بارسلونا ممکن است کامل نباشد اما آنها عادت قهرمانی را دارند | لالیگا

آبازیکنان بارسلونا از رختکن بیرون آمدند، در امتداد راهرو و به سمت چپ چرخیدند، از پله‌ها پایین رفتند و از کلیسای کوچکی که توسط باکره مونتسرات اداره می‌شد، رفتند، کف زدن و فریادهای معمولی شنیده شد. یک “بیا” اینجا، یک “بیا بریم” آنجا، یک «آن را انجام بده، تیم». و سپس، درست قبل از اینکه آخرین آنها به نور بیفتند، 77987 نفر در طرف مقابل منتظر شروع نیمه دوم بودند، صدایی چیزی را گفت که هیچ یک از آنها علناً نمی گفتند: “امروز لیگ است، اوه!”

یکشنبه و در این فصل نیمه تمام بود – 19 بازی گذشته، 18 و نیم تا پایان – و آنها هنوز راهی برای عبور از دروازه بان سویا، یاسین “بونو” بونو پیدا نکرده بودند، و آنها می دانستند که این چیست. منظور تا زمانی که آنها برگشتند، 45 دقیقه و سه گل بعد، پیروزی که اکنون به آن نیاز داشتند، تضمین شده بود، بقیه هم همینطور. مجموعه تلویزیونی با یک سوال کلاسیک باز شد: “آیا لیگ وجود دارد؟” همانطور که مطبوعات می چرخیدند، جلوی اسپورت و مارکا – روزنامه هایی که می توانستند بر سر آفتابی بودن هوا دعوا کنند – در واقع موافقت کردند: اگر وجود داشته باشد، بارسلونا تحویل داده بود این یک “ضربه” است.

در حالی که کمی بیش از 20 دقیقه به بازی پایانی آخر هفته مانده بود، یادداشتی به خوان ژوردان، هافبک سویا داده شد، اما این یادداشت کمکی نکرد و کسی که او را تماشا می کرد تعجب نکرد. سعی کنید بفهمید همه اینها به چه معناست. در حال حاضر یک هدف، نه به اندازه یک تکه کاغذ به اندازه یک نقشه، اکنون باز شده و دیگر هرگز به سمت بالا جمع نشده است. زمانی که ژوردان دستورات را رمزگشایی کرده بود، بارسلونا دوباره گلزنی کرده بود. به زودی آنها سومی داشتند. سویا تا دقیقه 88 شوتی وارد دروازه نکرد. ایوان راکیتیچ گفت: “اگر اینقدر صبر کنید، آنها شما را خواهند گرفت.”

درست است، اگر همیشه اینطور نباشد. هر سه گل به طرز فوق‌العاده‌ای به ثمر رسیده بود و توسط مردانی که بازیکنان کلیدی نبودند، نگاهی اجمالی به قدرتی که بلافاصله در نیوکمپ آشکار نشد. فرانک کسیه لادروپ درونی خود، یا روماریو یا رونالدینیو، یا اینیستا – به هر حال شخص خوبی بود – بیرون آورد تا جوردی آلبا را راه اندازی کند. پاس هوشمندانه رافینیا باعث شد تا گاوی به نوعی روی خط تنها بماند. آلبا که توپ دوست داشتنی فرنکی دی یونگ را دریافت کرد، در رافینیا بازی کرد تا پنجمین برد متوالی بارسلونا، دهمین برد آنها در 11 بازی را تکمیل کند و آنها را با کمی کمک مایورکا به خوبی حفظ کند.

اوایل بعدازظهر، در یک مسابقه با 43 خطا، جایی که آمار بازی در زمین تقریباً به اندازه توپ در بازی بود، رئال مادرید کریم بنزما را از دست داد، دید که تیبو کورتوا در گرم‌آپ مصدوم شد، یک گل به خودی زد. گل، ضربه ای به سمت دروازه به جز ضربه پنالتی (که آن ها از دست دادند)، با آنتونیو رودیگر در جلو و ماریانو در زمین به پایان رساند و 1-0 شکست خورد. بنابراین زمانی که بارسلونا به نیوکمپ رسید، آنها می دانستند که در صورت پیروزی، می توانند 8 امتیاز برتری داشته باشند. در نیمه دوم، آنها این کار را کردند و اگرچه هیچ کس حرفی برای گفتن نداشت اینجا آنچه در آن گفته بودند آنجا، آنها معنی آن را می دانستند.

