نگاه کن بالا در اسمان! این یک بالون جاسوسی چینی است؟

پکن روز جمعه گفت که این سفینه در واقع از چین است، اما آن را به عنوان یک گذرگاه “عمدتاً هواشناسی” توصیف کرد که از مسیر اصلی خود (بسیار) دور شده است. مشاهده بالون دوم – این بار در آمریکای جنوبی، در جمعه شب – احتمال تئوری بالون تصادفی-از دست رفته را کمتر کرد.

با این حال، brouhaha به طور خلاصه ما را به روزهای اولیه تماشای جمعی رسانه های اجتماعی فراخواند، زمانی که تماشای اتفاق عجیب و غریب در تلویزیون در کنار مجموعه ای از توئیت ها و میم های قیاف آور هنوز بدیع بود. آن زمان در سال 2009 را به یاد بیاورید، زمانی که به نظر می رسید کل کشور برای چندین ساعت اسیر شده است، زیرا نوعی کیسه نقره ای بزرگ – که در ابتدا تصور می شد یک پسر بچه 6 ساله را حمل می کند – در آسمان زیپ شده بود. کلرادو.

روزی بود که پسر بادکنکی به دنیا آمد. پس از اینکه پسری که فالکون نام داشت، در اتاق زیر شیروانی خانه اش پنهان شد، والدینش به دلیل گمراه کردن یک کارمند دولتی و گزارش نادرست یک حادثه محکوم شدند.

آنها بعداً مورد عفو قرار گرفتند و وکیل آنها کل این موضوع را “بالون سازی” نامید.

در سال 2012، علاقه مندان به بالون در سراسر جهان دوباره سرگردان شدند، زیرا فلیکس باومگارتنر، یک جسور اتریشی، سوار بالن هلیومی تا ارتفاع 128100 فوتی شد و قبل از فرود سالم بر روی زمین، دیوار صوتی را شکست. این رویداد یک رکورد پخش زنده را ثبت کرد و حدود 9.5 میلیون بازدید داشت.

ویل لیچ، رمان نویس و سردبیر مجله نیویورک که درباره فرهنگ اینترنتی می نویسد، گفت که با توجه به طیف وسیعی از گزینه های تکنولوژیک موجود برای دوئل ابرقدرت ها، یک عنصر پوچ گرایانه در این ایده وجود دارد که یک “بالون تهدیدآمیز” می تواند منادی باشد. درگیری بین ایالات متحده و چین

آقای لیچ گفت: “من دلایل این ایده را درک می کنم که یک بالون می تواند نوعی فناوری جاسوسی داشته باشد و می تواند ما را تهدید کند.” “همچنین، به نظر من ترس از بادکنک عجیب است.”

آقای لیچ افزود: “به نظر می رسد یک شوخی است که کسی در دهه 1920 انجام می دهد.”

کسانی که این بادکنک‌ها را ساخته و مطالعه کرده‌اند، می‌گویند گول ظاهر بیرونی این بادکنک را نخورید.