واتیکان “راهبه های شورشی” را به دلیل امتناع از ترک صومعه ایتالیا اخراج کرد | واتیکان

واتیکان دو خواهر در صومعه را پس از اطاعت نکردن آنها از درخواست برای ترک یک صومعه هفت قرنی در امتداد سواحل آمالفی ایتالیا، اخراج کرد.

ماسیمیلیانا پانزا و آنجلا ماریا پوناکال که در شهر صخره‌ای راولو به عنوان «راهبه‌های شورشی» شناخته می‌شوند، روز شنبه پس از دریافت نامه‌ای به امضای پاپ فرانسیس، صومعه سانتا کیارا را ترک کردند که به آن‌ها گفته بود از «تعهدات انتصاب مقدس» معاف می‌شوند.

در دهه گذشته، صومعه و جامعه صومعه‌ای آن – که به عنوان بخشی مهم از تاریخ راولو توصیف می‌شود – خانه تنها سه راهبه بوده است: پانزا، پوناکال و ماریا کریستینا فیوره، خواهری 97 ساله که از آن زمان در آنجا زندگی می‌کند. 1955.

پس از اینکه واتیکان بازرسی از املاک مختلف آن را انجام داد و به این نتیجه رسید که ساکنان سانتا کیارا برای تضمین حفظ جامعه، از این سه نفر خواسته شد تا به صومعه یا صومعه دیگری منتقل شوند.

پس از رد درخواست برای پر کردن صومعه با راهبه ها، خواهران سعی کردند با واتیکان برای ادامه آن مذاکره کنند. آنها در نهایت مورد بی مهری قرار گرفتند و پانزا و پوناکال به دلیل مقاومت در برابر انتقال درخواستی، دستور راهپیمایی خود را از صومعه و راهبه دریافت کردند. خواهر فیوره به دلیل وضعیت بدی که باعث بستری شدن او شده است، اجازه اقامت دارد، در حالی که دو راهبه دیگر برای کمک به او نقل مکان کرده اند.

در نامه واتیکان به پانزا و پوناکال گفته شد که «از کلیسا نافرمانی کرده‌اند».

فابریو آدرنو، وکیل این زوج گفت: «این اساساً یک مجازات است. و از آنجایی که پاپ فرانسیس آن را تایید کرده است، نمی توانند درخواست تجدید نظر کنند. تنها راه حل لطف خواهد بود، به این ترتیب که پاپ این دستور را حذف می کند و به آنها اجازه می دهد تا دوباره به عهد راهبه ادغام شوند.

آبان نیوز از واتیکان خواسته است در این باره اظهار نظر کند.

پانزا به خانه خانوادگی خود در نولا در نزدیکی ناپل بازگشته است، جایی که او به طور موقت میزبان پوناکال است که اصالتاً هندی است. این دو راهبه به دلیل ترس از بسته شدن صومعه که به همراه کلیسای مجاور آن در سال 1297 ساخته شده بود، به این انتقال اعتراض کردند.

جینو اسکیاوو، که بخشی از کمیته ای است که برای نجات صومعه تأسیس شده است، گفت: «راهبه ها هفت قرن آنجا بوده اند و پیوند واقعاً قوی با جامعه راولو وجود دارد. ناپدید شدن آن واقعاً شرم آور خواهد بود.»

اسکیاوو گفت که صومعه زمانی مکانی پر جنب و جوش تر بوده و میزبان حدود 40 راهبه و یک مهد کودک بوده است.

او گفت: «نسل های زیادی از کودکان در آنجا به مهد کودک رفتند. این قطعه ای از تاریخ راولو است. با وجود اینکه تنها سه راهبه باقی مانده بود، حفظ آن مهم است. زندگی محرمانه مانند سال‌های پیش سختگیرانه نیست، هر زمان که برای یک ضرورت، مانند رفتن به دکتر یا اداره پست، جرأت می‌کردند، آنها را می‌دیدیم. ما از تصمیم واتیکان ناامید و متحیر هستیم، به خصوص پس از اینکه آنها این دو خواهر را تنها برای انتقال دو خواهر دیگر بیرون کردند.»