برنامه چلسی پس از هجمه نقل و انتقالات تاد بوهلی قابل درک نیست | چلسی

آهمیشه، شما باید انرژی دراماتیک پایان ناپذیر فوتبال را تحسین کنید. این هفته یک عنصر زمان بندی کمیک عالی در همزمانی دو رویداد وجود داشت. ابتدا اخباری مبنی بر اینکه قرار است پیشنهادات مربوط به حاکمیت و مالکیت فوتبال منتشر شود، با صحبت‌های پرچین و محتاطانه معمول در مورد مقررات و تناسب اندام و ارزش‌های غیر پولی.

و ثانیاً اسپاسم های همزمان انتهای پنجره تاد بوهلی، بیرون آمدن از هلیکوپتر بالگرد خزدار چینچیلا، نیم تنه پوشیده از گرد و غبار پنیر پارمزان، کلاه طلایی جامد و کج، خواستار اسب های رقصنده بیشتر، موسیقی بیشتر، همیشه. -ابرهای بزرگتر از پروانه های اسیر به جز، صبر کن تو میخوای جلوی من رو بگیری که چیکار کنم؟ می خواهید کدام صنعت را تنظیم کنید؟ پگاسوس را رزین کنید. توپ پول را شلیک کن ما برای لیسبون سوار می شویم.

تاکنون واکنش‌ها به خرج کردن شش ماهه چلسی مبتنی بر رمزگشایی از خوب یا بد بودن آن بوده است. آن پنجره نقل و انتقالات مرگبار، مطمئناً تحقیر لیگ برتر را برای بقیه فوتبال آسان‌تر کرده است، که احتمالاً به پایان رسیده است، و پاسخی منطقی به این واقعیت است که تمام استعدادها، تخصص‌ها، مهارت‌های مربیگری و علاقه اولیه انسانی اروپا اکنون بی‌وقفه به لیگ برتر کشیده شده است. مدار.

از سوی دیگر، ولخرجی چلسی بدون شک برای صنعت نقل و انتقالات خوب بوده است. پرداخت بیش از حد برای بازیکنان جوان پیش نویس پول نقد آماده را برای همان باشگاه هایی فراهم کرده است که لیگ برتر به طور همزمان در حال کاهش است. معذرت خواهان و اولتراهای بازار آزاد خواهند گفت، هی، این نشانه ای از تندرستی است.

این دقیقاً نحوه تجارت آنها در ایالات متحده با فریگین A است، افرادی که نمی دانند چگونه تجارت خود را در ایالات متحده انجام می دهند، به ما گفته اند، جایی که سرمایه گذاران موفق حداقل سعی می کنند بازارهای خود را درک کنند، باهوش تر باشند، نه به وضوح کمتر باهوش باشند، پس از همه افراد حاضر در اتاق.

اما هی، فقط به Boehly خیره شوید که بدون شک یک شخصیت فوق‌العاده سرگرم‌کننده و فرستمن است، با ظاهر آخرین عضو کوچک بازمانده از سوپرگروه دهه 60 که با نواختن باس و نمردن میلیون‌ها دلار درآمد داشت و اکنون آزاد است که بنشیند. در یک استودیوی ساحلی کالیفرنیایی که در مستندهای چهار بی‌بی‌سی با میز مخلوط کردن دست و پنجه نرم می‌کند و درباره کلکسیون غوره‌های کشاورزی گران‌قیمت اتروسکی خود صحبت می‌کند.

چیزی که شاید شگفت‌انگیزترین چیزی باشد فقدان شک و تردید است، این باور فوری به سبک بومری که فقط او، تاد بوهلی، می‌داند چگونه این مشکل صنعت فوتبال اروپا را که قبلاً هرگز به آن نگاه نکرده بود، اصلاح کند. زمانی را به خاطر دارید که روملو لوکاکو “آخرین مهره” در اره منبت کاری اره مویی چلسی بود؟ بوهلی آن اره منبت کاری اره مویی را ربوده و آن را از یک بالن هوای گرم بیرون انداخته و در حال خندیدن با کلاه و دمپایی دم کرده است، سپس یک اره منبت کاری اره مویی کاملاً ساخته است. به جز زمانی که سعی می کنید آن را روی هم بچینید، اصلاً یک اره منبت کاری اره مویی نیست، یک جفت کفش از الماس است و تاد بوهلی روی گردن شما نفس می کشد، با غلاف عصای سواری اش شما را به حرکت در می آورد و از ساختارهای قدیمی و خسته شرکت ها و تفکر متحرک اروپایی

