موناکو به پای صندوق های رای می رود: سیستم سیاسی منحصر به فرد شاهزاده را بررسی کنید

موناکو دومین ایالت کوچک جهان پس از واتیکان، یک سلطنت موروثی و مشروطه است. مونگاسک ها قرار است یکشنبه 5 فوریه 2023 برای تجدید پارلمان خود به نام شورای ملی رأی دهند.

شورای ملی چیست؟

در موناکو، قدرت قانونگذاری به طور مشترک توسط شاهزاده آلبرت دوم و شورای ملی اعمال می شود.

این مجلس که مجلس مونگاسک نیز نامیده می شود، پارلمان تک مجلسی شاهزاده است. از 24 عضو تشکیل شده است که برای مدت 5 سال با رأی عمومی انتخاب می شوند. بنابراین نماینده اصلی جمعیت است. به قوانین پیشنهادی دولت رأی می‌دهد.

در حال حاضر ریاست آن بریژیت بوکون-پاژس است.

چه کسی رای می دهد؟

از حدود 38000 نفر ساکن این شاهزاده کوچک 2.02 کیلومتر مربعی که بین نیس و ایتالیا محصور در خشکی است، اما عضو اتحادیه اروپا نیست، تنها 7596 نفر حق رای دارند. دو شرط وجود دارد: آنها باید حداقل 25 سال سن داشته باشند و تابعیت مونگاسکی داشته باشند.

انتخابات چگونه برگزار می شود؟

شورای ملی بر اساس یک رای مختلط یک دوری انتخاب می شود که 16 کرسی به لیست اکثریت می دهد، 8 کرسی باقی مانده به نسبت بین لیست هایی که بیش از 5 درصد آرا را به دست آورده اند توزیع می شود و رای دهندگان امکان انتخاب را دارند. یک ترکیب.

چه چیزی در خطر است؟

اگرچه این شوراها به قوانین و بودجه رأی می‌دهند، اما نمی‌توانند مسئولیت سیاسی دولت را زیر سؤال ببرند و در صورت لزوم آن را سرنگون کنند، زیرا دولت فقط در برابر آلبرت دوم، شاهزاده مستقل، مسئول است.

به گفته تیری برزو از فهرست “اتحادیه ملی مونگاسک”، مهمترین موضوعاتی که در دوره بعدی ریاست جمهوری در معرض خطر هستند عبارتند از:

• امضای توافقنامه احتمالی ارتباط با اتحادیه اروپا؛
• حفظ الگوی مونگاسک و ویژگی‌های آن: «اگر اولویت استخدام، مسکن، شرایط دسترسی به قراردادهای عمومی یا برخی از مشاغل تحت نظارت حفظ نشود، این کل پیمان اجتماعی مونگاسک است که زیر سؤال می‌رود». وکیل.

چند لیست؟

دو لیست در این انتخابات با هم رقابت می کنند.

در نقش مورد علاقه، “اتحادیه ملی مونگاسک” و 13 معاون در حال خروج آن، به رهبری بریژیت بوکون-پاگز، معلم سابق 63 ساله، اولین زنی که از زمان تأسیس شورای ملی در سال 1911 به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.

در مقابل، “ایده های جدید برای موناکو”، توسط رئیس فعلی شورا، دانیل بوئری، 78 ساله، یکی از اعضای سابق اکثریت رهبری می شود.

با تنها 14 نامزد، آقای بوئری اعتراف می‌کند که به دلیل «فشار فوق‌العاده» در تنظیم فهرست خود «مشکل» داشته است. اما او امیدوار است که خود را با «دیدگاه» پیشنهادی متمایز کند، حتی اگر بین این دو فهرست، «نتوانیم بگوییم که تمایزات ایدئولوژیک وجود دارد، بلکه تمایزات فلسفی هستند».

«ایده‌های جدید برای موناکو» قصد دارد «بحث‌هایی را به‌ویژه در مورد حقوق زنان و چگونگی پیشبرد بیشتر در مورد سقط جنین در چارچوب قانون اساسی آغاز کند». اگرچه قطع اختیاری بارداری در موناکو در سال 2019 جرم‌زدایی شد و زنانی که سقط جنین می‌کنند دیگر خطر زندان را ندارند، انجام سقط جنین همچنان ممنوع است.

آقای بوئری همچنین از دولت مونگاسک خواست تا به طور سیستماتیک “تأثیر زیست محیطی تصمیمات اتخاذ شده” را ارزیابی کند.

