در رقابت جهانی برای تسلط بر فناوری سبز، بریتانیا همچنان بند کفش خود را می بندد | اندرو راونزلی

تیاو ایالات متحده خارج از بلوک است. اتحادیه اروپا در این مسیر عجله دارد. چین نیز در حال رقابت است. اینجا در بلایت قدیمی عزیز، ما حتی در خط شروع هم نیستیم. در حالی که دیگران به سمت افق می شتابند، بریتانیا هنوز توری های خود را نبسته است.

به نظر می رسد که دولت به سختی متوجه شده است که یک مسابقه جهانی برای تسلط بر فناوری های سبز آینده وجود دارد. در جذب سرمایه گذاری، ایجاد شغل، درآمد کسب شده و بهبود زندگی، جوایز برندگان بسیار زیاد خواهد بود. در رفاه از دست رفته، مجازات عقب مانده ها شدید خواهد بود.

در ایالات متحده، دولت جو بایدن یک برنامه 2 تریلیون دلاری را برای متحول کردن اقتصاد آمریکا آغاز کرده است. بخش بزرگی از این پول برای تشویق سرمایه گذاری در فناوری های مختلف از تولید باتری تا هیدروژن سبز در نظر گرفته شده است. این سازمان با پنج هدف هدایت می شود: کربن زدایی از اقتصاد، ایجاد مشاغل با درآمد خوب، به دست آوردن مزیت آمریکایی در بازارهای آینده، تقویت زنجیره های تامینی که کمتر به دولت های مستبد وابسته هستند و ایجاد امنیت انرژی. اتحادیه اروپا با نگرانی از اینکه طرح بایدن صنایع حیاتی و فناوری های پیشرفته را از اروپا به ایالات متحده می کشاند، قصد دارد قوانین خود را در مورد کمک های دولتی کاهش دهد تا موجی از اعتبارات مالیاتی برای سرمایه گذاری سبز ایجاد کند و تصویب پروژه های انرژی پاک را تسریع بخشد. . چین مبالغ هنگفتی را برای دستیابی به جاه طلبی های خود برای رهبری جهان در زمینه هایی مانند تولید پنل های خورشیدی هزینه می کند. در حالی که این مسابقه جنبه های حمایت گرایانه نگران کننده ای دارد، یک نکته مثبت بزرگ نیز وجود دارد. بهتر است که قدرت های بزرگ برای نجات سیاره با یکدیگر رقابت کنند تا اینکه آن را بسوزانند.

بریتانیا، یک بازیکن متوسط ​​که خود را از نزدیک ترین بلوک اقتصادی خود جدا کرده است، نمی تواند با انگیزه ها و یارانه های عظیمی که غول ها به این رقابت می پردازند، برابری کند. بنابراین بهترین امید ما برای داشتن سهمی در صنایع آینده این است که با چابکی، خلاقیت و هدفمند بودن، اهرمی را که داریم به حداکثر برسانیم.

مجموعه ای از مطالعات اخیر همگی به نتایج تقریباً مشابه و نگران کننده ای رسیده اند. واکنش بریتانیا به این چرخش جهانی بدتر از تنبلی است. وقتی تفکر سرعت تار مورد نیاز است، دولت با سرعت یک حلزون مبتلا به آرتروز حرکت می کند.

همه بازیگران بزرگ جهانی مبالغ قابل توجهی را برای تامین منابع نیمه هادی ها، مغز در همه چیز، از خودروهای الکتریکی گرفته تا توربین های بادی، اختصاص می دهند. دولت ما قرار بود پاییز گذشته از طرح بریتانیا برای امنیت نیمه هادی ها رونمایی کند. نشانه ای از آن هنوز وجود ندارد. کمیته منتخب کسب و کار درست بود که روز جمعه هشدار داد که فقدان هرگونه استراتژی در این زمینه حیاتی “یک اقدام خودآزاری ملی” است که بریتانیا را به طور خطرناکی در معرض دید قرار می دهد.

