2014 نفر در ایالات متحده یک سری اظهارات درست و نادرست پرسیدند. پاسخ های صحیح در پررنگ.

بسیاری از مردم به درستی برخی از راه‌هایی را که شرکت‌ها می‌توانند فعالیت‌های خود را به صورت آنلاین پیگیری کنند، درک کرده‌اند…

نتایج نظرسنجی یک شکاف دانش فاحش را در میان آمریکایی‌ها نشان می‌دهد، زیرا کمیسیون تجارت فدرال آماده است تا ردیابی مصرف‌کنندگان آنلاین توسط شرکت‌ها را محدود کند – یا همانطور که تنظیم‌کننده‌ها آن را “نظارت تجاری” نامیده‌اند. و این گزارش می‌تواند دستور کار تنظیم‌کننده‌ها را تقویت کند، زیرا ضعف‌های چارچوبی را برجسته می‌کند که برای دهه‌ها به عنوان مبنایی برای مقررات حفظ حریم خصوصی آنلاین در ایالات متحده عمل کرده است.

این رویکرد طولانی مدت به عنوان “اعلام و رضایت” شناخته می شود. به طور کلی به سرویس‌های آنلاین اجازه می‌دهد آزادانه اطلاعات مربوط به مصرف‌کنندگان فردی را جمع‌آوری، استفاده، حفظ، به اشتراک بگذارند و بفروشند – تا زمانی که شرکت‌ها ابتدا کاربران را در مورد شیوه‌های داده‌شان مطلع کنند و رضایت کاربران را جلب کنند.

این گزارش به تحقیقات فزاینده ای اضافه می کند که نشان می دهد رویکرد اعلان و رضایت منسوخ شده است. محققان و رگولاتورها می‌گویند اپلیکیشن‌ها و سایت‌ها اغلب از سیاست‌های حفظ حریم خصوصی طولانی و گاهی نامفهوم استفاده می‌کنند تا افراد را وادار به موافقت با روش‌های ردیابی کنند که ممکن است درک نکنند. این منتقدان می‌گویند که شیوه‌های «اعلان و رضایت» برای خدمات آنلاین ممکن است مانع از رضایت آگاهانه شود.

در گزارش مدرسه آننبرگ آمده است: «رضایت واقعی مستلزم آن است که مردم درباره شیوه‌های استخراج داده‌های تجاری و همچنین باور داشته باشند که می‌توانند کاری در مورد آنها انجام دهند، دانش داشته باشند. “آمریکایی ها هیچ کدام را ندارند.”

هفتاد و نه درصد از پاسخ دهندگان به نظرسنجی گفتند که «کنترل کمی بر آنچه بازاریابان می‌توانند در مورد آنها به صورت آنلاین بیاموزند» دارند، در حالی که 73 درصد گفتند که «زمان لازم برای پیگیری راه‌های کنترل اطلاعات شرکت‌ها» در مورد آنها را ندارند.

جوزف تورو، استاد مطالعات رسانه‌ای در دانشگاه پنسیلوانیا که نویسنده اصلی این گزارش بود، در مصاحبه‌ای گفت: «نکته مهم در اینجا این است که رضایت کاملاً شکسته شده است. این ایده کلی مبنی بر اینکه رضایت، چه ضمنی یا صریح، راه حلی برای این دریای جمع آوری داده است، کاملاً نادرست است – و این نتیجه نهایی است.

برخی از رگولاتورهای برجسته موافق هستند.

لینا ام. خان، رئیس کمیسیون تجارت فدرال، سال گذشته در سخنرانی خود گفت: «هنگامی که کاربران با فناوری‌هایی مواجه می‌شوند که به طور فزاینده‌ای برای مسیریابی در زندگی مدرن حیاتی هستند، کاربران اغلب فاقد مجموعه‌ای از جایگزین‌های واقعی هستند و نمی‌توانند به‌طور منطقی استفاده از این ابزارها را کنار بگذارند. .

در این سخنرانی، خانم خان “نوعی از پارادایم جدید” را پیشنهاد کرد که می تواند “محدودیت های اساسی” را برای ردیابی مصرف کننده اعمال کند.

لی فروند، مدیر اجرایی Network Advertising Initiative، یک گروه صنعت تبلیغات دیجیتال، گفت که اگرچه رویکرد «اعلان و رضایت» «از بسیاری جهات منسوخ شده است»، اما همچنان می‌تواند ابزاری مفید «در ارتباط با محدودیت های معقول در جمع آوری و استفاده از داده ها، به ویژه در مورد داده های حساس.

او افزود که گروه تجاری او از تلاش‌های کنونی کنگره برای تصویب یک قانون جامع فدرال حفظ حریم خصوصی مصرف‌کنندگان حمایت می‌کند که محدودیت‌های معنی‌داری برای استفاده از داده‌ها ایجاد می‌کند «در حالی که از مزایای تبلیغات مبتنی بر داده برای مصرف‌کنندگان، کسب‌وکارهای کوچک و اقتصاد محافظت می‌کند».

آمریکایی ها خواهان کنترل داده های خود هستند، اما به شرکت ها اعتماد ندارند

محققان دانشکده ارتباطات آننبرگ در دانشگاه پنسیلوانیا از 2014 نفر در ایالات متحده در مورد احساسات آنها نسبت به کنترل داده های شخصی و معاوضه های حریم خصوصی که مصرف کنندگان آنلاین با آن مواجه هستند، سؤال کردند.

نتایج نظرسنجی استدلال مبادله داده در برابر خدمات را که صنعت فناوری از مدت‌ها پیش برای توجیه ردیابی مصرف‌کننده و جلوگیری از محدودیت‌های دولت برای آن استفاده می‌کرد، به چالش می‌کشد: مصرف‌کنندگان می‌توانند آزادانه از ابزارهای دیجیتالی مناسب استفاده کنند – تا زمانی که با آن موافقت کنند. به برنامه‌ها، سایت‌ها، فناوری تبلیغات و شرکت‌های تجزیه و تحلیل بازاریابی اجازه می‌دهد تا فعالیت‌های آنلاین خود را ردیابی کنند و اطلاعات شخصی خود را به کار گیرند.

اما گزارش جدید حاکی از آن است که بسیاری از آمریکایی‌ها از این صنعت استقبال نمی‌کنند.

شصت و هشت درصد از پاسخ دهندگان گفتند که فکر نمی کنند عادلانه باشد که یک فروشگاه بتواند فعالیت آنلاین آنها را در صورت ورود به وای فای خرده فروش نظارت کند. و 61 درصد اظهار داشتند که فکر می کنند غیرقابل قبول است که یک فروشگاه از اطلاعات شخصی آنها برای بهبود خدمات دریافتی از فروشگاه استفاده کند.

فقط یک اقلیت کوچک – 18 درصد – گفتند که برایشان اهمیتی ندارد که شرکت‌ها در مورد آنها چه چیزی آنلاین می‌آموزند.