فوتبال نیاز به اتحاد و ایجاد زمینه بازی مساوی در اروپا دارد | سیاست ورزشی

دبلیوکلاه ما را در اروپا متحد می کند؟ در بحران کنونی، زمانی که جهان از نظم مبتنی بر قانون به نظم مبتنی بر قدرت در حال تغییر است، اروپا در حال نزدیک‌تر شدن به یکدیگر است و مهم‌ترین اصل خود را به یاد می‌آورد: قوانین و قوانین اعمال می‌شوند. این مورد در پورتو و هلسینکی، بروژ و آتن، ورشو، پراگ و لیوبلیانا توافق شده است.

فوتبال موزاییکی از زندگی اجتماعی است. به مذاکره و انتقال ارزش ها کمک می کند. اینکه آیا مورد پذیرش قرار می گیرد و آیا جامعه غربی با آن همذات پنداری می کند یا خیر، بستگی به این دارد که آیا مسابقات آن عادلانه و تابع قوانین خوبی است، یعنی اینکه آیا بسیاری از آنها اجازه دارند با شانس موفقیت شرکت کنند.

این به طرز شگفت انگیزی در تیم های ملی خوب عمل می کند، زیرا اندازه کشورها برای آنها یک عامل تعیین کننده است و هیچ کس در اروپا نمی خواهد چیزی در مورد حاکمیت مرزهای خود تغییر دهد. 10 برنده مختلف در 16 تورنمنت قهرمانی اروپا وجود داشته است.

مشکل در فوتبال باشگاهی است. پول زیادی به آن سرازیر می شود که برخی لیگ ها و تیم ها به طور نامتناسبی از آن سود می برند. این باعث ایجاد انحصارات ملی می شود و در لیگ قهرمانان کل مناطق اروپا عقب می مانند. اکنون به عهده مقامات رقابت است.

سپ هربرگر، مربی برنده جام جهانی آلمان غربی در سال 1954، گفت: «مردم به فوتبال می روند زیرا نتیجه را نمی دانند. این دیگر در آلمان صادق نیست و در فرانسه نیز وضعیت مشابه است. دو کلان شهر مونیخ و پاریس به انحصار تبدیل شده اند.

از آنجایی که بایرن به دنبال دهمین قهرمانی متوالی خود است، مردم آلمان در حال بحث در مورد پلی آف هستند. این عنوان به چند بازی در پایان فصل بستگی دارد. اینگونه قرار است بوندسلیگا دوباره هیجان انگیز شود. اما پلی آف نمی تواند راه حل باشد. آنها فقط با علائم مبارزه می کنند، نه با علت. تغییر حالت جایگزین این سوال نمی شود: چگونه مسابقات را سازماندهی می کنید تا فوتبال سرگرم کننده باشد و بسیاری درگیر آن شوند؟

بیشترین تراکم رقابت در لیگ برتر است، جایی که تقریباً تمام باشگاه ها در دست مالکان بسیار ثروتمند هستند. با این حال توجهی به این موضوع نشده است که چه کسانی اجازه دارند فوتبال را به عنوان سرمایه ملی تامین کنند. رومن آبراموویچ تحریم شده است. و بحث در مورد چگونگی تنظیم مقرراتی که در آینده تحت چه شرایطی مجاز به سرمایه گذاری است در انگلستان بسیار فشرده انجام می شود. در اروپا، حقوق بشر جهانی باید در این مسئله اساسی باشد.

رقابت بین المللی نیاز به نوآوری دارد، باید مرتباً از نو اختراع شود. لیگ قهرمانان جذاب است، فینال ها را بیش از 100 میلیون نفر در سراسر جهان تماشا می کنند. اما برندگان 11 سال گذشته از سه کشور آمده اند. در این قرن، هیچ باشگاهی از اسکاندیناوی، بالکان، شرق اروپای مرکزی یا شرق اروپا به نیمه نهایی راه پیدا نکرده است. آخرین آنها دیناموکیف در سال 1999 بود.

آیا فوتبال اروپا فقط شامل انگلیس، اسپانیا، آلمان، ایتالیا و فرانسه است؟ ملت های دیگر چطور؟ آیا آنها باید خوشحال باشند که فقط در مرحله مقدماتی بازی کنند؟

به عنوان مثال، بنفیکا، قهرمان جام ملت‌های اروپا در سال‌های 1961 و 1962، دارای یک استادیوم بزرگ، اعضای زیاد و سنت غنی است. این شهر جذابیت خود را تا آمریکای جنوبی اعمال می کند. بنفیکا اکنون در مرحله یک چهارم نهایی است، اما چون لیگ پرتغال خیلی کوچک است، رقابت برای این باشگاه در لیگ قهرمانان بسیار دشوار است. همین را می توان در مورد آژاکس نیز گفت.

پراگ، ورشو، بوداپست و کپنهاگ نیز فقط به محض شروع مرحله تعیین کننده مجاز به تماشا هستند. با این حال، این شهرهای بزرگ برای سرمایه گذارانی که می توانند شرایط را برای موفقیت ایجاد کنند، جالب خواهند بود.

رکورد قبلاً متفاوت به نظر می رسید. آخرین 10 برنده جام ملت های اروپا، همانطور که لیگ قهرمانان قبل از معرفی آن در سال 1992 نامیده می شد، از هشت کشور از جمله رومانی، پرتغال، هلند و یوگسلاوی بودند. این تنوع باعث ایجاد شور و شوق، فوتبال از نظر اجتماعی مرتبط و لیگ قهرمانان اروپا شده است.

اروپا باید راه‌حل‌های هوشمندانه‌ای را روی میز مذاکره بیابد – همکاری، مایل به مصالحه و در نظر گرفتن منافع مختلف. این شامل شکل دادن به لیگی است که به بسیاری از افراد شانس موفقیت، ورزشی و اقتصادی می دهد. کار آسانی نیست، اما کار جالبی است. یوفا و همه انجمن های ملی در اینجا مسئولیت دارند، از جمله کسانی که بودجه این ورزش را تامین می کنند. چه زمانی، اگر نه اکنون، زمان اصلاح است؟ میل به تغییر و احساس همبستگی در حال حاضر بسیار زیاد است.

تجربه سوپرلیگ برنامه ریزی شده در سال گذشته نشان می دهد که اگر نهادها کاری انجام ندهند، می توان موضوع را از دست آنها خارج کرد. اما اگر چند باشگاه برتر شرایط را تعیین کنند، سودآورترین مدل لیگ اروپایی حاکم خواهد شد، نه جالب‌ترین مدل از نظر فرهنگی.

اروپا جذابیت زیادی در جهان دارد زیرا به نظم دموکراتیک خود پایبند است و از آزادی و برابری حمایت می کند. این امر در مورد مسابقات ورزشی آن نیز صدق می کند، تا زمانی که آنها مشارکت و فرصت های برابر را ارائه دهند. اینها ارزش هایی هستند که دائماً در اتحادی از کشورهای برابر در حال متعادل شدن هستند. غرب در این روزها و هفته ها انسجام خود را تقویت می کند و فوتبال باید سهم خود را داشته باشد.