کارگران قول می‌دهند که به افرادی که دارای مشکلات روانی هستند کمک کند تا به سر کار بازگردند | کار یدی

کارگری قصد دارد با حمایت شخصی که از طریق مراکز درمانی ارائه می‌شود، به هزاران نفر از افراد مبتلا به اعتیاد یا مشکلات سلامت روانی که توسط وزارت کار و بازنشستگی «حذف شده‌اند» دسترسی پیدا کند تا به آنها کمک کند تا به کار بازگردند.

جان اشورث، وزیر کار در سایه و مستمری بازنشستگی، با بازدید از مرکزی در ناتینگهام که خدمات درمانی، مزایا و حمایت شغلی را ارائه می‌کند، گفت که این اشتباه است که تصور کنیم کسانی که تحت درمان اعتیاد به مواد مخدر و الکل هستند، نمی‌خواهند راهی برای کار پیدا کنند.

او گفت که حمایت از اشتغال باید از ابتدای درمان شروع شود و نه تنها به عنوان یک هدف نهایی.

اگر بتوانید در هفته‌های اول یا چند ماه اول بیکاری به دلیل بیماری از افراد حمایت کنید، به احتمال زیاد به این افراد کمک می‌کنید تا به سر کار بازگردند تا اینکه حداقل دو سال بیکار باشند. . اما آنچه در حال حاضر اتفاق می افتد این است که دولت یک نسل را از قلم انداخته است.»

تعدادی از مشتریانی که با بحران اعتیاد به الکل، اعتیاد به مواد مخدر و سلامت روان سر و کار داشتند، به اشورث گفتند که از طرف سیستم مرکزی که دیگر پس از ارزیابی توانایی محدود، دیگر کمکی را ارائه نکرد، احساس می‌کنند که توسط سیستم مرکزی طرد شده‌اند. همه گفتند که تحت پیشنهاد فعلی JobCentre Plus نمی توانند کاری پیدا کنند.

دو نفر از کسانی که از خدمات در هاب استفاده می‌کنند، دانیل و تام، گفتند که توسط DWP ارزیابی شده‌اند که نیازی به جستجوی کار ندارند، اما گفتند که نمی‌خواهند پشت سر بگذارند.

تام که از دوران کودکی تجربه اعتیاد را داشت، گفت که در مراقبت، زندان و یک واحد سلامت روان بوده است اما می‌خواهد برای یافتن کار رضایت‌بخش گام بردارد. من نمی‌خواهم بخشی از زندگی خیابانی باشم، می‌خواهم نقش مثبتی داشته باشم.»

دانیل که می‌گوید چند سالی است که تمیز بوده است، گفت که می‌خواهد به عنوان یک راننده لیفتراک به کار بازگردد، اما برای یافتن شغلی که سازگاری مناسب را انجام دهد، به حمایت نیاز دارد.

یکی از متخصصان پشتیبانی، لیلی کرگ، گفت که بسیاری از مشتریان او از رادار مرکز کار خارج شده اند. من یکی از مشتریانم را دارم که در واقع یک تماس تلفنی دریافت کرد که گفت، تبریک می‌گویم، دیگر لازم نیست به دنبال کار بگردید. اما فرد واقعاً می‌خواست کار کند، فقط یافتن کاری که با سلامت روانی او در آن زمان سازگار باشد دشوار بود.»

در مرکز رفاه ناتینگهام، کسانی که به درمان دسترسی دارند، از قبل برای بازگشت به شغل یا آموزش بالقوه، بدون جریمه در صورت از دست دادن قرار ملاقات یا انجام اقداماتی برای انجام ساعات محدود کاری، پشتیبانی مناسب دریافت می‌کنند.

اشورث گفت که “به طور بالقوه میلیون ها نفر وجود دارند که به دلایل بیماری یا بیماری یا به دلیل مسئولیت های مراقبتی بیکار هستند … بسیاری از آنها می خواهند به کار بازگردند”.

«همانطور که می شنویدیم یک گروه کامل از مردم احساس می کنند که از قلم افتاده اند. وقتی این را شنیدیم، فکر کردم که بسیار قابل توجه بود، افرادی که احساس می کنند فرصتی به آنها داده نمی شود.

اشورث قبلاً برای کسانی که مشکلات سلامت روانی یا سایر ناتوانی‌هایی دارند که قبلاً از مزایای طولانی‌مدتی بهره می‌بردند، گام‌هایی برای اشتغال برداشته‌اند که نیازی به جستجوی کار ندارند، تضمین کرده است.

او گفت که حزب کارگر قوانین را تغییر خواهد داد تا به افراد اجازه دهد در صورتی که شغلی برای آنها کارساز نشد، به مزایای قبلی خود بازگردند، بدون اینکه ارزیابی توانایی طاقت فرسا دیگری انجام شود.

اما او همچنین گفت واضح است که تسویه حساب های مالی بلندمدت برای مقامات محلی لازم است تا برنامه های حمایتی مناسب خود را توسعه دهند، به جای پول نقد رقابتی، که مجموعاً به حدود 20 میلیارد پوند می رسد.

آنها نباید به هوس وزرا متکی باشند. آنها باید روی یک پایه بلندمدت پایدار قرار گیرند و گسترش یابند.»

او گفت که حزب کارگر همچنین جاه طلبی دارد که حمایت خود را در محل کار گسترش دهد تا به افرادی که با اعتیاد یا مشکلات سلامت روان دست و پنجه نرم می کنند قبل از اینکه قادر به کار نباشند دست و پنجه نرم کنند – یک سرویس پشتیبانی شبیه به کار نگهداری در مرکز ناتینگهام. ما مسئولیت و وظیفه داریم که آنها را در کار خوب نگه داریم و زمانی که می دانیم با مشکل مواجه هستند به آنها کمک کنیم تا در محل کار خود بمانند.

یکی از مشتریانی که اشورث را ملاقات کرد، مل، صاحبخانه سابق میخانه بود که گفت بیماری همه گیر عامل کلیدی در افزایش مشکل الکل بوده است. او که اکنون در یک کافه کار می کند، گفت که برای بهبودی خود و مشاوری از IPS برای او مهم است. [individual placement and support] که در صورت مشکل می تواند با کارفرمای خود ارتباط برقرار کند.

آنها می توانند بگویند، ما فکر می کنیم مل کمی ساکت تر از حد معمول است و سپس متخصص از من پرسید که آیا مشکلی وجود دارد، به جای اینکه کارفرما من را بیاورد و در مقابل هم تیمی هایم شرمنده ام کند.

اشورث گفت که او هرگونه اتهامی مبنی بر اینکه این طرح افراد را در زمانی که نمی توانند کار کنند مجبور به کار می کند را رد می کند. “برای مدت طولانی، مردم مجبور به انجام فرآیندهای ارزیابی تحقیرآمیز شده اند و ما متعهد به اصلاح این فرآیندها هستیم. اما کمک به مردم برای انجام کارهای باکیفیت، یک آرزوی بزرگ دولت بعدی کارگر خواهد بود.»