ارتباط موناکو و اروپا چیست؟

موناکو مانند آندورا و سن مارینو از مارس 2015 مذاکراتی را با اتحادیه اروپا برای امضای توافقنامه همکاری انجام داده است. هدف این است که زندگی شهروندان و شرکت های خود را در بازار داخلی اروپا آسان تر کند. چالش اصلی افزایش جذابیت اقتصادی موناکو است.

به عنوان مثال، این می تواند موانعی را که عوامل اقتصادی مونگاسکی برای دسترسی به بازار داخلی اروپا با آن مواجه هستند، برطرف کند. این امر امنیت حقوقی بیشتری را در مبادلات آنها تضمین می کند. به گفته دولت مونگاسک، یک توافق همچنین به اتباع این امکان را می دهد که راحت تر در اتحادیه اروپا حرکت کنند. به عنوان مثال، این توافق به دانشجویان ملی اجازه می دهد تا بدون هزینه اضافی در دانشگاه های اروپایی تحصیل کنند.

زندگی مونگاسکی

شورای ملی محدودیت هایی مانند حفظ اولویت ملی در همه زمینه ها، حفظ دسترسی محفوظ برای اتباع به مسکن دولتی، دسترسی انحصاری برای مونگاسک ها به برخی از مشاغل تحت نظارت، مجوز قبلی اجباری برای ساکنان و شرکت ها برای ایجاد در قلمرو Monegasque، تعیین کرده است. و حفظ رژیم اعلامی برای مونگاسک ها.

در یک بیانیه مطبوعاتی که در تابستان 2022 منتشر شد، شورای ملی مونگاسک نشان داد که گفتگوها “با هدف نهایی کردن مذاکرات در مورد توافقنامه احتمالی ارتباط تا پایان سال 2023” ادامه دارد. این خواسته شورای اتحادیه اروپا نیز هست. بنابراین، سرعت مذاکرات باید با یک جلسه ماهانه بین قهرمانان پرونده تسریع شود.

در صورت دستیابی به توافق، موناکو از وضعیت “کشور وابسته” برخوردار خواهد شد و عضو اتحادیه اروپا نخواهد شد. موناکو سومین کشور عضو اتحادیه اروپا خواهد بود.

کمی تاریخ

تاریخ حاکمیت کنونی تنها در قرن سیزدهم به لطف یک خانواده جنوا آغاز شد: گیبلین ها. در 10 ژوئن 1215، گیبلین ها سنگ بنای قلعه را گذاشتند که اساس کاخ شاهزاده فعلی بود. اولین اربابان «صخره» برای جذب ساکنان، امتیازات ارزشمندی از جمله اعطای زمین و معافیت مالیاتی را به تازه واردان اعطا کردند.

در سال 1297، در پی نبردی که فرانسوا گریمالدی، معروف به مالیزیا، در برابر جنوا به دست آورد، «مجلس موناکو» توسط خاندان گریمالدی، خانواده ای ثروتمند از اشراف جنوایی، به دست آمد.

خانه گریمالدی

رینیر اول، بنیانگذار سلسله گریمالدی موناکو، هلندی ها را در Ziriksee (هلند) شکست داد، در حالی که تحت فرمان پادشاه فرانسه فیلیپ عادل بود. این شاهکار عنوان “دریاسالار بزرگ فرانسه” را برای او به ارمغان آورد و استقلال سیاسی سلطنت کوچک را تسهیل کرد. با این حال، موناکو تا سال 1419 بخشی از خانواده گریمالدی نشد.

در سال 1489، پادشاه فرانسه، چارلز هشتم، استقلال موناکو را به رسمیت شناخت. بعداً لویی دوازدهم در سال 1512 و فرانسیس اول به نوبه خود در سال 1515 این شناخت را تجدید کردند.

در قرن هفدهم، گریمالدی‌ها دوک‌های والنتنوآ (دروم) و بارون‌های ماسی شدند، القاب و سرزمین‌هایی که در جریان انقلاب فرانسه در 4 اوت 1793 از دست دادند. نام فورت-د هرکول و شهر اصلی کانتون آلپ-ماریتیم و سپس یک کمون ساده فرانسوی شد. معاهده وین در سال 1815 این شاهزاده را به عنوان “حافظ پادشاهی ساردینیا” تبدیل کرد.

دوباره مستقل

در سال 1861، موناکو دوباره به یک شاهزاده مستقل تبدیل شد و خود را تحت حمایت فرانسه قرار داد. شاهزاده آلبرت اول در سال 1911 قانون اساسی را به آن اعطا کرد. از آن زمان، قاعده تفویض اختیار این بوده است که در صورت انقراض سلسله گریمالدی، فرانسه وارث سلطنت می شود.