آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مطمئناً باید به عنوان یکی از خطرناک ترین تورهای راک در تاریخ ثبت شود.
سواتوسلاو واکارچوک، 46 ساله، خواننده اصلی گروه Okean Elzy و شاید بزرگترین ستاره اوکراین، قرار بود در حال آماده شدن برای پخش آخرین آلبوم گروه در مکان های پرجمعیت در سراسر جهان از آوریل باشد. اوکیان الزی رکورد اوکراین برای حضور در کنسرت استادیوم را در اختیار دارد و محبوبیت واکارچوک در خانه به حدی است که از هر سه اوکراینی دو نفر از او خواستند سه سال پیش برای ریاست جمهوری شرکت کند.
با این حال، بازدید از بیمارستانی در Zaporizhzhia، شهری در جنوب شرقی اوکراین، مدت کوتاهی پس از تهاجم روسیه، واکارچوک را به یک تور بسیار راحت‌تر سوق داده است که او را به خط مقدم نبرد، بیمارستان‌ها و ایستگاه‌های راه‌آهن پر کرده است. پناهندگان ناامید، سکوهای زیرزمینی که در آن غیرنظامیان در برابر بمب ها پناه می گیرند، و انبوهی از نقاط داغ که اخیراً گلوله باران شده اند، همه اینها کاملاً مخفیانه برای جلوگیری از هدف قرار گرفتن توسط نیروهای روسی.
واکارچوک که در یک توقف کوتاه در شهر لویو، یکی از شهرهای غرب اوکراین صحبت می کرد، گفت: «اولین مورد سه هفته پیش Zaporizhzhia بود. او می‌گوید: «آنها از من می‌خواستند که در مقابل پرسنل و برخی سربازان، مثل سربازان زخمی سبک بخوانم. خب رفتیم بیرون تو حیاط. و ما را، می دانید، بسیاری از اشیاء نظامی، یعنی چیزهای دفاعی مانند ماسک، مانند استتار محاصره کرده بودند. بنابراین بسیار متحرک بود. بنابراین من چند آهنگ خواندم. فقط یک کاپلا پس از آن تصمیم گرفتم آن را ادامه دهم.»
از آن زمان، او در اودسا در نزدیکی بنای یادبود دوک دی ریشلیو به مناسبت یادبود بنیانگذار شهر، در فاصله شلیک کشتی‌های جنگی روسی که در دریای سیاه در حال تردد هستند، و برای کسانی که در ایستگاه زیرزمینی در خارکف پناه گرفته‌اند، آواز خوانده است، شهری در شرق که بدترین گلوله‌ها در آن رخ داده است. تجربه شده است.
واکارچوک، معروف به اسلاوا، در خارج از ایستگاه مرکزی لویو، یک کنسرت 50 دقیقه ای برای پناهندگان، پلیس و واحدهای نظامی که با حملات روزانه روسیه مواجه می شوند، با پیانو نواخت. او در دانشگاه‌ها و محل‌های کاری کلیدی حاضر شده است تا الهام بخش آنها برای ادامه مسیر جهنمی باشد.
او گفت: «این فقط برای این است که مردم احساس کنند من با آنها هستم. من حساب نکردم احتمالاً در هشت تا 10 شهر خوانده ام.
واکارچوک در سفر خود به خارکف گفت که در هنگام بازی با کسانی که در آنجا پنهان شده بودند، پژواک حمله رعد اسا آلمان در لندن در طول جنگ جهانی دوم را احساس می کرد.
او می‌گوید: «به راحتی می‌توانید این تصویر را در فیلم‌هایی که می‌شناسید، لندن 1941 تصور کنید، زمانی که مردم در هنگام انفجار رعد و برق و بمب‌گذاری نازی‌ها در مترو پنهان شده بودند. «احساس مشابه است.
«ملت درک می کند که احتمالاً هیچ کس دیگری نیست که این دشمن را پیدا کند. اما حتی اگر تنها باشید، مقدر شده اید که این کار را انجام دهید و چاره دیگری ندارید زیرا در غیر این صورت به عنوان یک ملت تباه خواهید شد.»
او گفت که اجراها گاهی صرفاً برای الهام بخشیدن یا دلداری طراحی می شدند، در حالی که در بعضی مواقع اعتراضی به آنچه کشور را فراگرفته است.
واکارچوک، که یک ماشین اسباب‌بازی را که پسر نه ماهه‌اش، ایوان، هنگامی که سه هفته پیش به محل امن منتقل شد، به‌عنوان طلسم با خود نگه می‌دارد، گفت که در طول این تور نگران امنیت خود بوده است.
او گفت: من نگران هستم. اما بگذارید این را به شما بگویم. اول از همه، ما یک تیم کوچک داریم و در آنجا امنیت داریم. و این نیست که من آنجا تنها باشم، نه. ثانیاً، نکته این است که دیگر هیچ مکان امنی در اوکراین وجود ندارد.»
واکارچوک دارای درجه ستوانی در ارتش است که به او امکان سفر به کشور را می دهد. از او برای جمع آوری کمک های مالی در خارج از کشور دعوت شده است، اما او گفت: “هیچ قانونی وجود ندارد که به ما اجازه دهد برای مردانی که می توانند اسلحه حمل کنند، کشور را ترک کنیم و در واقع من نمی خواهم.”
اما آیا او به یک سرباز همکار شلیک می کند؟ “این یک سوال بسیار دشوار برای کسی است که هرگز آن را انجام نداده است. فکر نمی کنم پاسخ آسانی برای آن وجود داشته باشد. اما من مطمئن هستم که همانطور که هزاران نفر دیگر این کار را کردند، مطمئناً من نیز این کار را انجام خواهم داد.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