مارکا ابراز تاسف کرد: “مادرید نیمی از لیگ را در جزیره رها کرد.” AS ناله کرد: “مادرید از مبارزه فرار کرد.” ژاوی گفت: “این روز عالی بود، زیرا از رتبه دوم تا ششم همه امتیازات را از دست دادند.” در پایان یک آخر هفته که تنها یکی از شش تیم برتر پیروز شد و تنها یکی از هفت تیم انتهایی شکست خورد، جدول اکنون تیم او را 18 امتیاز بالاتر از اتلتیکو مادرید، چهارده امتیاز بالاتر از رئال سوسیداد و 8 امتیاز بالاتر از رئال مادرید دارد. آلبا اعتراف کرد: “فاصله خوبی است.”

فاصله بسیار خوبی است. “هشت امتیاز فاصله!” جلد El Mundo Deportivo را تشویق کرد، کاریکاتور آن در داخل تیم ژاوی را به عنوان یک A8 با پلاک FCB53 نشان می دهد. هنوز رئال مادرید از سپر عقب خود آویزان نشده بود، اما اگر هر تیمی بتواند یک بازگشت را رقم بزند – ممکن است T-1000 به طور ناگهانی در آینه دید عقب ظاهر شود، تماماً قصد مرگبار و تخریب ناپذیری – آنها هستند. ژاوی گفت: “من آن را به عنوان یک بازیکن تجربه کرده ام، نمی خواهم آن را به عنوان سرمربی تجربه کنم.” او در سال 2007 آنجا بود، زمانی که 18 ثانیه پوچ عنوان قهرمانی را از تیمش گرفت، رائول تامودو، بازیکن اسپانیول، گلی به ثمر رساند که AS آن را “شگ قرن” توصیف کرد و به مادرید شانس قهرمانی در لیگی داد که تقریباً به همان اندازه غیرممکن بود. مسخره است، به عنوان قهرمانی فصل گذشته لیگ قهرمانان اروپا. با این حال، حتی مادرید هرگز شکافی به این بزرگی را اصلاح نکرده است، در حالی که بارسلونا نیز هرگز از برتری به این اندازه چشم پوشی نکرده است.

که به این معنی نیست که نمی تواند اتفاق بیفتد. در فصل 04-2003، والنسیا، زمانی که در برنابئو شکست خورد، 8 امتیاز از مادرید پس گرفت تا قهرمان لیگ شود – و این تنها در 12 هفته بود، چه رسد به 18 امتیازی که اکنون باقی مانده است. ژاوی به درستی اصرار کرد: «یک دنیا باقی مانده است. بارسلونا باید سه بار ببازد، اما این غیرممکن نیست و آنها همیشه غیرقابل نفوذ به نظر نمی رسند. یا شاید هم داشته اند، حتی اگر توضیح آن همیشه آسان نبوده است، و شاید نکته همین باشد. وقتی به دنبالش نیستی برنده نیستی که خوب، به نحوی یافتن راهی، نشانه یک تیم برنده عنوان؟

در اواسط هفته، بارسلونا با نتیجه 2-1 بتیس را شکست داد. آنها سه بازی قبلی خود را 1-0 بردند – روندی بی نظیر از سال 1980 قبل از میلاد، قبل از کرایف – و پیروزی 3-0 یکشنبه، اولین بار در هفت بازی بود که با بیش از یک گل انفرادی پیروز می شدند. اما آنها آنجا هستند.

زمانی که بارسلونا در ال کلاسیکو در ماه اکتبر با نتیجه 3-1 شکست خورد، به نظر یک اتفاق غیرواقعی، کمی مسطح و تقریبا آسان بود. اگر چیزی آنجا بود، خیلی به نظر نمی رسید. آنها به تازگی از چمپیونزلیگ حذف شده بودند، دومین شکست مقابل بایرن در راه بود و به نظر می‌رسید وعده‌های اولیه فصل آنها دروغ بود. هواداران مادرید مال شما و برای ماندن ژاوی شعار می داد و متقاعد شده بود که نمی تواند با آنها رقابت کند.