در پی تهاجم وحشیانه روسیه به اوکراین و افزایش قیمت گاز و نفت پس از آن، بوریس جانسون راهبردی را که قرار بود یک استراتژی امنیت انرژی باشد، آغاز کرد. این 10 ماه پیش بود و با این ادعا همراه بود که مؤلفه هسته‌ای با تأسیس فوری «سازمان پرچم‌دار» به نام هسته‌ای بریتانیا تسریع می‌شود. این وعده راه بسیاری از لاف های توخالی آن اهالی را رفته است. سایمون بوون، کارشناس صنعت که برای مشاوره در مورد ایجاد GBN منصوب شد، اخیراً به نمایندگان مجلس گفت که هنوز وجود ندارد، وزراء «برنامه‌ای را تنظیم نکرده‌اند که به ما بگوید به چه فناوری‌هایی نیاز داریم، چه زمانی و کجا» و هیچ بودجه‌ای وجود ندارد. توافق شده است. “بخشی که در حال حاضر گم شده است، استراتژی فراگیر است.” قطعه بسیار مهمی که باید از دست داد، نمی گویید؟

کریس اسکیدمور، وزیر علوم سابق، توسط لیز تراس به عنوان «تزار صفر خالص» شناخته شد. شما نباید این منشأ را علیه او داشته باشید، زیرا او مردی متفکر است که اخیراً گزارشی به موقع تهیه کرده است. زبان مودبانه و فنی آن نتیجه گیری های تند آن را پنهان نمی کرد. بررسی جامع او که در بیش از 300 صفحه و با استفاده از بیش از 50 میزگرد در سراسر کشور انجام شد، شکست پس از شکست را ثبت کرد. سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر به دلیل چرخش‌ها و تعصبات دولت، مانند حذف بی‌پایان محافظه‌کاران در مورد اینکه آیا می‌خواهند باد خشکی بیشتری را تشویق کنند یا آن را ممنوع کنند، خفه شده است. خانه های جدید هنوز بدون توجه به استانداردهای صفر خالص ساخته می شوند. قدیمی ها به دلیل نداشتن یک برنامه عایق کاری موثر، گرما نشت می کنند. آقای اسکیدمور صدای خود را به کسانی اضافه کرد که هشدار می‌دادند انتقال به انرژی پاک یک مسابقه جهانی برای بازارهای بالقوه وسیعی است که بریتانیا نمی‌تواند از دست دادن آن‌ها را تحمل کند.

لازم نیست اینجوری باشه مخزن بزرگی از حمایت عمومی برای اقدامات پرانرژی برای سبز کردن اقتصاد و پایان دادن به وابستگی خطرناک ما به سوخت‌های فسیلی ویرانگر سیاره وجود دارد. حتی زمانی که بریتانیایی‌ها چیزهای زیادی دارند که آنها را مضطرب می‌کند – سقوط NHS، کاهش هزینه‌های زندگی، موج‌های اعتصاب در خدمات ضروری – بحران آب و هوا همچنان در میان چهار نگرانی اصلی رای‌دهندگان جای دارد. بریتانیا استعداد برتری در برخی از فناوری‌هایی را دارد که در قرن بیست و یکم حیاتی خواهند بود. بریتانیا در توسعه جذب کربن و باد فراساحلی پیشگام بوده است که حدود یک چهارم تولید برق ما را در سال 2022 به خود اختصاص داده است. اما ترس فزاینده ای وجود دارد که بریتانیا مزایای خود را هدر داده و از فرصت های خود استفاده نمی کند. عواقب آن می تواند برای اقتصاد ویرانگر باشد. صنعت خودروی بریتانیا که مشاغل زیادی را پشتیبانی می‌کند، به شدت نگران است که بدون عرضه باتری‌های تولید داخل برای قرار دادن در وسایل نقلیه الکتریکی، قربانی موتور احتراقی شود. کارخانه های گیگ برای تولید حجمی خودروهای برقی ضروری هستند. با وجود تمام لفاظی‌هایی که درباره پیشرو بودن در «انقلاب صنعتی سبز» وجود دارد، بریتانیا تنها یک کارخانه باتری‌سازی دارد در حالی که حدود 100 کارخانه در چین تخمین زده می‌شود. زمانی که بریتیش ولت، یک سرمایه گذاری در نزدیکی بلیت، نورثامبرلند، ماه گذشته به ورشکستگی سقوط کرد، امید به تاسیس دومی از بین رفت.

