به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آ نشانه مطمئن یک کشور شاد، اشتیاق خارجی ها برای آمدن به آنجاست. یکی از این ایالت ها بریتانیای کبیر است. تازه واردها یک سود خالص برای اقتصاد مدرن هستند و باید از آنها استقبال کرد. بنابراین، تعارف آنها برگردانده می شود.
سال گذشته جمعیت سالخورده بریتانیا با رکورد خالص مهاجرت نیم میلیون نفر تکمیل شد. پس از دو سال بازنشستگی همهگیر و خروج از اتحادیه اروپا تحت برگزیت، این مهاجرت به عنوان نجاتی برای کارفرمایان بهداشتی و مراقبتی، تهیهکنندگان غذا، سازندگان، حملونقلان و کشاورزان بود. با این حال، این کسبوکارها هنوز به دنبال چیزهای بیشتری هستند. در انگلستان، مراقبتها با 165000 کارگر و نیازهای بهداشتی 130000 نفر است، در حالی که نیمی از شرکتهای ساختمانی بریتانیا با کمبود کارکنان مواجه هستند و یک سوم کل شرکتهای بریتانیا میگویند که فاقد پرسنل کامل هستند. ماه گذشته صدراعظم به طور مقتضی از 300,000 افراد بالای 50 سال که پس از قرنطینه بازنشسته شده بودند، درخواست کرد که برای پر کردن 1.19 میلیون جای خالی به سر کار بازگردند. گویی ملت با شکست مواجه شد و جانبازان خود را دوباره به خدمت فرا خواند.
با این حال، همین دولت سالانه بیش از یک میلیارد پوند هزینه میکند تا افغانها، عراقیها، سوریها و آلبانیاییهای توانمند را در هتلهای لندن و جاهای دیگر هزینه کند و به آنها و خانوادههایشان پولی به جیب میدهد، مشروط بر اینکه هیچ کاری انجام ندهند. اگر آنها مخفیانه بیرون بیایند تا باربر بیمارستان، حفار جاده، میوهچین یا دستیار مراقبت شوند، دفتر خانه سوئلا براورمن آنها را شکار میکند و برایشان بستهبندی میفرستد. اگر ون های پیمانکاران کارگری را در زیر بزرگراه های ناهموار محاصره کنند، خطر اخراج آنها را تهدید می کند. اگر جرات چرخاندن چرخ دستی، پیتزا یا گل نرگس را داشته باشند، براورمن آنها را سفارش می دهد. او طرف چه کسی است؟
این سیاست توده ای از ریاکاری است. برگزیت عرضه نیروی کار ماهر و فصلی بریتانیا از شرق و جنوب اروپا را خفه کرد. نیروهای بازار با مکیدن تعداد بی سابقه ای از کارگران غیراروپایی پاسخ دادند. ریشی سوناک اکنون خود را گیر کرده است. او باید قول دهد که مهاجرت را خفه کند و در عین حال به نحوی کارگران بیشتری پیدا کند. او حتی برای جلب رضایت راستگرایان، خروج از کنوانسیون حقوق بشر اروپا برای اخراج پناهجویان را پیشنهاد کرده است. تنها روسیه تاکنون از این کنوانسیون عدول کرده است. سوناک بین صخره و سختی است.
هر دموکراسی، قطعا در اروپا، با تنش سیاسی بر سر مهاجرت مواجه است. آلمان از ترکها و سوریها در برابر مخالفان شدید داخلی استقبال کرده است، زیرا به نیروی کار آنها نیاز دارد. بریتانیا در باتلاق قانونی پناهندگی سیاسی، دیپلماسی پناهندگان، استحقاق کارگران کلیدی، قاچاق انسان و بردگی گرفتار شده است. با دهها هزار نفری که مشتاق به نفع اقتصاد بریتانیا هستند، طوری رفتار میشود که انگار یک طبقه نیمه جنایتکار هستند. مالیات دهندگان بریتانیایی اکنون به آنها پول می پردازند تا درآمدی نداشته باشند.
با وجود ظاهر، افکار عمومی دوسویه است. نظرسنجی اخیر YouGov نشان داد که اکثریت بریتانیایی ها با «مهاجرت بیشتر» مخالف هستند، اما برای مشاغل خاص نیز از آن استقبال می کنند. اینها همه چیز هستند، از کارکنان NHS گرفته تا سازندگان و کشاورزان. برخی از سرهم بندی ها در لبه های سیاست ممکن است. در صورت موافقت فرانسه، رسوایی عبور قایقها با بازگرداندن فوری آنها به فرانسه برطرف میشود. دفاتر ویزا در خارج از کشور می توانند کار خود را کاهش دهند و نیاز به پردازش طولانی در بریتانیا را کاهش دهند. منع برگزیت در مورد رفت و آمد آزاد با اروپا مطمئناً روزی پایان خواهد یافت.
در حال حاضر، سوناک باید جرات این را داشته باشد که به بریتانیایی ها بگوید که از مهاجرت چیزی برای ترس و سود زیادی ندارند. در مورد خود تازه واردها هم باید از آمدن آنها استقبال و تشکر کند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.