آنها اشتباه می کردند. بارسلونا مادرید را در فینال سوپرکاپ جدا کرد و از آن زمان تاکنون 11 امتیاز در لیگ را تغییر داده است. نه فقط به این دلیل که مادرید لغزش کرده است – مایورکا، رایو و ویارئال را شکست داده اند – بلکه به این دلیل که آن ال کلاسیکو آخرین شکست بارسلونا در لیگ بود. بدون شکست در 15 بازی در تمام رقابت ها، 11 بازی در لالیگا، آنها تنها سه بار امتیاز از دست داده اند: رایو، مادرید و اسپانیول. آنها به نیمه راه قهرمان زمستان رسیدند و یک بار با همه بازی کردند. آنها 17 برد در 20 بازی لیگ کسب کرده اند، تنها 7 برد – سه مورد از آنها مقابل مادرید – و 15 کلین شیت داشته اند.

اگر این نیز می تواند کمی نادرست به نظر برسد – گل های مورد انتظار آنها دو برابر تعداد واقعی است – پس این درست است که مارک آندره تراشتگن قدرت های خاصی را کشف کرده است، مانند گرفتن موهای مار توسط هومر سیمپسون. اما یک دروازه بان برای همین است. اگر درست باشد که رابرت لواندوفسکی در مسابقاتی پیروز شده است که در غیر این صورت نمی توانستند پیروز شوند، ایرادات را پنهان کرده و دو سال و نیم بعد آنها را به اوج رسانده است، خوب، او هم برای همین است. علاوه بر این، آمار هنوز یک مورد قانع کننده را نشان می دهد، و آن آن زمان بود و اکنون نیز همینطور است. لواندوفسکی که از محرومیت بازگشته است، از زمان جام جهانی تنها یک بار در لیگ گلزنی کرده است – تنشی که گهگاه به نظر می رسد یکشنبه شب خود را نشان می دهد – اما آنها به پیروزی ادامه دادند.

اگر این تیم کمتر ژاویانی نسبت به این ایدئولوگ، این مدافع ایمان است، گفتمان همیشه کاملاً با واقعیت هماهنگ نیست، آنها هنوز بیش از هر کس دیگری توپ را در اختیار داشته اند و کمتر از هر کس دیگری شوت دریافت کرده اند. بازی هایی علیه سویا وجود داشت که مالکیت توپ نزدیک به 90 درصد بود. xGa (گل‌های مورد انتظار علیه) بالاتر از اهداف واقعی است، اما همچنان کمتر از اهداف دیگر است. در هر صورت، این فرآیند تازه شروع شده است و در سازگاری هوشمندی وجود دارد. همیشه قرار بود مدتی طول بکشد تا شکل بگیرد، که اکنون نیز هست.

اگر ابهامی در مورد رونالد آرائوخو وجود داشت، این کوه مردی اما نه از لاماسیا، بر آن غلبه کرده بود. آندریاس کریستنسن مانند برخی پتوهای راحتی نامرئی، امنیت بی صدا را در کنار او فراهم کرده است. اگر ژول کونده واقعاً نمی خواهد مدافع کناری باشد، او در آنجا خیلی خوب است. آلخاندرو بالده و آلبا طرف مقابل را به اشتراک گذاشته اند: “من اینجا نیستم تا به سرمربی پیام بفرستم.” آلبا در حالی که همه تعجب کردند که این مرد کیست، آلبا گفت.

اگر مربی نسبت به گاوی شک داشت، آن‌ها نیز با یک ترکیب جدید غلبه می‌کردند که در آن او تبدیل به یک هافبک اضافی می‌شد که در جلو بازی می‌کرد، لمس و خلق و خوی او اساسی بود، پسری برای دنبال کردن در نبرد، هدایت مدام، کاتالیزور برای تغییر دادن. پدری بالاتر از هر چیز دیگری گل می زند. اگر آنها سعی کردند دی یونگ را بیرون برانند – و آیا تا به حال، هر چند ادعای خلاف این را داشته باشند – او اکنون بسیار حاضر است و سرخیو بوسکتس را همراهی می کند.

عثمان دمبله که قبلاً بی ربط بود، برای همیشه مجروح شد، تهدید شد و به او گفته شد که برود، هنوز آنجاست، یک سیستم شکن اما موفقیتی که ژاوی ساخته است. در غیاب او در روز یکشنبه، رافینیا آنها را رهبری کرد و با هر گل نزدیک‌تر می‌شد: یک پاس گل برای گل اول، یک پاس گل برای گل دوم و یک پایان برای گل سوم. بارسلونا در بازی دیگری پیروز شد که فقط یک بازی دیگر نبود. آنها می دانستند که این ممکن است به معنای لیگ باشد. یک نفر اینطور گفت.