برخی از تقصیرها متوجه برگزیت است که بریتانیا را به مقصدی کمتر جذاب برای سرمایه گذاری تبدیل کرده است. مقصر نیز بی ثباتی بی وقفه از زمان رفراندوم است. ما به یک برنامه بلندمدت برای سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، مهارت‌ها و زیرساخت‌های لازم برای اقتصاد سبز نیاز داریم، اما این اتفاق نمی‌افتد زمانی که شما یک جانشین نخست‌وزیر کوتاه‌مدت بیش از حد درگیر رسوایی‌ها باشید و برای بقای آنها فکر کنید. در مورد آینده. وقتی شماره 10 دری چرخان از هرج و مرج است، برای دولت غیرممکن است که به تجارت اعتماد کند. رقیب جدی بودن در این مسابقه مستلزم یک استراتژی صنعتی است، مفهومی که بسیاری از توری ها از نظر ایدئولوژیک به آن حساسیت دارند. ریشی سوناک از زمانی که نخست وزیر شده است، هیچ حرفی برای گفتن درباره گذار سبز نداشته است.

این یک نقص بزرگ است که حزب محافظه کار تا این حد در درون خود در مورد صفر خالص تقسیم شده است. برخی از محافظه‌کاران این امر را درک می‌کنند. دیگران آنچه را که دیوید کامرون زمانی به عنوان “چرند سبز” به سخره می گرفت، مسخره می کنند. من هنوز چند نفر را می بینم که فکر می کنند بحران آب و هوا فریبکاری است که توسط یک توطئه شامل شورش انقراض، سر دیوید آتنبرو و پکن ساخته شده است. بسیاری از محافظه‌کاران می‌توانند صفر خالص را تنها به‌عنوان بار دردناکی در نظر بگیرند که می‌توان درباره آن ناله کرد و هرگز به‌عنوان فرصتی شگفت‌انگیز که مشتاقانه از آن استفاده کرد.

نظرسنجی‌ها به نظر می‌رسند، به احتمال زیاد چالش بزرگ حرکت به سوی دنیای صفر خالص، متوجه دولتی به رهبری سر کیر استارمر خواهد شد. حزب کارگر با طرح شکوفایی سبز خود از بازی بسیار مثبت تری صحبت می کند. از جمله ویژگی‌ها می‌توان به وعده برق بدون کربن تا سال 2030 و برنامه‌ای برای مقاوم‌سازی عایق 19 میلیون خانه اشاره کرد. برخی از رده‌های حزب کارگر نگرانند که کمی بیش از حد جسورانه است، زیرا محافظه‌کاران به مقرون به صرفه بودن برچسب قیمت حمله می‌کنند و با این فرض که فضای سبز جذابیتی برای رأی‌دهندگان در صندلی‌های «دیوار قرمز» ندارد. اد میلیبند، وزیر آب و هوا در سایه و مبشر رشد سبز، با اعضای تیم بایدن در مورد نحوه طراحی و ترویج برنامه انتقالی دولت ایالات متحده صحبت کرده است. حزب کارگر عمدتاً از روشی که رئیس جمهور ایالات متحده آن را به رای دهندگانش فروخت وام گرفته است. یکی از شخصیت‌های ارشد کارگری می‌گوید: «این کار زمانی کار می‌کند که شما آن را به یک مسئله قبوض (انرژی)، یک مسئله شغل، یک مسئله امنیتی و یک مسئله آب و هوایی تبدیل کنید. طرح شکوفایی سبز جسورانه‌ترین و آینده‌نگرترین عنصر در دفترچه اطلاعاتی سر کیر است. رهبر حزب کارگر اکنون برای احیای بریتانیا آنقدر در میدان اصلی خود قرار داده است که حتی اگر قصدش را هم داشته باشد نمی تواند عقب نشینی کند.

کدام خوب است. تنها اقتصاد آینده، اقتصاد سبز است. دهه های آینده شاهد یکی از بزرگترین تحولات صنعتی در تاریخ بشر خواهیم بود. بریتانیا باید در مسابقات حضور داشته باشد، نه اینکه با توری هایش دست و پنجه نرم کند، در حالی که دیگران با سرعت از مسیر دور می شوند و ما را برای گرد و غبار رها می کنند.

اندرو راونزلی، مفسر ارشد سیاسی آبزرور است