هری کین برای اثبات عظمت خود نیازی به جام در تاتنهام ندارد | لیگ برتر

این بازی هری بود، روز هری. و همچنین، در یک طنز قابل قبول – فوتبال واقعاً این چیزها را دوست دارد – روز آرسنال، اگرچه شاید بتوانیم فعلاً روی آن پرده برداریم.

در سوت پایان این شکست 1-0 منچستر سیتی، بازیکنان تاتنهام، به سبک مراسم اهدای جام، برای لحظاتی در کنار هری کین در کنار هری کین در حالی که او پاس کردن رکورد گلزنی جیمی گریوز در تمام دوران باشگاه را جشن می‌گرفت، بیرون ماندند.

شاید باید اضافه کرد که گریوز در مجموع با رتبه 357 در رده برتر به پایان رسید و کین در مجموع بیست و هفتمین فهرست پروازهای برتر انگلیس است، لیستی بسیار داستانی تر از پیگیری آلن شیرر در ربع قرن که مورد علاقه پخش کنندگان بود. . چهارده مورد دیگر و کین با تونی کوتی هم سطح خواهد شد. او می تواند امیدوار باشد که با رسیدن به رتبه 250 به 10 تیم برتر برسد. همه اینها در گرمای سفید لیگی که از بالا تا پایین رقابتی است به ثمر رسیده است.

شلوغی، سخنرانی ها، تشویق ها بود. خوشبختانه هیچ کس یک تریبون و یک بمب نواری پخش نکرد. البته این لحظه مسخره خواهد شد، زیرا همه همه چیز را مسخره می کنند، و همچنین به این دلیل که کاملا احمقانه بود. برنده سپر هری کین … هری کین است.

اما دلیلی نیز وجود دارد که چرا باشگاه این اتفاق را جشن گرفت: زیرا اینجا زمینی است که برای جشن گرفتن ساخته شده است. و از آنجایی که این لحظه واقعاً دوست‌داشتنی برای کین بود، یک گل قهرمانی با رکورد باشگاه در استادیومی که او به ساخت آن کمک کرد، نمایش‌های او جریان‌های درآمدی تاتنهام و حضور آن‌ها در لیگ قهرمانان را در طول سال‌های ریاضت‌گذاری در زمین حفظ کرد، زیرا بودجه این کار تامین می‌شد.

تمام آن بازگشت‌های عجولانه، ضربات رباط‌ها، سال‌های بدون پشتوانه جدی، تعهد کامل به تلاش برای رسیدن اسپرز به رتبه چهارم. آنها احتمالاً باید این زمین را به نام او یا به نام مچ پاهای او نامگذاری کنند. حداقل تا زمانی که گوگل یا یاهو یا مای اسپیس یا برخی از اسکای نت های آینده بالاخره حرکت خود را انجام دهند

بنابراین هری در مورد فداکاری و فداکاری صحبت کرد، هرچند که البته (به طرز عجیبی) بخشی از این فداکاری اجازه خروج برای کسب عنوان قهرمانی با حریفان یکشنبه را نداشت. کاملاً مناسب به نظر می رسید که او باید با تنها گل یک بازی جذاب تفاوت را ایجاد کند، البته بازی بسیار ناامیدکننده برای سیتی.

پپ گواردیولا تیم عجیبی را وارد زمین کرد که با ریکو لوئیس در سمت چپ شروع شد. لوئیس اخیراً 18 ساله شده است. در این ترکیب از او خواسته شد که در دو نقش، دفاع به عنوان دفاع چپ (او یک مدافع راست است) و در صورت لزوم به هافبک بازی کند. لوئیس این کار را با در نظر گرفتن همه چیز عالی انجام داد. اما او توسط رودری برای تک گل بازی فروخته شد، با یک پاس ناقص از زاویه ای سخت و بدون فرصت برای چرخش. پیر-امیل هیبیرگ از لوئیس عبور کرد و توپ را از پهلو به کین رساند. از آنجا به نظر می رسید روز متوقف می شود. کین فقط با یک لمس تئاتر مکث کرد، سپس آن را به گوشه‌ای دور انداخت.

او چه بازیکن فوق‌العاده‌ای بوده است، الگوی خودسازی مداوم از روزهای اولیه‌اش به‌عنوان یک فوروارد خلاق خفیف گوشتی. افسانه کمی وجود دارد که کین در دوران جوانی یک بازیکن جوان بود. این کاملا درست نیست کسانی که او را در دوران قرضی‌اش دیدند، به‌ویژه در میلوال، بازیکنی را به یاد می‌آورند که بااستعدادهای سطح بالایی آشکار بود. پیشرفت فیزیکی در زمان مائوریسیو پوچتینو لحظه اشتعال واقعی بود. کین در آن فصول اولیه مانند دیوانه وار فشار می آورد و هول می کرد.

تبدیل شدن به یک فوروارد خلاقانه و عمیق‌تر تا حدی پاسخی به از دست دادن سرعت دریچه گاز او بوده است. حتی در اینجا او یک مدل فوق العاده است. چه تعداد از بازیکنانی که این کار را انجام می دهند، نه یک بار بلکه دو بار، از اواسط هفته تا نوآوری های برتر تا فویل خلاق، خود را دوباره اختراع می کنند. کین سه ابرقدرت فوتبالی دارد: تمام کردن، پاس دادن و بالاتر از همه هوش فوتبالی عالی‌اش، یک بازیکن باکیفیت انگلیسی اغلب متهم به کمبود یا عدم پیشرفتش شده‌اند.

برای سیتی شاید این موردی بود که در اینجا می توانستید داشته باشید. همیشه وسوسه انگیز خواهد بود که تاریخچه ای خلاف واقع را مطرح کنیم که در آن کین، نه ارلینگ هالند، مهاجم مرکزی پپ در دوران میانسالی، پورشه 911 قرمز او، دم اسبی تاکتیکی و راهیانورد او شد.

یک برداشت مثبت وجود دارد که نشان می دهد کین می تواند گل های هالند را برای سیتی به ثمر برساند. اما هالند هنوز ابزارهای همه جانبه بازی کین را ندارد. از سوی دیگر، یک نقطه قوت آشکار هالند یک قدرت فوق العاده مطلق است. او همچنین 22 سال دارد. فرم نهایی او هنوز مشخص نشده است. او در اینجا فقیر بود، اما نتوانست حضور منسجمی را در حمله ارائه دهد.

آخرین کلمه در مورد کین، که حضور او به عنوان یک بازیکن برتر همیشه توسط برخی کمی ناراضی بوده است. درست است که تعداد کمی از فوتبالیست‌ها چنین حرفه درخشانی را بدون کسب یک جام انجام داده‌اند. سوء تفاهم این است که این امر دستاوردهای کین را کمرنگ می کند. در واقع آنها را چشمگیرتر می کند. در اینجا مردی وجود دارد که در حین بازی برای اسپرز و انگلیس، دو تیمی که تقریباً هیچ سابقه مدرنی در برنده شدن در گلدان نداشتند، به سطح بالایی از خود نشان داده است. او یک قهرمان واقعی خانه نشین در چشم انداز خاص وحشیانه و جهانی شده فوتبال مدرن است، او سزاوار لحظه حضورش است.