آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مندر 10 سالی که من در خط مقدم NHS بودم، همه چیز همیشه سخت بوده است: استخدام کارکنان همیشه یک مشکل بوده است، و تخت ها همیشه سخت بوده است. اما اکنون وضعیت غیرقابل تحمل است. من نمی توانم به اندازه کافی تاکید کنم که در سال 2023 اوضاع چقدر خطرناک شده است.
بخش‌ها آنقدر کمبود پرسنل دارند که ایمنی بیمار هر روز در خطر است. من از 12 بیمار در شیفت مراقبت می کنم. آنچه در عمل به نظر می رسد مدیریت 12 مجموعه دارو، برنامه های مراقبتی و کاغذبازی، به روز رسانی 12 خانواده مختلف، و ارائه مراقبت های مناسب برای 12 نفر مختلف است: امضای فرم ها برای روش ها، تعویض پانسمان، اطمینان از اینکه آنها خوب نمی شوند، تشدید می شود. نگرانی های دکتر اطمینان حاصل کنید که 12 نفر مختلف در حال خوردن و نوشیدن و استفاده از توالت هستند.
من این کار را کم و بیش به تنهایی انجام می دهم، زیرا هر پرستار و دستیار مراقبت های بهداشتی دیگر در شیفت 12 بیمار نیز دارد. فشارهایی که ما با آن روبه رو هستیم آنقدر غیرانسانی است که هر روز فکر می کنم آیا روزی خواهد بود که اشتباهی مرتکب شوم که به قیمت جان یک نفر تمام شود؟
هیچ لحظه ای از لامپ وجود نداشت که من را به سمت اعتصاب سوق دهد – بیشتر شبیه مرگ هزاران بریدگی بود. من سال گذشته به اعتصاب رای دادم بدون اینکه بدانم آیا به صفوف اعتراض می‌پیوندم یا نه، اما تغییر اخیر من را متقاعد کرد که در کنار همکارانم نشوم. مثل روزهای دیگر در بخش، روز شلوغی بود. ما کمبود نیرو داشتیم و آتش می زدیم. همانطور که به پایین راهرو نگاه کردم، تنها پرستار دیگری را دیدم که در شیفت کاری بود – که اخیراً مانند من دارای صلاحیت بود و 12 بیمار در لیست او بودند. چشمانمان را قفل کردیم و ایستادیم و نگاه همدیگر را برای یک ثانیه نگه داشتیم، هر دو می دانستیم در حال غرق شدن هستیم.
در محل کار، من کسی هستم که دیگر خیلی دوستش ندارم. من روی انجام تا حد امکان و آزاد کردن تخت‌ها تمرکز می‌کنم. مراقبت بیمار محور یک خاطره دور است. از ما انتظار می رود ربات هایی بدون هیچ احساسی باشیم. پس از مرگ یک بیمار، در عرض نیم ساعت از فرد جدیدی در همان تخت مراقبت می کنم – به سادگی زمانی برای پردازش روزهای سخت وجود ندارد.
کار کردن با آن سطح از اضطراب و آدرنالین به مدت 12 ساعت در هفته عواقب دارد. در خانه از نظر روحی و جسمی خسته هستم و چیزی برای خانواده ام باقی نمانده است. این سخت است که بدانم من به سادگی نمی توانم به بیماران استاندارد مراقبتی را که شایسته آنهاست ارائه دهم، استاندارد مراقبتی که برای آن آموزش دیده ام. این چیزی نیست که من برای خودم یا اعضای خانواده ام می خواهم.
قبلاً اوقات سختی بوده است. در طول همه گیری، ترس در بخش قابل لمس بود. در مارس 2020، با شیوع ویروس، پرستاران بدون PPE از افراد در حال مرگ مراقبت کردند. یادم می‌آید فکر می‌کردم آیا باید با مادر و بابام خداحافظی کنم؟ از آن زمان به بعد، من تعداد پرسنل را درهم می‌بینم و می‌توانم به شما بگویم چرا: رهبران ما، که زمانی تلاش‌های مافوق بشری ما را می‌ستودند، به نظر می‌رسد دچار فراموشی شده‌اند. ما سوخته ایم و به سادگی نمی توانیم ادامه دهیم. وزیر بهداشت به ما می گوید که اگر این جایزه را دریافت کنیم، باید بهره وری بیشتری داشته باشیم. اگر بیشتر سازنده بودم، مرده بودم.
از قضا، اقدام برای من واقعاً مربوط به پرداخت نیست. من بعد از اینکه خودم یک بیمار بودم و با دیدن تفاوتی که کارکنان پرستاری می‌توانستند ایجاد کنند، در NHS به عنوان دستیار مراقبت‌های بهداشتی شروع به کار کردم. من بسیار افتخار می کنم که در پرستاری کار می کنم. اما سیستم کنونی ما بیماران را به عنوان اعداد و پرستاران را به عنوان چرخ دنده می بیند. و نمی تواند ادامه یابد. این دعوا بر سر شأن و منزلت ماست و به رسمیت شناختن خدمات طاقت فرسا و روزانه ما. من اعتصاب می کنم زیرا می خواهم به حرفه ام احترام بگذارم. من اعتصاب می‌کنم، زیرا اگر پرستاران به گروه خود ادامه دهند، چه کسی برای آموزش گروه بعدی باقی خواهد ماند؟ من متعجبم زیرا اگر تغییرات واقعی را مشاهده نکنیم، چه کسی در پیری از ما مراقبت خواهد کرد؟
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