آیا این واقعا می تواند کار کند؟ این ایده وجود دارد که آنچه ما شاهد آن هستیم چیزهای طرح اصلی است. هرگز به صورت حساب های دستمزد، تیم سازی و بدهی های کلان اهمیتی ندهید. چلسی در واقع در حال تغییر پارادایم است. مدل چند باشگاهی در حال صحبت است. همانطور که کمیته نقل و انتقالات بی نظیری متشکل از بچه های برایتون، پسر ساوتهمپتون، مرد موناکو و مدیر جدید فوتبال، کریستوفر ویول، که بسیار مشتاق کشف “فلسفه واضح و پایدار” چلسی بوده است، احتمالاً در اواسط راه 12 سالگی است. -ترنس پیوت ساعتی

بارزترین مشکل این فلسفه – خرید استعدادهای جوان و امیدواریم که ارزش بیشتری پیدا کند – این است که چلسی قبلاً تلاش کرده و اکنون در حال فروش است. از آخرین محصول با تخفیف. ایراد دیگر این است که بازار آشکاری برای فروش این محصول وجود ندارد. هیچ‌کس بهای چلسی را پرداخت نمی‌کند، به جز چلسی، که در بالای درخت پول است، نه پایین‌ترین، که اساساً به چلسی دیگری، چلسی خنگ، برای پرداخت این نرخ جدید بازار هوشمند چلسی نیاز دارد.

در حال حاضر، هر چه بیشتر به آن نگاه می کنید، هیچ یک از اینها واضح تر نمی شود، تا حدی که گمانه زنی در مورد خوب یا بد بودن این چیز، نکته اصلی را از دست می دهد. یعنی اینجا هیچ منطقی وجود ندارد. کاری که چلسی انجام داده یک قمار یا یک رویکرد جدید جسورانه نیست. به سادگی غیر قابل درک است. حتی یک طرح بد هم یک برنامه است. اما این چیز نه ریاضیاتی دارد، نه مدلی که به صورت انتزاعی بر روی آنچه اکنون می دانیم کار کند.

و این عجیب است. بوهلی پیشینه ای در تامین مالی پوششی دارد که در آن مهم ترین کیفیت این است که مطمئن شوید دانش درونی دارید و از بازیکنان پیشی گرفته اید. با این حال اینجا او با یک گونی بزرگ در سالن‌های کازینوی پر از کوسه فوتبال پرسه می‌زند و می‌پرسد چگونه بلک جک بازی می‌کنید. عقلانی نیست اگر این مدیر صندوق شما بود، او را اخراج می کردید.

در اینجا فقط دو احتمال واقعی وجود دارد. یا بوهلی یک رئیس از مد افتاده بیش از حد بی کفایت است، متقاعد شده است که فوتبال واقعاً زیر دست او منفجر می شود، همانطور که به نظر می رسد آمریکایی های واقعاً باهوش ساختمان را ترک می کنند. یا عنصری وجود دارد که از دید خارج است.

احتمالاً دو نکته در این مورد ارزش گفتن دارد. اولین مورد از بین رفتن کامل اعتماد به حاکمیت فوتبال است. اگر رویدادهای توهم‌آمیز اخیر در اتاق هیئت مدیره چلسی چیزی به ما می‌گوید، این است که چیزهایی که باورنکردنی یا غیرممکن به نظر می‌رسند، احتمالاً باورنکردنی و غیرممکن هستند. چه چیزی را ما اینجا نمی بینیم؟ بر اساس یک اصل، همیشه ارزش این را دارد که بپرسیم چه کسی واقعاً پول خود را اینگونه خرج می کند و چرا.

تنها چیزی که واقعاً مسلم است این است که تماشای چلسی سرگرم کننده و هیجان انگیز خواهد بود، همانطور که انفجار در یک کارخانه آتش بازی سرگرم کننده و هیجان انگیز است. و از آنجایی که فوتبال انگلیس با تأخیر در مورد آزمایش های مالکیت و شفافیت صحبت می کند، این در حال حاضر غرب وحشی جهانی است. مسئولیت‌پذیری، مقررات، ارزش‌های فراتر از سود و زیان – این موارد مدت‌هاست که جدول را ترک کرده‌اند. در عوض این بولییسم است که بر آینده فوتبال چنگ می زند. چیزی که اگر ما این نمایش را به درستی بخوانیم، می تواند خیلی زود متفاوت به نظر برسد.